(meteorologia i klimatologia leśna), produkt kondensacji pary wodnej zawartej w powietrzu zbierający się na podłożu w postaci ciekłej (rosa) lub stałej (szron, sadź, gołoledź).
(meteorologia i klimatologia leśna), wskaźnik (oznaczany NAO) określający strefową cyrkulację w rejonie północnego Atlantyku obliczany na podstawie różnicy ciśnień między Wyżem Azorskim a Niżem Islandzkim.
(meteorologia i klimatologia leśna), alotropowa odmiana tlenu O3 powstająca pod wpływem promieniowania krótkofalowego lub w wyniku wyładowań atmosferycznych. Największa koncentracja występuje w części stratosfery - w ozonosferze. Zmniejszenie stężenia ozonu w tej warstwie spowodowane m. in. antropogenicznymi substancjami śladowymi (rodniki chloru i bromu, głównie atomy chloru pochodzące z fotodysocjacji freaonów CFC-11 i CFC-12) spowodowało powstanie tzw "dziury ozonowej".
(meteorologia i klimatologia leśna), część stratosfery położona na wysokości 15 - 55 km nad Ziemią, w której następuje wzrost temperatury powietrza na skutek pochłaniania promieniowania krótkofalowego przez zawarty w tej części atmosfery ozon.
(meteorologia i klimatologia leśna), odczucie dyskomfortu przez człowieka wynikające z nadmiernej ilości pary wodnej w powietrzu. Za granicę parności przyjmuje się ciśnienie pary wodnej 18,8 hPa.
(meteorologia i klimatologia leśna), proces zmiany stanu skupienia z ciekłego na gazowy lub wielkość określająca ilość pary wodnej przechodzącą w wyniku tego procesu do atmosfery w danych warunkach meteoerologicznych.
(meteorologia i klimatologia leśna), wiatr stały strefy międzyzwrotnikowej wynikający z ogólnej cyrkulacji atmosfery wiejący od zwrotników ku równikowi. Na półkuli północnej posiadają kierunek północno - wschodni, a na południowej południowo wschodni.
(meteorologia i klimatologia leśna), jednostka ciśnienia określająca działanie siły o wartości 1N na powierzchnię 1 m2.
(meteorologia i klimatologia leśna), podział chmur w zależności od wysokości ich występowania na piętro wysokie (CH), średnie (CM) i niskie (CL).
(meteorologia i klimatologia leśna), układ warunków klimatycznych w górach charakteryzujący się zmianami z wysokością parametrów klimatycznych, głównie temperatury powietrza. Pod wpływem pięter klimatycznych tworzy się piętrowy układ roślinności. M. Hess (1965) wyróżnił w Karpatach Zachodnich piętra klimatyczne: umiarkowanie ciepłe, umiarkowanie chłodne, chłodne, bardzo chłone, umiarkowanie zimne, zimne.
(meteorologia i klimatologia leśna), wyładowanie atmosferyczne widoczne w postaci błyskawicy, zachodzące między chmurą Cumulonimbus a Ziemią, wewnątrz tej chmury lub między chmurami.
(meteorologia i klimatologia leśna), przyrząd do rejestracji wielkości opadów w postaci wykresu dobowego.
(meteorologia i klimatologia leśna), zatrzymywanie selektywne lub nieselektywne promieniowania słonecznego przez atmosferę. Atmosfera pochłania około 19% promieniowania słonecznego, a także znaczącą część promieniowania długofalowego Ziemi.
(meteorologia i klimatologia leśna), fizyczny stan atmosfery w określonym miejscu i czasie, charakteryzowany za pomocą elementów meteorologicznych np. ciśnienia atmosferycznego, temperatury i wilgotności powietrza, kierunku i prędkości wiatru i in.
(meteorologia i klimatologia leśna), ilość ciepła przypadająca na jednostkę objętości substancji określająca jej zdolność do magazynowania energii cieplnej. Wynosi ona w przypadku suchego powietrza 1295 J/m3 K, a w przypadku wody 4 163 472 J/m3 K.
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 » Wszystkich stron: 22