(inżynieria leśna, hydrologia), wody podziemne w warstwach wodonośnych przykrytych utworami słabo przepuszczalnymi lub nieprzepuszczalnymi, z ciśnieniem hydrostatycznym w stropie powyżej ciśnienia atmosferycznego. W przypadku, gdy ciśnienie to powoduje podniesienie się zwierciadła piezometrycznego powyżej rzędnej powierzchni terenu i może nastąpić samowypływ, mówimy o wodzie artezyjskiej (lub o warunkach artezyjskich), gdy zwierciadło piezometryczne nie sięga ponad powierzchnię – o wodzie subartezyjskiej. Zasilanie odbywa się na drodze infiltracji opadów atmosferycznych w obszarach wychodni wodonośców oraz poprzez przesiąkanie i kontakty hydrauliczne z innym zbiorowiskiem wód podziemnych. Wpływ czynników i procesów egzogenicznych na reżim hydrogeologiczny wód podziemnych naporowych jest ograniczony. ang. confined groundwaters
(inżynieria leśna, hydrologia), wody podziemne ograniczone od góry (strop) swobodnym zwierciadłem i strefą aeracji, a od dołu (spąg) pierwszym poziomem słabo przepuszczalnym lub nieprzepuszczalnym. Podlegają zmianom termicznym, zmianom składu chemicznego, wahaniom zwierciadła wód podziemnych. Wraz z głębokością wpływ czynników atmosferycznych na wody podziemne swobodne słabnie. ang. unconfined groundwaters, free water-table g.
(inżynieria leśna, hydrologia), wody strefy aeracji występujące ponad zwierciadłem wód podziemnych, zwane też ogólnie zawieszonymi: wody związane, wody kapilarne (częścią z nich są wody glebowe), a także wody wolne grawitacyjnie przemieszczające się, przepływające przez strefę aeracji do zwierciadła wód podziemnych, do wód podziemnych swobodnych. Do wód przypowierzchniowych zalicza się też niekiedy poziomy wodonośne zawieszone i bardzo płytko występujące wody podziemne (strefa aeracji małej miąższości). ang. subsurface waters, suspended w.
(inżynieria leśna, hydrologia), wody uwięzione w skałach, powstałe w dawnych epokach geologicznych, całkowicie izolowane od wpływu czynników zewnętrznych. Genetycznie wyróżnia się wody reliktowe sedymentacyjne i wody reliktowe paleoinfiltracyjne. ang. fossil waters
(inżynieria leśna, hydrologia), pierwsza faza przesączania, procesu infiltracji. Wnikanie wody do drobnych pustek przy powierzchni (gleba, utwory porowate, drobne szczeliny). Jeśli woda wpływa do kanałów krasowych lub otwartych szczelin, mówimy o wlewaniu się, influacji. ang. seepage
(inżynieria leśna, hydrologia), wskaźnik krenologiczny określa liczbę źródeł przypadających na 1 km2 powierzchni ziemi. W zależności od rzeźby terenu i budowy geologicznej waha się w granicach od 0 do kilku, sporadycznie do kilkunastu źródeł na 1 km2. Największe wartości osiąga w obszarach górskich. ang. spring density index
(inżynieria leśna, hydrologia), parametr wyrażający przepuszczalność ośrodka izotropowego dla płynu jednorodnego (ρ= const, v= const), za jaki przyjmowana jest zwykła woda podziemna. Dla zwykłych wód podziemnych fizycznie wyraża prędkość filtracji przy spadku hydraulicznym równym jedności, pod warunkiem że filtracja (przepływ wody podziemnej) podlega liniowemu prawu Darcy’ego. Uogólnieniem współczynnika filtracji na warstwy anizotropowe jest tensor przepuszczalności. Jednostki: m/s, m/h, m/d. ang. permeability coefficient, hydraulic conductivity, seepage intensity coefficient
(inżynieria leśna, hydrologia), stosunek odpływu podziemnego do opadu atmosferycznego, który go wyzwala. Rozumiany jest też jako stosunek efektywnego zasilania infiltracyjnego do wysokości opadu. Należy go wyznaczać jako średni z wielolecia w celu dopuszczalności pomijania zmian wielkości stanu napełnienia zbiorników wód podziemnych (zmian retencji). Wykazuje istotną zależność od litologii utworów powierzchniowych, a także od pokrycia i rzeźby powierzchni terenu. ang. infiltration coefficient
