Dział
Uboczne użytkowanie lasu
Ilość znalezionych haseł: 167
(uboczne użytkowanie lasu), ogół faktycznych czynności gospodarczych, wykonywanych w ramach gospodarki leśnej przez gospodarzy lasów w lasach lub na rzecz lasów, polegających na prowadzeniu gospodarki łowieckiej w lasach, a także pobieraniu w lesie takich pożytków naturalnych, jak: grzyby, owoce runa leśnego, kora, karpina, choinki z plantacji, stroisz, igliwie, żywica, zioła, części roślin dolnych warstw roślinności leśnej oraz podobnych pożytków naturalnych, z zastrzeżeniem, że pobór powołanych pożytków, oprócz czynności faktycznych, wykonywanych bezpośrednio w lesie:a) obejmuje utrzymanie maszyn, urządzeń oraz obiektów infrastruktury, służącej poborowi tych pożytków, natomiastb) nie obejmuje ich przerabiania (przetwarzania), takiego, jak m.in. suszenie, spożywcze konserwowanie, poddawanie obróbce chemicznej, inne przetwarzanie, obrabianie oraz udoskonalanie.
Zobacz więcej...
(uboczne użytkowanie lasu), wartość kaloryczna owocników leśnych grzybów jadalnych jest niewielka: waha się od 35 do 50 kcal na 100 g świeżej masy. Ok. 90% masy owocników stanowi woda. Przeciętny skład suchej masy przedstawia się następująco: węglowodany (mikochityna, celuloza i glikogen) – od 50 do 60 %; związki azotowe (nie w pełni przyswajalne) - 30%; tłuszcze - 7%; związki mineralne (K, Ca, Mg, P, S i inne) – od 0,5 do 2%. W grzybach występują także enzymy, natomiast zawartość witamin (PP, B1, B2, D) jest stosunkowo niewielka. Grzyby są pokarmem ciężkostrawnym; specjaliści zalecają, aby nie spożywać ich więcej niż 250 g tygodniowo. Nie powinno się też podawać potraw z grzybów osobom w podeszłym wieku oraz małym dzieciom. Mimo tych wad, grzyby są bardzo cenne ze względu na niepowtarzalne walory smakowe i aromatyczne – należy je wszakże traktować jako dodatek do potraw, a nie jako danie główne.
Zobacz więcej...
(uboczne użytkowanie lasu), produkt rozkładu termicznego drewna (pirolizy), uzyskiwany w retortach (przemysłowych, polowych), dawniej w mielerzach. W retortach przemysłowych, w wyniku pirolizy otrzymuje się, obok węgla drzewnego jeszcze inne produkty (płynne lub gazowe), o znaczeniu użytkowym. W retortach polowych głównym (i najczęściej jedynym) produktem zwęglania drewna jest węgiel drzewny. W wysokich temperaturach uzyskuje się wartościowy węgiel drzewny, o dużej zawartości chemicznie czystego wegla (C) - od ok. 55 do ponad 98%. Węgiel drzewny jest kruchy, łamliwy, porowaty, o gęstości 0,2 - 0,5 g/cm3. Posiada zdolność pochłaniania gazów i par, jest odporny na działanie grzybów i substancji chemicznych. Dobrej jakości węgiel drzewny powinien palić się bez wydzielania dymu i bez płomienia (żarzenie). Znajduje liczne zastosowania: w hutnictwie do wytopu szlachetnej stali, w przemyśle chemicznym do produkcji elektrod, cyjanków, węglików i katalizatorów, w lecznictwie (w. medyczny), jako sorbent do oczyszczania ścieków, powietrza, tłuszczów, wody pitnej (filtry) oraz jako węgiel grilowy.
Zobacz więcej...
(uboczne użytkowanie lasu), Element budowy anatomicznej kory pełniący wraz z komórkami kamiennymi funkcję wzmacniającą. Obok rurek sitowych, komórek przyrurkowych oraz miękiszowych, włókna wchodzą w skład strefy łyka - najbardziej wewnętrznej warstwy kory. Ich długość wynosi około 1 mm, ściany są grube i zdrewniałe, a światło wewnętrzne słabo widoczne. Występują m. in. w łyku takich rodzajów drzew, jak: lipa, wiąz, dąb, klon, jesion, topola i wierzba. Szczególnie liczne i charakterystyczne są włókna łykowe w korze lipy. W przeszłości łyko lipowe używano z tego względu do celów technicznych - wyrobu mat, plecionek, koszyków i powrozów.
