(ochrona lasu), metody polegające na wykorzystaniu w sztucznych lub naturalnych pułapkach syntetycznych związków chemicznych występujących w środowisku i wpływających na owady, jak np. feromony, kairomony, repelenty, itp.
(ochrona lasu), rośliny, zwierzęta, grzyby i mikroorganizmy wpływające bezpośrednio na rozwój poszczególnych osobników lub ich zespołów, a także na środowisko.
(ochrona lasu), sztuczne miejsce lęgowe dla ptaków. Wywieszanie budek lęgowych ma na celu podniesienie odporności biologicznej drzewostanów poprzez zwiększenie liczby naturalnych wrogów szkodników owadzich. Zaleca się, aby budki lęgowe wywieszane były w małych skupiskach w kilku punktach leśnictwa.
(ochrona lasu), metoda zabezpieczania drewna przed chorobami grzybowymi, polegająca na wtłaczaniu roztworu grzybobójczego do bielu niekorowanych dłużyc.
(ochrona lasu), obłamane przez wiatr pędy sosonowe, wydrążone przez cetyńce. (ochrona lasu), pędy świerkowe ścięte przez wiewiórkę w celu ogryzienia pączków kwiatowych.
(ochrona lasu), semeiony. Związki chemiczne, umożliwiające owadom porozumiewanie i informowanie się. Odgrywaja istotna rolę w kształtowaniu reakcji i wzorów zachowania "odbiorcy". Reakcje u osobników jednego gatunku wywołują feromony, natomiast u osobników różnych gatunków kairomony i allomony. Reakcja wywoływana przez kairomony jest korzystna dla gatunku reagującego na nie, natomiast alkomony wywołują reakcję korzystną dla gatunku wydzielającego tę substancję.
(ochrona lasu), metody polegające na redukcji liczebności populacji szkodliwych owadów przy użyciu środków owadobójczych. W stosunku do chorób - użycie środków grzybobójczych w celu dezynfekcji gleby w szkołkach, dezynfekcji podłoży i substratów, zaprawiania nasion; ochrony ran drzew, profilaktycznego lub ratowniczego opryskiwania wschodów oraz aparatu asymilacyjnego siewek i sadzonek.
(ochrona lasu), metody polegające na odciąganiu lub zniechęcaniu roslinożernych ssaków do zjadania wybranych roślin lub mechanicznego zmieniania wyglądu i smaku naturalnego pokarmu.
(ochrona lasu), wprowadzanie do środowiska leśnego chemicznych środków ochrony roślin przed owadami występującymi masowo, zwierzyną, grzybami i chwastami oraz nawozów mineralnych w celu intensyfikacji upraw. Nadmierne, częste stosowanie środków ochrony roślin, oprócz doraźnych efektów może prowadzić do niekorzystnych zmian w środowisku i spowodować zachwianie równowagi biologicznej.
(ochrona lasu), tracheobakterioza lub tracheomikoza. Choroba roślin powodowana przez rozwój różnych gatunków grzybów lub bakterii pasożytniczych w naczyniach gospodarza.
(ochrona lasu), charakterystyczne powiązania zjawisk chorobowych, w których skutek jednej fazy choroby staje się przyczyną fazy następnej. Częsty schemat choroby łańcuchowej przedstawia się wg schematu: I - patobionty atakują fizjologicznie sprawne drzewa, II - owady lub grzyby pasożytnicze opanowują drzewa przejściowo osłabione, III - pojawiają się organizmy (owady, grzyby) zasiedlające drzewa silnie osłabione lub nawet obumierające.
(ochrona lasu), choroby powodowane nakładającym się działaniem abiotycznych i biotycznych czynników (tzw. spirala słabnięcia drzew) chorobotwórczych.
(ochrona lasu), grupa chrząszczy z rodziny żukowatych, których stadia młodociane (pędraki) powodują istotne uszkodzenia w szkółkach i uprawach leśnych. W Polsce największe znaczenie gospodarcze ma chrabąszcz majowy i chrabąszcz kasztanowiec.
(ochrona lasu), warunki w których temperatura zawiera się w przedziale od 0o C do ok. 10o C, a więc powyżej temperatury zamarzania wody. Wrażliwosć na chłód wykazują rośliny ciepłolubne, przeniesione z obszarów o cieplejszym klimacie i aklimatyzowane w naszej strefie klimatycznej. Niekorzystny wpływ na rośliny mają chłody wiosenne, które powodują zaburzenia metabolizmu komórek. Przy nie zakłócanych czynnikach warunkujących wzrost (woda, składniki mineralne, światło, itp.) stopniowy spadek temperatury zwiększa odporność roślin i zmniejsza niekorzystne skutki działania chłodu.
(ochrona lasu), stosowany dawniej preparat do zwalczania chorób grzybowych. Wynaleziona w 1885 r. Była to zawiesina wodna siarczanu miedzi i wapna gaszonego. Używana przeciwko osutce sosnowej i chorobom topoli.
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 » Wszystkich stron: 20