(inżynieria leśna, hydrologia), słaby, nieskoncentrowany, powierzchniowy lub liniowy wypływ wody podziemnej z odsłoniętego w sposób sztuczny lub naturalny wodonośca. Wycieki mogą występować w jaskiniach i korytarzach krasowych, w kopalniach, w skarpach i zboczach dolin. ang. leakage
(inżynieria leśna, hydrologia), objętość wody uzyskiwana w określonych warunkach hydrogeologicznych i technicznych oraz przy określonej depresji zwierciadła wody podczas pompowania lub samowypływu z otworu studziennego w jednostce czasu. Jednostki: m3/s, m3/h, m3/d. ang. well discharge
(inżynieria leśna, hydrologia), ilość wody wypływająca ze źródła, wyrażona w jednostkach objętości na jednostkę czasu. Jest jednym z podstawowych parametrów charakteryzujących reżim źródła. O. Meinzer na podstawie wydajności podzielił źródła na 8 klas, obejmujących wartości od > 0,01 dm3/s do < 10 000 dm3/s. Wydajność źródła zależy od: pojemności wodnej drenowanej części zbiornika (powyżej rzędnej wypływu), przepuszczalności hydraulicznej utworów skalnych, odległości źródła od obszaru zasilania, wielkości zasilania meteorycznego i jego rozkładu w czasie, ciśnienia hydrostatycznego. Amplituda wahań wydajności źródła jest odwrotnie proporcjonalna do objętości zbiornika wód podziemnych zasilającego źródło. ang. spring discharge
(inżynieria leśna, hydrologia), wypływ krasowy powstaje na drodze cyrkulacji zwanej resurgencyjną. Wody potoku, trafiając w dnie koryta na ponory, wlewają się w nie i płyną pod dnem doliny, pojawiając się ponownie na powierzchni w źródłach zwanych wypływami krasowymi lub resurgentami. ang. exsurgence, karst spring
(inżynieria leśna, hydrologia), sztuczne zagłębienie powstałe po wybraniu utworów powierzchniowych (glinianki, piaskownie, żwirownie, kamieniołomy) wypełnione wodą, głownie gruntową. Do tej grupy należy zaliczyć także doły potorfowe, tzw. torfianki – niewielkie regularne sztuczne zagłębienia powstałe po eksploatacji torfu i wypełnione wodą gruntową.
(inżynieria leśna, hydrologia), wysokość hydrauliczna w określonym punkcie w polu filtracji wyraża sumę wysokości położenia tego punktu ponad poziom odniesienia (zwykle poziom morza) i wysokości ciśnienia piezometrycznego p/y w tym punkcie:H = z + p/y Dla niezmineralizowanych wód podziemnych wysokość hydrauliczna jest równoznaczna z rzędną zwierciadła wody, jeśli poziomem odniesienia jest poziom morza. Wysokość hydrauliczna wyraża energię strumienia wody podziemnej przypadającą na jednostkę masy. Zwraca się uwagę na fakt, że w przypadku wód o zmiennej gęstości wyznaczenie wysokości hydraulicznej komplikuje się i wymaga określenia tzw. Zredukowanej wysokości hydraulicznej przez uwzględnienie zmienności gęstości cieczy , uwzględnienie i znormalizowanie warunków pomiaru zarówno ze względu na płyn wypełniający piezometr (rurę), jak i rozmieszczenie w warstwie punktów pomiarowych. W warunkach filtracji płynów niejednorodnych przepływ zależy od rozkładu „zredukowanych wysokości hydraulicznych”, a nie od rozkładu wysokości hydraulicznej, może nawet odbywać się w kierunku odwrotnym do nachylenia zwierciadła wody podziemnej. ang. hydraulic head, total h.
(inżynieria leśna, hydrologia), wielkość opadu atmosferycznego w określonym miejscu i w określonym czasie wyrażona jako wysokość warstwy wody w mm. ang. depth of precipitation
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 » Wszystkich stron: 71