(ochrona lasu), przywracanie zdegradowanym glebom ich poprzedniej sprawności poprzez usuwanie negatywnych skutków degradacji gleby. Regradacja to odnowienie wysokiej produkcyjności gleby poprzez zwiększenie jej żyzności dzięki odbudowaniu warstwy próchnicznej - dotyczy nie tylko gleb zdegradowanych, także słabszych z natury gleb piaszczystych lub bagiennych. Może być naturalna lub sztuczna, np. nawożenie, zwłaszcza organiczne, wapnowanie, zabiegi uprawowe nadające glebie trwałą strukturę.
(ochrona lasu), działalność mająca na celu przywrócenie wartości użytkowej glebom zniszczonym przez przemysł, zwłaszcza górniczo-hutniczym. Polega ona na właściwym ukształtowaniu rzeźby terenu, poprawieniu właściwości fizycznych i chemicznych gleby, uregulowaniu stosunków wodnych, wzmacnianiu skarp, zbudowaniu dróg i niezbędnych obiektów gospodarczych lub turystycznych, zasianiu traw i kwiatów oraz zadrzewieniu połączonym z wysianiem odpowiednich grzybów itp. Obowiązek rekultywacji spoczywa na użytkowniku, który zniszczył glebę wykorzystując ją do celów pozarolniczych. Rekultywacja powinna być wykonana w ciagu 4 lat od ustania pozarolniczej eksploatacji gruntów.
(ochrona lasu), wydzielone fragmenty upraw lub drzewostanów o znacznie rozluźnionym zwarciu, w których dokonuje się zasadniczych zmian warunków środowiskowych poprzez wprowadzenie określonych gatunków roślin drzewiastych i krzewiastych, rosnących w znacznym zwarciu. Preferowane są gatunki owocow- oraz spadzio- i nektarodajne, stanowiace bazę pokarmową dla ptaków i owadów entomofagicznych. Ważnym elementem remizy jest zbiornik z wodą naturalny bądź pojnik).
(ochrona lasu), jeden z etapów gradacji. Jest to okres spadku liczebności owadów. Zaczyna się od stadium wybuchowego (punkt kulminacyjny gradacji), następnie przechodzi w stadium pokryzysowe, aby na koniec osiagnąć stan normalny.
(ochrona lasu), dostarczanie glebie składników pokarmowych będących w niedoborze, w stosunku do innych, będących w nadmiarze, wywołanym np. imisjami przemysłowymi. Prowadzi do przywrócenia korzystnych proporcji między składnikami pokarmowymi.
(ochrona lasu), środki chemiczne stosowane do zwalczania gryzoni. Stosuje się je głównie w przynętach pokarmowych, można również stosować je do opylania lub opryskiwania chronionych upraw.
(ochrona lasu), rojenie. Liczne wystąpienie uskrzydlonych owadów dorosłych (imagines) w celu odbycia lotu godowego, podczas którego dochodzi do kopulacji.
(ochrona lasu), metoda ochrony drzewostanów przed owadami kambio- i ksylofagicznymi (szkodnikami wtórnymi i technicznymi), polegająca na dostarczaniu do zagrożonych kompleksów leśnych świeżego drewna - bazy lęgowej i żerowej - przed okresem rójki najliczniej reprezentowanego gatunku szkodnika. Po zasiedleniu przez owady, drewno jest wywożone poza strefę zagrożenia. W razie potrzeby (gdy rójka jest rozciągnięta w czasie) dowozi się kolejne partie drewna. Jego wabiącą rolę można stymulować syntetycznymi feromonami wabiącymi owady.
(ochrona lasu), uszkodzenie od uderzenia pioruna. Powstaje w środku strzały i sięga od wierzchołka do ziemi. Z czasem rysa zarasta, różni się od listwy mrozowej tym, że przebiega na dłuższym odcinku
(ochrona lasu), rysakowanie /sztuczne chropowacenie/ - za pomocą specjalnego urządzenia nacinanie kory do warstwy łyka, w wyniku czego następuje wyciek żywicy, która zasycha na powierzchni strzały lub też tworzy się tkanka przyranna, powodująca powstawanie listew korkowych, które uniemożliwiają zwierzynie spałowanie. Zabieg najlepiej wykonać w miesiącach kwiecień – czerwiec. Rysakuje się drzewa na strzale od wysokości około 2 metrów w dół na całym obwodzie, tak aby odstęp między rysami nie przekraczał 2 cm.
(ochrona lasu), zwierzęta odżywiające się szczątkami roślinnymi i zwierzęcymi, znajdującymi się w glebie, ściółce, wodzie i mule dennym zbiorników wodnych, np. dżdżownice, nicienie, małże i larwy niektórych owadów. Rozdrabniają one martwą materię organiczną, którą z kolei reducenci rozkładają na proste związki mineralne.
(ochrona lasu), jedna z form prognozowania zagrożenia drzewostanów przez foliofagi, polegająca na liczeniu gąsienic żerujących w koronie drzewa. Liczenie gąsienic pozwala na określenie stopnia zagrożenia drzewostanu.
(ochrona lasu), cecha środka ochrony roślin polegająca na braku toksycznego działania w stosunku do innych owadów lub roślin jeśli mówimy o herbicydach.
(ochrona lasu), stopień ubytku aparatu asymilacyjnego na skutek żerowania foliofagów, określany w przedziałach procentowych: stopień 1 - żer słaby (defoliacja 11-30%), stopień 2 - żer śreni (defoliacja 31-60%), stopień 3 - żer silny (defoliacja 61-90%), stopień 4 - żer bardzo silny (defoliacja powyżej 90%).
(ochrona lasu), jest jednym z głównych czynników meteorologicznych, powodujących szkody w lasach. Pokrywa śnieżna powstaje w wyniku opadów śniegu. Opad śnieżny przybiera różne formy, zależnie od zmiennych proporcji temperatury i prężności pary wodnej oraz warunków dynamicznych w chmurze i w czasie opadania. Oddziaływanie szkodliwe opadów śniegu na las występuje przede wszytkim wówczas, gdy termin opadu nie jest właściwy lub wielkość opadu jest nadmierna.
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 » Wszystkich stron: 20