Dział
Ssaki
Ilość znalezionych haseł: 271
(zoologia leśna, ssaki), (Sorex araneus Linnaeus, 1758) przedstawiciel rodziny ryjówkowate Soricidae, podrodziny Soricinae. Pyszczek silnie wyciągnięty w ryjek. Okrywa włosowa gęsta, krótka. Grzbiet jednolicie brunatny, brunatnokasztanowy. Spód jaśniejszy, szaro-brunatny, łagodnie odgraniczony od grzbietu. Ogon równomiernie owłosiony. Długość ciała 4-8 cm, długość ogona 50-60 % długości ciała. Masa ciała 4-17 g (przezimki 6-17 g), zwykle 7-8 g. Efekt Dehnela. Długość czaszki 18-20 mm. Czaszka bardzo delikatna, kości cienkie. Brak łuków jarzmowych. Zębów 32. Wzór zębowy 3133/2013. Zęby zabarwione czerwono-brązowo. Drapieżna. Pokarm wyłącznie mięsny: drobne bezkręgowce, głównie owady, dżdżownice, ślimaki, wije, małe płazy, młode gniazdowe ssaki, padlina. Szybki metabolizm. Zapotrzebowanie pokarmowe wysokie, równe 100 % masy ciała. Gatunek terytorialny. Zamieszkuje lasy, zarośla, pola, łąki, turzycowiska, parki, ogrody, cmentarze. Wykorzystuje nory małych gryzoni. Gniazda pod ziemią, na kępach, przy/w zmurszałych pniach.Ruja III-IX, młode rodzą się w III-IX. Liczba miotów w roku: 3-4, liczba młodych w miocie 1-9. Aktywna cały rok i całą dobę, z przerwami na odpoczynek. Maksymalna długość życia 14 miesięcy. Średnio żyje 6 miesięcy. Wrogowie naturalni: głównie ptaki drapieżne, rzadziej drapieżne ssaki. Objęta ochroną gatunkową ścisłą.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna, ssaki), (Sorex alpinus Schinz, 1837) przedstawiciel rodziny ryjówkowate Soricidae, podrodziny Soricinae. Pyszczek silnie wyciągnięty w ryjek. Okrywa włosowa gęsta, krótka. Ubarwienie jednolite, prawie czarne. Grzbiet czarny, spód nieco jaśniejszy. Ogon równomiernie owłosiony, prawie równy długości ciała (80-100% długości ciała). Długość ciała 6-9 cm. Masa ciała 6-13 g (przezimki 7-13 g, tegoroczne 6-10 g). W czaszce brak łuków jarzmowych. Zębów 32. Wzór zębowy 3133/2013. Zęby zabarwione czerwono-brązowo. Drapieżna. Pokarm wyłącznie mięsny i wysokokaloryczny: drobne bezkręgowce, głównie larwy owadów, pajęczaki, padlina. Szybki metabolizm. Zapotrzebowanie pokarmowe wysokie, równe 200% masy ciała. Gatunek terytorialny. Zamieszkuje lasy iglaste i mieszane, wilgotne lasy liściaste, partie kosodrzewiny, łąki alpejskie, brzegi potoków górskich. W Polsce tylko w Sudetach i Karpatach. Gniazda pod wykrotami, zwykle pod skałami, czasem 10-20 cm nad powierzchnią gruntu. Ruja IV-X, młode rodzą się w V-X. Liczba miotów w roku: 1-2, liczba młodych w miocie ok. 6. Aktywna cały rok i całą dobę, z przerwami na odpoczynek. Maksymalna długość życia 18 miesięcy. Objęta ochroną gatunkową ścisłą.