Zobacz więcej...
(uboczne użytkowanie lasu), poniżej podano podstawowe zasady, które powinien stosować zbieracz grzybów leśnych.
1. Zbierać należy wyłącznie grzyby, co do których nie mamy żadnych wątpliwości, że są jadalne.
2. Nie należy niszczyć owocników grzybów niejadalnych i trujących – stanowią one ważny element ekosystemu leśnego. 3. Nie wolno pozyskiwać gatunków objętych ochroną, a także prowadzić zbiór na chronionych obszarach (zakaz obowiązuje w większości parków narodowych i w rezerwatach przyrody).
4. Jeśli to możliwe, owocniki grzybów należy pozyskiwać w całości, wykręcając je delikatnie z podłoża. Obcinanie nożem u nasady trzonu jest mniej odpowiednim sposobem, gdyż można przeoczyć pewne szczegóły anatomiczne, istotne dla właściwego oznaczenia gatunku (np. zgrubienie nasady trzonu i pochwa u najsilniej trujących muchomorów).
5. Grzyby należy zbierać do sztywnych, przewiewnych koszy lub łubianek; zbiór do toreb powoduje szybkie zaparzenie (a to może nawet doprowadzić do zatrucia!), a poza tym zgniecenie i utratę walorów estetycznych.
Zobacz więcej...
(uboczne użytkowanie lasu), wyróżnia się kilka typów zatruć grzybami, ze względu na mechanizm działania zawartych w nich toksyn.
1. Zatrucia cytotropowe - polegające na trwałym uszkodzeniu narządów wewnętrznych, głównie wątroby, a także śledziony, nerek, serca. Zatrucia takie charakteryzują się długim okresem utajenia (tzn. czasem, jaki upływa od spożycia potrawy do wystąpienia pierwszych objawów), ciężkim przebiegiem i wysoką śmiertelnością. Zatrucia takie powodują m.in. muchomor zielonawy (m. sromotnikowy - Amanita phalloides), muchomor wiosenny (Amanita verna), muchomor jadowity (Amanita virosa), zasłonak rudy (Cortinarius orellanus) zasłonak rudawy (z. szpiczasty - Cortinarius rubellus) i - błędnie uważana za warunkowo jadalną - piestrzenica kasztanowata (Gyromitra esculenta).
2. Zatrucia neurotropowe - oddziałujące na system nerwowy. Charakteryzują się krótkim okresem utajenia (od 15 minut do 2 godzin) i bardzo zróżnicowanymi objawami, którym niekiedy towarzyszą pobudzenie oraz omamy. Ich sprawcami mogą być m. in. muchomor czerwony (Amanita muscaria), muchomor plamisty (Amanita pantherina), strzępiak ceglasty (Inocybe erubescens), pewne gatunki lejkówek (Clitocybe sp.). Do tej grupy niekiedy zaliczany jest również krowiak podwinięty (tzw. olszówka - Paxillus involutus) - podobnie jak piestrzenica często traktowany jako warunkowo jadalny; w istocie jest to bardzo niebezpieczny gatunek, mogący w pewnych okoliczniościach powodować nawet zatrucia smiertelne.
3. Zatrucia gastryczne - objawiające się stosunkowo krótkim okresem utajenia i burzliwym przebiegiem (bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka). Do grzybów wywołujących takie zatrucia należą między innymi niektóre gatunki gąsek (Tricholoma sp.), gołąbków (Russula sp.) i mleczajów (Lactarius sp.), nieco podobna do kurki lisówka pomarańczowa (Hygrophoropsis aurantiaca), czasem mylona z opieńką łysiczka trująca (maślanka wiązkowa - Hypholoma fasciculare), dzwonkówka trująca (wieruszka zatokowata - Entoloma sinuatum), a spośród grzybów borowikowatych – borowik żółtopory (b. grubotrzonowy - Boletus calopus).
4. Zatrucia nieswoiste - spowodowane przez gatunki jadalne (np. wskutek niewłaściwego przechowywania, niedogotowania lub spożycia na surowo, a także z powodu kumulowania się w owocnikach grzybów toksycznych związków pochodzących z zewnątrz, np. środków ochrony roślin, metali ciężkich itp.)
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 »
Wszystkich stron: 12
