(nauka o surowcu drzewnym), powstają w ten sposób, że wtórna warstwa błony odchyla się od błony pierwotnej, przez co powstaje lejkowate wgłębienie skierowane okienkiem ku wnętrzu komórki. Jamki sąsiednich komórek przylegaja dokładnie do siebie. Oddziela je cienka blona zamykająca, mająca w środku zgrubienie zwane zatyczką. Błona otaczająca zatyczkę jest przenikliwa dla gazów i cieczy. Wyróżniamy jamki jednostronnie lejkowate oraz dwustronnie lejkowate.
(nauka o surowcu drzewnym), mają kształt kanału, o okrągłym lub owalnym przrekroju, przegrodzonego na granicy stykających się komórek półprzepuszczalną błoną zamykającą. Ściany kanału są prostopadle ustawione w stosunku do przegrody. Jamki proste występują licznie w komórkach miękiszowych (parenchymatycznych).
(nauka o surowcu drzewnym), są zbudowane podobnie jak jamki proste przy czym różnica polega na skośnym ustawieniu w stosunku do przegrody i ścian komórek. Jamki skośne występują w ścianach włókien drzewnych.
(nauka o surowcu drzewnym), jest tkanką twórczą wytwarzającą strefę łyka i drewna. W łodygach i korzeniach merystem boczny (kambium) występuje w postaci cylindrycznego pokładu otaczającego szczelnie drewno pnia na całej wysokości drzewa oraz drewno korzeni na ich długości. Szerokość strefy kambialnej tworzy kilka warstw komórek ułożonych w promieniowo zorientowanych rzędach.
(nauka o surowcu drzewnym), jest to ocena jakości drewna. Przeprowadza się ją w trakcie odbioru drewna, jest ona weryfikacją prawidłowości przeprowadzenia szacunku brakarskiego.
(nauka o surowcu drzewnym), jest to ocena jakości drewna uwzględniająca wady i wymiary drewna okrągłego. Przeprowadza się ją w trakcie odbioru drewna, jest ona weryfikacją prawidłowości przeprowadzenia szacunku brakarskiego.
(nauka o surowcu drzewnym), skraplanie się pary adsorbenta w kapilarach. Spowodowane jest to tym, że prężność pary nasyconej jest w nich mniejsza niż nad płaską powierzchnią.
(nauka o surowcu drzewnym), jest wtórną tkanką okrywającą pnie i gałęzie oraz korzenie roślin drzewiastych. Korkowica jest zbudowana z trzech pokładów (warstw) komórek tj. fellemu (korka), fellogenu (kambium korkotwórczego) i fellodermy (miękiszu korkowego). Korkowica zwana jest też perydermą.
(nauka o surowcu drzewnym), są to zmiany, jakie zachodzą w powierzchniowej warstwie materiału wskutek działania czynników atmosferycznych, chemicznych i elektrochemicznych. Z powierzchniowej warstwy drewna korozja przenika stopniowo w głąb, powodując chemiczne zmiany materiału, jego ubytek i porowatość oraz bardzo często ubytek ciężaru.
(nauka o surowcu drzewnym), są to miejsca, w których łańcuchy celulozy przebiegają równolegle do siebie i są w poprzecznym kierunku powiązane mostkami (wiązaniami) wodorowymi. Obszary te, przyjmując trójwymiarową uporządkowaną strukturę, charakteryzuje duża gęstość i wysokie moduły sprężystości, co gwarantuje dużą odporność fizyczną oraz chemiczną celulozy.
(nauka o surowcu drzewnym), zespół warunków i przyczyn, które się złożyły na powstanie tkanki drzewnej. Wszystkie tkanki wtórne są wytworem kambium. Dla działalności kambium charakterystyczna jest okresowość, uwarunkowana następstwem pór roku. Z uwagi na to tkanka drzewna nie jest w całej swej masie jednolicie zbudowana.
(nauka o surowcu drzewnym), zmniejszanie się wymiarów drewna wskutek zmniejszania się jego wilgotności w przedziale higroskopijnym. Wyrażane liczbowo w procentach wymiaru początkowego (wymiaru w stanie wilgotnym; ma charakter anizotropowy.
(nauka o surowcu drzewnym), są bezbarwne i występują w częściach rośliny nie wystawionych na działanie promieni słonecznych (nasiona, części podziemne rośliny). Biorą szczególny udział w formowaniu i magazynowaniu ziaren skrobi i tłuszczu.
(nauka o surowcu drzewnym), jest ciałem bezpostaciowym, o skomplikowanej i niedostatecznie wyjaśnionej budowie chemicznej. W ligninie stwierdzono między innymi około 20% związków aromatycznych oraz grup metoksylowych OCH3, z których w procesie suchej destylacji drewna powstaje alkohol metylowy. Ilościowy udział ligniny w drewnie wynosi od 26% do 30%, zależnie od gatunku drzewa i od stopnia zdrewnienia błony komórkowej.
1. (nauka o surowcu drzewnym), podłużne pęknięcie pobocznicy pnia spowodowane przez mróz, które stopniowo zarasta przyjmując postać pionowego zgrubienia na korze drzewa 2. (nauka o surowcu drzewnym), odmiana pęknięcia bocznego, spowodowanego nagłym spadkiem temperatury powietrza. Objawia się powstaniem charakterystycznej warstwy tkanki przyrannej (kalus), biegnącej wzdłuż pęknięcia. Wykształca się w kolejnym okresie wegetacyjnym
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 » Wszystkich stron: 27