Lasy Państwowe
Logo Encyklopedii Leśnej

Dział

Płazy i gady

Ilość znalezionych haseł: 400

Płazy i gady

rzekotka drzewna

(zoologia leśna, płazy), (łac. Hyla arborea) gatunek z rodziny rzekotkowatych Hylidae. Mały płaz nadrzewny. Długość ciała 4-5 cm, rzadko 6 cm. Budowa delikatna, sylwetka szczupła, kończyny długie i cienkie. Na końcach palców charakterystyczne okrągłe przylgi. Skóra na grzbiecie cienka i gładka, bez skupisk gruczołów, od strony brzusznej lekko ziarnista. Pysk zaokrąglony, głowa szeroka, płaska. Źrenice poziome, tęczówki złote. Ubarwienie grzbietu jednolite, z reguły zielone, w różnych odcieniach. Kolor zmienny, zależnie od różnych czynników, od jaskrawożółtozielonego przez cytrynowy, jasnozielony, oliwkowy, matowozielony, niebieskawy do ciemnozielonego, czasem brązowego. Brak jakichkolwiek plam na grzbiecie. Na bokach ciała czarna pręga biało obrzeżona, biegnąca wzdłuż całego ciała, od nosa aż do tylnych kończyn i zwykle zachodząca na plecy. Spód ciała białawy lub kremowy. Występuje na nizinach, w górach do wysokości 1500 m n.p.m. W Polsce pospolita w całym kraju, z wyjątkiem Karpat. Preferuje nasłonecznione lasy liściaste i zarośla w pobliżu wody, ogrody, parki, brzegi jezior i cieków wodnych, unika lasów gęstych i zacienionych. Poza okresem godowym jest to płaz nadrzewny. W ciągu dnia przesiaduje na liściach lub łodygach. Aktywna wieczorem i w nocy. Żeruje na lądzie, z zasiadki. W pokarmie pająki, skorki, pluskwiaki, mrówki, chrząszcze, inne owady, ślimaki. Łowi za pomocą lepkiego języka, potrafi też łowić w powietrzu. Zimuje na lądzie w szczelinach pod grubą warstwą ściółki. Gatunek ciepłolubny. W zbiornikach wodnych od kwietnia, ale gody dopiero w maju, w nocy. Głos donośny, słyszalny z dużej odległości, nawet ponad kilometra. Rezonatory samców pojedyncze, wewnętrzne. Samce tokują siedząc wśród roślinności wodnej, rano wychodzą na ląd. Samice przebywają w wodzie tylko w czasie składania jaj. Głosy samców słyszalne do września. Jesienne wędrówki do miejsc hibernacji we wrześniu-październiku. Ściśle chroniona, objęta ochroną czynną. Wymieniona w II załączniku Konwencji Berneńskiej i IV załączniku Dyrektywy siedliskowej. Według kategorii IUCN gatunek najmniejszej troski.

Zobacz więcej...

Płazy i gady

salamandra plamista

(zoologia leśna, płazy), (łac. Salamandra salamandra) gatunek z rodziny salamandrowatych Salamandridae. Największy płaz ogoniasty w Polsce. Długość ciała zwykle do 23 cm, rekordowo do 30 cm. Ciało walcowate, krępe, masywne, dobrze umięśnione. Ogon gruby, słabo bocznie spłaszczony, krótszy niż ciało. Kończyny krótkie, palce krótkie pozbawione błon pływnych. Ubarwienie czarne w nieregularne żółte plamy, indywidualnie zmienne. W skórze wzdłuż grzbietu i ogona liczne gruczoły jadowe. Z tyłu głowy silnie rozwinięte parotydy. Brak dymorfizmu płciowego. W Polsce północna granica zasięgu gatunku. Występuje w Karpatach i Sudetach, najczęściej na wysokości 400-700 m n.p.m. Preferuje górskie lasy liściaste i mieszane. Zasiedla wilgotne i zacienione miejsca w pobliżu cieków wodnych. Aktywna nocą (w ciągu dnia tylko w czasie deszczu). W ciągu dnia ukrywa się w ziemnych norach, w dziurach pod korzeniami, pod płatami kory lub w samodzielnie wygrzebanych jamkach. W pokarmie małe zwierzęta lądowe: skąposzczety, stawonogi i owady. Najbardziej lądowy płaz w Polsce. Jajożyworodna. Gody na lądzie. Zapłodnienie wewnętrzne, najczęściej w czerwcu. Urodzenia młodych (10-48) wiosną następnego roku, najczęściej w maju, w wodzie, zwykle nocą. Długość nowo urodzonych larw około 30 mm. Rozwój larw 3-5 miesięcy. Zagrożenia: zanieczyszczenie wód w miejscach rozrodu, odłowy w celach sprzedaży do hodowli. Objęta ochroną częściową. Wymieniona w III załączniku Konwencji Berneńskiej. Według kategorii IUCN gatunek najmniejszej troski.

Zobacz więcej...
Kontakt

Szybki kontakt