(meteorologia i klimatologia leśna), rozkład przestrzenny ciśnienia atmosferycznego przedstawiony za pomocą izobar lub izohips topografii barycznej.
(meteorologia i klimatologia leśna), określenie warunków wykonywania pomiarów i obserwacji meteorologicznych (jednakowa metodyka, klasa przyrządów, terminy pomiarowe itp.), umożliwiające uzyskanie porównywalnych z innymi miejscami pomiaru danych.
(meteorologia i klimatologia leśna), okresy w ciągu roku wyznaczone na podstawie charakterystycznych dla określonych gatunków roślin faz rozwojowych.
(meteorologia i klimatologia leśna), klimatyczne (termiczne) pory roku - wyznaczone na podstawie rocznego przebiegu średnich dobowych temperatur powietrza okresy w ciągu roku. W Polsce wyróżniono: zimę (tśr15oC), jesień (tśr od 15 do 5oC), przedzimie (tśr od 5 do 0oC)
(meteorologia i klimatologia leśna), nagły wzrost prędkości wiatru przewyższający o więcej niż 5 m/s średnią prędkość wiatru z ostatnich 10 minut, trwający dłużej niż 2 minuty.
(meteorologia i klimatologia leśna), stacja meteorologiczna (IV rzędu) na której wykonywane są pomiary w 3 terminach (6, 12 i 18 UTC) w ciągu doby (pomiary temperatury, opadów, pokrywy śnieżnej); posterunek opadowy - stacja (V rzędu), na której raz w ciągu doby (6 UTC) wykonywany jest pomiar wysokości opadów, a zimą wysokości pokrywy śnieżnej.
(meteorologia i klimatologia leśna), powierzchnia, na której występuje wymiana energii: promieniowania słonecznego w ciepło. Powierzchnią czynną w terenie otwartym może być powierzchnia gleby, w lesie wymiana energii występuje głównie w warstwie koron, w niektórych typach lasu wtórną powierzchnią czynną może być dolna warstwa lasu.
(meteorologia i klimatologia leśna), mieszanina gazów tworzących atmosferę ziemską. Głównymi gazami są azot (78%), tlen (21%), argon (ok. 1%) i dwutlenek węgla (0,03%).
(meteorologia i klimatologia leśna), poziom, do którego musi przemieścić się w pionie cząseczka powietrza, aby zawarta w niej para wodna osiągnęła stan nasycenia.
(meteorologia i klimatologia leśna), ruch powietrza o określonym kierunku występujący na dużych przestrzeniach w troposferze lub stratosferze.
(meteorologia i klimatologia leśna), prawa dotyczące przewodnictwa cieplnego. Opisują one prawidłowości związane m. in. z warunkami cieplnymi gruntu: 1. okres wahań temperatury gruntu nie zmienia się z głębokością; 2. przy wzroście głębokości w postępie arytmetycznym amplituda temperatury maleje w postępie geometrycznym; 3. terminy ekstremów w przebiegu tempratury gruntu opóźniają się z głębokością - w przypadku przebiegu dobowego o ok. 3 godz. na każde 10 cm, a w przypadku przebiegu rocznego o ok. 30 dni na 1 m głębokości; 4. głębokości na jakich zaznaczają się jednakowej wielkości amplitudy temperatury mają się do siebie jak pierwiastki z okresów wahań, co oznacza, że amplituda roczna sięga ok. 19 razy głębiej niż dobowa.
(meteorologia i klimatologia leśna), proces termodynamiczny zachodzący bez wymiany ciepła z otoczniem, w trakcie którego następuje ochładzanie unoszącego się powietrza (przez rozprężanie powietrza) lub ogrzewanie osiadającego powietrza (przez jego sprężanie).
(meteorologia i klimatologia leśna), określanie stanu pogody w przyszłości na podstawie obecnego stanu pogody i znajomości praw zachodzących w atmosferze. Wyróżnia się prognozy natychmiastowe (na 2h), ultrakrótkoterminowe (2-12h), krótkoterminowe (12-72h), średnioterminowe (72-240h) i długoterminowe (ponad 10 dni).
(meteorologia i klimatologia leśna), forma przenoszenia energi w postaci fali elktromagnetycznej lub stumienia cząsteczek.
(meteorologia i klimatologia leśna), zmiana określonego elementu meteorologicznego w czasie (o charakterze cyklicznym np. w ciągu doby lub roku albo o charakterze niecyklicznym)
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 » Wszystkich stron: 22