(meteorologia i klimatologia leśna), zmiana właściwości fizycznych (temperatura, wilgotność) masy powietrza w czasie jej przemieszczania się nad różnym podłożem.
(meteorologia i klimatologia leśna), cieńka, izotermiczna warstwa atmosfery położona między troposferą i stratosferą.
(meteorologia i klimatologia leśna), najniższa warstwa atmosfery sięgająca do wysokości 6-8 km na biegunem i 16-18 km nad równikiem. Charakterystyczną cechą jest spadek temperatury powietrza średnio o 0,6oC/100 m. W troposferze przebiegają wszystkie procesy pogodowe.
(meteorologia i klimatologia leśna), chaotyczny ruch cząstek powietrza o zmiennym kierunku i prędkości zachodzący przede wszystkim w warstwie granicznej. Wyróżnia się turbulencję termiczną wywołaną nierównomiernym nagrzewaniem się podłoża oraz dynamiczną związaną z tarciem przepływającego powietrza o podłoże. Turbulencja dynamiczna zależy także od prędkości wiatru (zaznacza się gdy prędkość ta przekracza 4 m/s).
(meteorologia i klimatologia leśna), rodzaj cyrkulacji atmosferycznej w określonym czasie i na pewnym obszarze związany z rodzajem układu barycznego (wyż lub niż) i kierunkiem adwekcji powietrza.
(meteorologia i klimatologia leśna), jednostka używana w klasyfikacji klimatu, wyróżniona na podstawie podobnego reżimu przyjętych w klasyfikacji cech klimatu.
(meteorologia i klimatologia leśna), przyjęty na podstawie podobieństwa elementów meteorologicznych i ich przebiegu rodzaj sytuacji pogodowej stosowany w klasyfikacji pogód w synoptyce lub klimatologii.
(meteorologia i klimatologia leśna), rozkład przestrzenny ciśnienia w postaci podstawowych jednostek tj. wyżu i niżu oraz związanych z nimi form. Podwyższone ciśnienie występuje w obrębie klina i wału, natomiast obniżone w przypadku bruzdy i zatoki. Specyficzną formą jest układ siodłowy, w którym 2 wyże i 2 niże ułożone są po przekątnej.
(meteorologia i klimatologia leśna), wyznaczona na podstawie tmepratury maksymalnej sytuacja pogodowa, gdy temperatura przekracza 30oC.
(meteorologia i klimatologia leśna), czas, w którym bezbośrednie promieniowanie słoneczne dociera do powierzchni ziemi. Tak rozumiane usłonecznienie nazywane jest usłonecznieniem rzeczywistym. Usłonecznienie względne to procentowo wyrażony stosunek usłonecznienia rzeczywistego do usłonecznienia możliwego w danym okresie (czasu od wschodu do zachodu Słońca).
(meteorologia i klimatologia leśna), zjawisko występowania opadów nie sięgających powierzchni gruntu. Towarzyszyć może chmurom Cc, Ac, As, Ns, Sc, Cu i Cb.
(meteorologia i klimatologia leśna), cecha zmienności klimatu w postaci powtarzalnych, nieciągłych zmian odzwierciedlonych w przechodzeniu między dwoma lub kilkoma poziomami tendencji centralnej w czasowej serii danych klimatycznych.
(meteorologia i klimatologia leśna), dolna warstwa troposfery, w której zaznacza się oddziaływanie termiczne i dynamiczne charakteru podłoża. Grubość jej waha się od 300 do 2000 m.
(meteorologia i klimatologia leśna), przyziemna część troposfery, w której zaznacza się wpływ podłoża na kierunek i prędkość ruchu powietrza.
(meteorologia i klimatologia leśna), poziomy ruch powietrza charakteryzowany prze kierunek skąd wieje oraz prędkość. Podstawowymi czynnikami decydującymi o charakterystyce tego ruchu sa: poziomy gradient ciśnienienia (G), siła Coriolisa (A), siła odśrodkowa (C) oraz tarcie o podloże. Wiatr opisywany w układzie izobar równoległych do siebie okreslany jest jako wiatr geostroficzny, natomiast w układzie izobar tworzących niż lub wyż (zamkniętych koliście) jako wiatr gradientowy.
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 » Wszystkich stron: 22