(ochrona lasu), jedna z dwóch najczęściej stosowanych metod oprysków stosowanych przy zabiegach agrolotniczych. Polega na obróbce kolejnych, przylegających do siebie, pasów obszaru poddanego zabiegowi.
(ochrona lasu), bruzdy terenowe, występujące na nieporośniętych stokach górskich w wyniku erozji. W okresie bezdeszczowym debry są suche, po deszczach wypełniją się wodą, która spływając porywa ze sobą odłamki zwietrzeliny sklanej i cząstki gleby. Powstają często na szlakach zrywkowych. Pogłebianiu się debr przeciwdziała się poprzez budowę poprzecznych płotków lub schodkowe darniowanie i zakrzewianie zboczy.
(ochrona lasu), długotrwały brak opadów atmosferycznych, zwłaszcza przy wysokiej temperaturze i silnym nasłonecznieniu wpływa na pozbawienie gleby wilgoci, co odbija się na jej właściwościach fizyko-chemicznych, stanowiąc jednocześnie poważne zagrożenie zdrowia i życia drzewostanów. Na szybką utratę wilgoci są narażone szczególnie gleby piaszczyste i wapienne, gleby zaś gliniaste i próchniczne lepiej przetrzymują susze. Długotrwaly brak wilgoci atmosferycznej działa hamująco na procesy życiowe mikroorganizmów roślinnych i zwierzęcych, które w wielkim stopniu decydują o sprawności gleby.
(ochrona lasu), usuwanie liści z roślin przy użyciu środków chemicznych (defoliantów) lub mechanicznych. Defoliacja bywa stosowana np. w szkółkarstwie w celu przyspieszenia zakonczenia wegetacji sadzonek gatunków liściastych. (ochrona lasu), uszkodzenie lub ubytek aparatu asymilacyjnego na skutek żerowania owadów (foliofagów) lub występującego zanieczyszczenia powietrza.
(ochrona lasu), proces zmniejszania udziału terenów leśnych w ogólnej powierzchni danego obszaru, zazwyczaj na skutek antropopresji.
(ochrona lasu), typ odporności roślin polegający na wytwarzaniu warstwy korka (odgraniczającej już porażoną tkankę gospodarza), której zadaniem jest niedopuszczenie do przenikania w głąb organizmu gospodarza zarówno patogena jak i toksyn.
(ochrona lasu), niszczenie drobnoustrojów chorobotwórczych i ich form przetrwalnikowych środkami chemicznymi lub fizycznymi.
(ochrona lasu), okresowe zahamowanie czynności życiowych organizmu, związane z periodycznymi niekorzystnymi warunkami zewnętrznymi (np. obniżenie temperatury, susza) lub przeobrażeniem.
(ochrona lasu), dół kopany przy kontroli występowania szkodników korzeni, najczęściej o wymiarach 1,0 x 0,5 m i głębokości uzaleznionej od głębokości przebywania pędraków, jednak nie mniejszą niż 0,5 m.
(ochrona lasu), drzewa żywe lub martwe, miejscowo spróchniałe, które charakteryzują się m.in. następującymi cechami: są drzewami dziuplastymi, o nietypowym pokroju, występują na nich dziuple, rosną mchy, grzyby, porosty, wyróżniają się wiekiem lub rozmiarem i pokrojem w stosounku do innych drzew na tym terenie oraz stanowią pamiątkę kultury leśnej.
(ochrona lasu), drzewa zamierające lub martwe występujące w drzewostanie na skutek naturalnej śmierci.
(ochrona lasu), wykładane w okresie zimy (szczególnie gdy występuje gruba pokrywa śnieżna) drzewa do ogryzania przez roślinożerne ssaki. Drzewa te zmniejszają szkody na drzewach rosnących. Wykładanie drzew ogryzowych najczęściej ma miejsce w drzewostanach sosnowych w których prowadzone są trzebieże.
(ochrona lasu), drzewo pod którym dokonuje się poszukiwań szkodników w celu określenia stopnia zagrożenia drzewostanu. Poszukiwania mogą być prowadzone w obrysie korony, na określonej powierzchni poszukiwań, a także strzale drzewa.
(ochrona lasu), drzewo stojące, powalone lub ścięte służące do zwabiania i niszczenia korników lub innych szkodliwych chrząszczy podczas rójki. Do tego celu mogą służyć również stosy ściętego drewna.
(ochrona lasu), drzewo stojące lub leżące, z którego wysypują się trocinki z chodników macierzystych lub larwalnych wygryzanych przez niektóre szkodniki wtórne. Usuwanie drzew trocinkowych jest jednym z pierwszych etapów walki z szkodnikami wtórnymi
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 » Wszystkich stron: 20