(meteorologia i klimatologia leśna), różnica między absolutną temperaturą maksymalną i absolutną temperaturą minimalną w określonym miejscu, obliczona na podstawie danych wieloletnich.
(meteorologia i klimatologia leśna), (tmax abs.) najwyższa zmierzona w danym miejscu (obszarze) temperatura maksymalna powietrza. W Polsce tmax abs. =40,2oC (14.08.1921 r., Prószków k/Opola)
(meteorologia i klimatologia leśna), (tmin abs.) najniższa zmierzona w danym miejscu (obszarze) temperatura minimalna powietrza. W Polsce tmin abs.= -40,6 (10.02.1929r., Żywiec)
(meteorologia i klimatologia leśna), spadek temperatury wznoszących się cząstek powietrza zachodzący bez wymiany ciepła z otoczeniem, wynikający z rozprężania się powietrza (obniżania się ciśnienia).
(meteorologia i klimatologia leśna), wzrost temperatury opadających cząstek powietrza zachodzący bez wymiany ciepła z otoczeniem, wynikający ze sprężania się powietrza.
(meteorologia i klimatologia leśna), poziome przenoszenie powietrza o określonych właściwościach fizycznych (ciepło, wilgotność, gęstość, dynamika). Odgrywa znaczącą rolę w kształtowaniu się pogody (adwekcja mas powietrza) i powstawaniu zjawisk atmosferycznych (burze, mgła, przymrozek)
(meteorologia i klimatologia leśna), zawieszone w atmosferze drobiny cieczy (np. mgła) lub ciała stałe pochodzenia mineralnego, organicznego lub antropogeniczne (dym, pyły przemysłowy i in.).
(meteorologia i klimatologia leśna), przyrząd służący do pomiaru natężenia napromieniowania bezpośredniego Słońca, padającego na powierzchnię prostopadłą do kierunku promieni słonecznych.
(meteorologia i klimatologia leśna), nauka o promieniowaniu Słońca, Ziemi i atmosfery zajmująca się pomiarami natężenia napromieniowania bezpośredniego, rozproszonego i pochłoniętego w atmosferze oraz wyznaczaniem promieniowania efektywnego i bilansu promieniowania.
(meteorologia i klimatologia leśna), wszelkie zmieniające się w czasie zjawiska fizyczne zachodzące na Słońcu (w fotosferze) takie jak plamy słoneczne, protuberancje, wzrost promieniowania w określonych częściach widma lub promieniowania korpuskularnego i in. Najczęście do określania aktywności Słońca używa się liczbę Wolfa (względna liczba plam słonecznych).
(meteorologia i klimatologia leśna), właściwość powierzchni Ziemi jak i innych powierzchni naturalnych oraz sztucznych charakteryzowana przez iloraz natężenia napromieniowania odbitego od danej powierzchni oraz całkowitego napromieniowania padającego na tę powierzchnię wyrażany w postaci ułamka lub w procentach.
(meteorologia i klimatologia leśna), chmura średnia kłębiasta występująca w postaci płatów składających się z zaokrąglonych brył lub ławic mających kształt soczewek (migdałów)
(meteorologia i klimatologia leśna), chmura średnia warstwowa występuje w postaci szarych płatów lub warstw o wyglądzie prążkowanym, włóknistym lub jednolitym, zwykle gęsta, jedynie w njcieńszych miejscach może być widoczne Słońce jak przez matowe szkło.
(meteorologia i klimatologia leśna), różnica między maksymalną i minimalną wartością określonego elementu meteorologicznego w danym okresie (doba, rok).
(meteorologia i klimatologia leśna), przyrząd służący do pomiaru prędkości wiatru. Biorąc pod uwagę zasadę działania czujnika lub systemu pomiarowego najczęściej wyróżnia się anemometry tachometryczne (wirnikowe), kalorymetryczne, chronometryczne (ultradźwiękowe).
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 » Wszystkich stron: 22