(meteorologia i klimatologia leśna), fotometr stosowany w technice oświetleniowej oraz fotografii do określania natężenia oświetlenia.
(meteorologia i klimatologia leśna), klimat dużego obszaru, kształtujący się w warunkach względnie jednorodnych czynników geograficznych oraz w warunkach ogólnej cyrkulacji atmosfery.
(meteorologia i klimatologia leśna), powtarzający się co około 11 lat (z odchyleniami od 8 do 15 lat) wzrost aktywności Słońca wyrażony liczbą plam na Słońcu, związany z procesami fizycznymi zachodzącymi w atmsferze słonecznej. Liczba plam na Słońcu charakteryzowana jest liczbą Wolfa.
(meteorologia i klimatologia leśna), mapa przedstawiająca za pomocą umownych międzynarodowych symboli stan pogody na określonym obszarze, jest podstawą do wykonania prognoz pogody.
(meteorologia i klimatologia leśna), wielkość określająca optyczną grubość atmosfery w określonym miejscu będąca stosunkiem rzeczywistej odległości od podłoża do górnej granicy atmosfery mierzonej w określonym kierunku (pod pewnym kątem) oraz odległości od powierzchni Ziemi do granicy atmosfery w kierunku punktu zenitalnego.
(meteorologia i klimatologia leśna), pewna, duża obiętość powietrza znajdującego się w troposferze o dość jednorodnych właściwościach fizycznych kształtujących się nad określonym, jednorodnym podłożem. Decyduje ona o typie panującej pogody. Strefa przejściowa między dwoma masami powietrza nazywana jest frontem.
(meteorologia i klimatologia leśna), okres trwający od XV/XVI w. do XIX w., w którym nastąpiło obniżenie temperatury o około 1oC w stosunku do temperatury w XX w. Według analiz glacjologicznych po tzw średniowiecznym optimum klimatycznym ochłodzenie klimatu nastąpiło już od początku XIV w.
(meteorologia i klimatologia leśna), wszelkie działania mające na celu poprawę warunków klimatycznych określonego obszaru przez zakładanie pasów leśnych, nawadnianie lub osuszanie terenu itp.
(meteorologia i klimatologia leśna), informacje dotyczące stacji meteorologicznej związane z położeniem, wyposażeniem, zakresem pomiarowym. Dane te są niezbędne do określenia jednorodności ciągu pomiarowego.
(meteorologia i klimatologia leśna), nauka zajmująca się badaniem zjawisk i procesów zachodzących w atmosferze ziemskiej oraz tych procesów na powierzchni Ziemi, które mają bezpośredni wpływ na procesy atmosferyczne.
(meteorologia i klimatologia leśna), nauka geofizyczna zajmująca się budową, właściwościami i procesami fizycznymi zachodzącymi w atmosferze. W ramach meteorologii wyróżnia się wiele działów m. in.m. dynamiczną, synoptyczną, stosowaną, aktynometrię, aerologię i in.
(meteorologia i klimatologia leśna), zjawiska obserwowane w atmosferze lub na powierzchni Ziemi w postaci opadów, zawiesiny lub osadów cząstek ciekłych i stałych, uwodnionych lub nieuwodnionych, także zjawiska natury elektrycznej i optycznej. Dzielą się na hydrometeory, litometeory, fotometeory i elktrometeory.
(meteorologia i klimatologia leśna), klimat jednorodnej wewnętrznie jednostki geograficznej odróżniający się od warunków klimatycznych sąsiednich jednostek, kształtujący się przede wszystkim pod wpływem rzeźby terenu. Na ogół wymiary liniowe takiej jednostki geograficznej wynoszą 10 - 100 km.
(meteorologia i klimatologia leśna), warstwa w atmosferze położona nad stratopauzą (od wysokości ok. 50 km) i pod mezopauzą (do wysokości 80 - 90 km), charakteryzująca się spadkiem temperatury z wysokością. Na dolnej granicy m. temperatura wynosi ok. 0oC podczas gdy na górnej granicy ok. -90oC.
(meteorologia i klimatologia leśna), zawiesina bardzo małych kropelek wody w powietrzu zmniejszająca widzialność poziomą przy gruncie do poniżej 1 km.
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 » Wszystkich stron: 22