Dział
Uboczne użytkowanie lasu
Ilość znalezionych haseł: 167
(uboczne użytkowanie lasu), W handlu światowym używane są 2 skale barwne kalafonii - amerykańska i francuska. Skala francuska znajduje zastosowanie w Polsce. Jest to wzorzec 16 sześcianów o boku 22 mm, o barwie od jasnożółtej do brunatno-czerwonej służący do klasyfikacji kalafonii na podstawie jej barwy. Najwyższej jakości kalafonia - najjaśniejsza - otrzymuje symbole: 7A, 5A, 3A, AA, najniższej jakości - najciemniejsza oznaczana jest symbolami G, F lub E. Skala barwy jest skorelowna z t.zw. liczbą barwy, oznaczaną w warunkach laboratoryjnych, przy czym im wyższa jest wartość liczby barwy, tym słabsza jakość kalafonii.
Zobacz więcej...
(uboczne użytkowanie lasu), Pozyskiwany z żywych drzew sok jest bezbarwny, przeźroczysty, o delikatnym, przyjemnym smaku. Zawiera 0,7 - 2,0% cukrów (glukozy i fruktozy), kwasy organiczne w ilości 0,1 - 0,2%, garbniki oraz makro- i mikroelementy (0,03 - 0,07%), np. potas, wapń, żelazo, miedź, fosfor, magnez a ponadto witaminy z grupy B. Jego wartość energetyczna wynosi 23 kcal/100 ml. Sok pozyskiwany w sposób racjonalny, zgodny z instrukcją nie powoduje osłabienia lub obumierania drzew. Sok brzozowy oczyszcza, wzmacnia i odmładza organizm. Zalecany jest w chorobach nerek i pęcherza, zaburzeniach krążenia krwi a także w w kosmetyce. Po odparowaniu daje gęsty cukrowy syrop, który może być używany do słodzenia potraw. Z oskoły można też produkować napoje fermentowane a także niektóre rodzaje piwa. W latach 80. ub.w. pozyskaniem soku zajmowało się Przedsiębiorstwo "Las". Był on też wykorzystywany jako stymulator przy żywicowaniu sosny. Obecnie oferowany w handlu sok brzozowy pochodzi z importu.
Zobacz więcej...
(uboczne użytkowanie lasu), substancje stosowane przy żywicowaniu t. zw. wspomaganym, celem zwiększenia wydajności zabiegu. Można je podzielić na bodźcowe (gł. kwasy, np. siarkowy), powodujące uszkodzenia komórek żywicorodnych, dzięki czemu żywica wycieka po wykonaniu nacięcia dłużej i z większej głębokości oraz stymulatory, zwiększające płynność żywicy bądź stymulujące proceas jej wytwarzania (np. wywar podrożdżowy, wywar pospirytusowy, ekstrakt drożdżowy, roztwór drożdży). W krajach, gdzie obecnie pozyskuje się żywicę balsamiczną często stosowane są substancje bodźcowe lub stymulatory wycieku żywicy.
Zobacz więcej...
(uboczne użytkowanie lasu), W stosowanej w praktyce nomenklaturze surowców zielarskich ich nazwy składają się z dwu członów: pierwszy człon odnosi się do organu rośliny (części rośliny stanowiącej surowiec), drugi zawiera nazwę rodzajową lub gatunkową rośliny (rzadziej). Przykładowe nazwy: Gemmae Betulae - pączki brzozy, Folia Vitis idaeae - liście borówki brusznicy, Flos Crataegi - kwiat głogu, Petalae Rosae - płatki róży, Inflorescentia Tiliae - kwiatostan lipy, Herba Hyperici - ziele dziurawca, Radix Primulae - korzeń pierwiosnki, Rhizoma Calami - kłącze tataraku, Cortex Frangulae - kora kruszyny, Fructus Rosae - owoc róży, Bacca Juniperi - jagoda jałowca, Spora Lycopodii - zarodniki widłaka.
Zobacz więcej...
(uboczne użytkowanie lasu), produkt żywiczny, uzyskiwany najczęściej drogą destylacji żywicy sosnowej. Jest to mieszanina lotnych składników żywicy, o charakterze terpenów. Gęstość terpentyny wynosi 0,855 - 0,875 g/cm3, temperatura wrzenia 145 - 160 st.C, współczynnik załamania światła 1,467 - 1,475. Ocenę jakości terpentyny wykonuje się m.in. na podstawie jej barwy, liczby kwasowej (powinna być niska), liczby bromowej (lepiej jeśli jest wysoka) oraz temperatury wrzenia. Terpentyna znajduje zastosowanie jako bardzo dobry rozpuszczalnik lakierów i farb oraz służy do produkcji pestycydów, syntetycznej kamfory, włókien syntetycznych, substancji zapachowych, smarów odpornych na wysokie temperatury oraz syntetycznego kauczuku.
Zobacz więcej...
(uboczne użytkowanie lasu), Marasmius oreades (Bolt.: Fr.) Fr. - niewielki, niepozorny grzyb występujący na pastwiskach, łąkach, w ogrodach, na trawnikach, brzegach lasu, często w pobliżu ścieżek i dróg. Owocniki pokazują się od maja do listopada, w dużych skupiskach: w rzędach, pasach lub tzw. „czarcich kręgach”. Kapelusz o średnicy 2 - 5 jest prawie płaski, pomarańczowoochrowy do jasnobrązowego, w stanie suchym wyblakły, kremowy. Powierzchnia kapelusza jest gładka, brzeg u dojrzałych okazów szeroko prążkowany. Blaszki są białawe, dość grube, raczej rzadkie, przy trzonie zaokrąglone. Trzon jest pełny, jasny, cienki, smukły, długości 4 - 7 cm, twardy i łykowaty. Miąższ jest białawy, nie zmienia zabarwienia po przekrojeniu, o smaku łagodnym i aromatycznym, przyjemnym zapachu. Twardzioszerk przydrożny, znany pod licznymi nazwami, np. przydróżka, podróżniczek, panienka, tańcujka jest grzybem jadalnym i smacznym, dopuszczonym do obrotu, ale – z racji niezbyt reprezentacyjnego wyglądu – rzadko zbieranym. Nadaje się do duszenia, na zupę, farsz do pierogów i jako grzyb domieszkowy. Można go również suszyć. Jadalne są tylko kapelusze; łykowate trzony należy odrzucać.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 »
Wszystkich stron: 12
