(łowiectwo), wypukłość na kolbie broni myśliwskiej, do której przykłada się policzek podczas celowania.
(łowiectwo), gruby zwierz, który wiedzie samotny tryb zycia. Często tego okreslenia używa się w stosunku do dzika - odyńca
(łowiectwo), jedno z kryteriów oceny jakości broni myśliwskiej - śrutowej. Ocena ta polega na ustaleniu, jaki procent śrutu trafia w tarczę o srednicy 75 cm, z odległości 35 m.
(łowiectwo), pojęcie używane w gospodarce łowieckiej - oznacza liczbę zwierząt jaka może się wyżywić w danym środowisku.
(łowiectwo), tradycyjny sposób ułożenia upolowanej zwierzyny po polowaniu, wg gatunków i hierarchii, zazwyczaj na rozłożonej wcześniej jedlinie. Sygnalista dla każdego z upolowanych gatunków zwierzyny odgrywa odpowiedni sygnał, a myśliwi oddają hołd zwierzynie poprzez zdjęcie nakryć głowy.
(łowiectwo), odstrzał, którego celem jest usunięcie z łowiska osobników nieprzydatnych do dalszej hodowli tzn. takich, które wykazują nieprawidłowy rozwój, objawy chorobowe, cherlawość lub osiągnęły określony wiek.
(łowiectwo), powierzchnia w lesie lub w bezpośrednim jego sąsiedztwie wykorzystywane pod produkcję karmy dla zwierzyny. Zazwyczaj są one ogrodzone i udostępniane zwierzynie po uzyskaniu plonu - późną jesienią lub zimą. Na poletkach łowieckich uprawiane są rośliny atrakcyjne dla zwierzyny (topinambór, kukurydza, łubin, owies, gryka). Polowanie na poletkach łowieckich jest zabronione.
(łowiectwo), charakterystyczne dla wielu gatunków zwierzat, w tym także i lownych, współżycie samca z wieloma samicami w ciagu okresu godowego i nie branie udziału w wychowaniu młodych. Przykłady: jeleń, dzik, lis, głuszec, cietrzew, bażant.
(łowiectwo), oznacza zespół czynności (obserwacja, tropienie, strzelanie,i łowienie z użyciem ptaków łowczych, odławianie w pułapki żywołowne) mających na celu wejście w posiadanie zwierzyny. Polowania dzielimy na zbiorowe i indywidualne.
(łowiectwo), polowanie wykonywane przez jednego myśliwego działającego niezależnie od innych myśliwych znajdujących się w tym samym obwodzie łowieckim oraz polowanie na drapieżniki przy stogach i norach, wykonywane przez więcej niż jednego myśliwego z udziałem podkładacza z psem, oraz polowanie na ptactwo, w którym współpracuje ze sobą nie więcej niż trzech mysliwych korzystających z psa.
(łowiectwo), jeden ze sposobów polowania polegający na tym, iż myśliwy oczekuje na zwierzynę (kaczki, gęsi, gołębie) na trasie przelotu oddając strzał do przelatujących nad nim ptaków.
(łowiectwo), polowanie polegające na przemieszczaniu się myśliwego z psem w celu wyszukania np. kuropatw, bażantów lub kaczek. Pies przeszukuje pole przed myśliwym, a po zwietrzeniu zwierzyny sygnalizuje to tzw. stójką - co pozwala myśliwemu na dojście i przygotowanie się do strzału. Tym sposobem mogą polować wyłącznie myśliwi posiadający specjalnie ułożone psy ras myśliwskich.
(łowiectwo), stosowany wczesniej - obecnie zabroniony - sposób polowania na zające, polegający na strzelaniu do podrywających się w trakcie przemarszyu przez łowisko zajęcy.
(łowiectwo), rodzaj polowania polegający na tym, iż myśliwy oczekuje na zwierzynę (kaczki, gęsi) w miejscu gdzie zbiera się ona, aby żerować lub na odpoczynek.
(łowiectwo), rodzaj polowania polegający na naślodawaniu głosów różnych zwierząt. W celu nakłonienia tych zwierząt do przyjścia na odległość, która gwarantuje skuteczny strzał. Ten sposób polowania wymaga od myśliwego umiejętności naśladowania głosów zwierząt oraz znajomości jej zachowań w łowisku. Tym sposobem polujemy na jelenie byki, sarny rogacze, lisy, jarząbki. Zabronione jest odtwarzanie głosów zwierzat na urządzeniach elektronicznych, a także używanie wabików elektronicznych.
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 » Wszystkich stron: 51