(nauka o surowcu drzewnym), zapach drewna, charakterystyczny dla poszczególnych gatunków, jest wynikiem utleniania się lotnych składników drewna. Zapach drewna w zasadzie jest mało intensywny i tylko u nielicznych gatunków występuje w większym nasileniu. Jest on związany z występowaniem w drewnie związków aromatycznych, tłuszczów, garbników, żywic itp. substancji chemicznych.
(nauka o surowcu drzewnym), suma miąższości drewna na pniu (w rosnących drzewostanach) lub przy pniu (po ścince drzew i wyróbce sortymentów drewna okrągłego).
(nauka o surowcu drzewnym), zwana również drewnem zapałczanym. Sortyment drewna łuszczarskiego przeznaczony do produkcji patyczków i pudełek do zapałek; najlepszym surowcem dla przemysłu zapałczanego jest drewno osiki chociaż przemysł ten z dużym powodzeniem wykorzystuje inne gatunki np. surowiec świerkowy, topolowy, olchowy i brzozowy.
(nauka o surowcu drzewnym), zmiana naturalnej barwy drewna na kolor szary względnie srebrnoszary. Wywołane jest to następstwem długotrwałego działania czynników takich jak: woda, wiatr, światło tlen. Zaszarzenie ma istotne znaczenie w tarcicy.
(nauka o surowcu drzewnym), cienka błona zamykająca, mająca w środku zgrubienie i oddzielająca przylegające dokładnie do siebie jamki lejkowate sąsiednich komórek.
(nauka o surowcu drzewnym), jest to lokalne odchylenie słojów rocznych i włókien drzewnych od kierunku prostoliniowego z uwagi na występujące przeszkody tj., sęki, zabitki, zakorki lub pęcherze żywiczne. Zawoje utrudniają obróbkę drewna i obniżają mechaniczne właściwości drewna.
(nauka o surowcu drzewnym), zgnilizna o zabarwieniu brunatnym lub brązowym; najczęściej występuje w drewnie gatunków iglastych.
(nauka o surowcu drzewnym), powstaje w wyniku rozkładu celulozy w drewnie; uszkodzone drewno rozpada się na części różnej wielkości i różnego kształtu, w końcowym stadium na proszkowatą lub włóknistą masę; w zależności od wyglądu porażonego drewna rozróżnia się zgniliznę płytkową, kostkową i proszkową.
(nauka o surowcu drzewnym), zgnilizna o zabarwieniu jaśniejszym od barwy drewna normalnego. występuje głównie w drewnie gatunków liściastych.
(nauka o surowcu drzewnym), powstaje w wyniku rozkładu ligniny; w uszkodzonym drewnie, przy zachowaniu jego struktury, występują białe, różnej wielkości smugi, czasem w postaci jamkowatych wgłębień; w zależności od wyglądu porażonego drewna rozróżnia się zgniliznę jamkowatą lub gąbczastą.
(nauka o surowcu drzewnym), jest to tzw. zgnilizna mieszana charakteryzująca się uszkodzeniami typowymi dla zgnilizny korozyjnej i destrukcyjnej.
(nauka o surowcu drzewnym), są to miejsca, w których nastąpiła destrukcja tkanki drzewnej w wyniku działalności grzybów pasożytniczych lub saprofitycznych zlokalizowanej w odziomkowej części drzew.
(nauka o surowcu drzewnym), na ściemniałym tle występują jasne plamy stąd nazwa zgnilizny; występuje częściej w drewnie drzew iglastych aniżeli liściastych.
(nauka o surowcu drzewnym), jest to zgnilizna występująca w częściach strzał lub pni drzew znajdujących się w znacznej odległości od płaszczyzny ścięcia.
(nauka o surowcu drzewnym), występuje w przyrdzeniowej strefie strzały, pnia względnie wymanipulowanych sortymentów drewna okrągłego; barwa porażonego drewna jest zróżnicowana w zależności od gatunku drzewa.
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 » Wszystkich stron: 32