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna, ssaki), (Sorex minutus Linnaeus, 1766) przedstawiciel rodziny ryjówkowate Soricidae, podrodziny Soricinae. Pyszczek silnie wyciągnięty w ryjek. Okrywa włosowa gęsta, krótka. Grzbiet jednolicie brunatny, brunatnokasztanowy. Spód jaśniejszy, szaro-brunatny, łagodnie odgraniczony od grzbietu. Ogon równomiernie owłosiony. Długość ciała 4-6 cm, długość ogona 70-75% długości ciała. Ucho krótkie, słabo widoczne, zawsze poniżej 6,5 mm długości. Oko położone bliżej końca ryjka niż przedniego brzegu otworu słuchowego. Masa ciała 2-6 g (przezimki 3-6 g, tegoroczne 2-4 g), zwykle 3-4 g. Efekt Dehnela. Długość czaszki 14-16 mm. Czaszka bardzo delikatna, kości cienkie. Brak łuków jarzmowych. Zębów 32. Wzór zębowy 3133/2013. Zęby zabarwione czerwono-brązowo. Drapieżna. Pokarm wyłącznie mięsny i wysokokaloryczny: drobne bezkręgowce, głównie larwy owadów, pajęczaki, padlina. Szybki metabolizm. Zapotrzebowanie pokarmowe wysokie, równe 200% masy ciała. Gatunek terytorialny. Zamieszkuje lasy liściaste i mieszane, zarośla, pola, łąki, turzycowiska, parki, ogrody, cmentarze. Spotykana w miejscach bardziej suchych niż ryjówka aksamitna. Ruja III-IX, młode rodzą się w III-IX. Liczba miotów w roku: 3-4, liczba młodych w miocie 2-9(12). Aktywna cały rok i całą dobę, z przerwami na odpoczynek. Maksymalna długość życia 14 miesięcy. Średnio żyje 6 miesięcy. Wrogowie naturalni: ptaki i ssaki drapieżne. Objęta ochroną gatunkową ścisłą.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna, ssaki), (Sorex caecutiens Laxmann, 1788) przedstawiciel rodziny ryjówkowate Soricidae, podrodziny Soricinae. Pyszczek silnie wyciągnięty w ryjek. Okrywa włosowa gęsta, krótka. Grzbiet jednolicie brunatny, brunatnokasztanowy. Spód jaśniejszy, szaro-brunatny, łagodnie odgraniczony od grzbietu. Ogon równomiernie owłosiony. Długość ciała 5-7 cm, długość ogona 70-75% długości ciała. Uszy stosunkowo długie, ponad 7 mm długości. Oko położone bliżej przedniego brzegu otworu słuchowego niż końca ryjka. Masa ciała 3,5-8,5 g (młode 3,4-5 g, przezimki 5,5-8,5 g). Efekt Dehnela. Długość czaszki 16-18 mm. Czaszka bardzo delikatna, kości cienkie. Brak łuków jarzmowych. Zębów 32. Wzór zębowy 3133/2013. Zęby zabarwione czerwono-brązowo. Drapieżna. Pokarm wyłącznie mięsny: drobne bezkręgowce, głównie owady. Szybki metabolizm. Zapotrzebowanie pokarmowe wysokie, szacowane na 180% masy ciała. Gatunek terytorialny. Zamieszkuje lasy, zarośla, pola, łąki, parki, ogrody, cmentarze. Unika mokradeł i torfowisk. W Polsce opisana tylko w Puszczy Białowieskiej. Ruja IV-IX, młode rodzą się w IV-IX. Liczba miotów w roku: 1-2, liczba młodych w miocie 2-11. Aktywna cały rok i całą dobę, z przerwami na odpoczynek. Maksymalna długość życia 14-18 miesięcy. Wrogowie naturalni: głównie ptaki i ssaki drapieżne. Objęta ochroną gatunkową ścisłą.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna, ssaki), (Soricidae, G. Fischer 1814) rodzina z rzędu ryjówkokształtne Soricomorpha. Dawniej zaliczana do rzędu owadożerne Insectivora. W Polsce reprezentowana przez trzy rodzaje: Sorex (ryjówki), Neomys (rzęsorki) i Crocidura (zębiełki). Obejmuje osiem gatunków: ryjówka aksamitna Sorex araneus, ryjówka średnia (białowieska) Sorex caecutiens, ryjówka malutka Sorex minutus, ryjówka górska Sorex alpinus, rzęsorek rzeczek Neomys fodiens, rzesorek mniejszy Neomys anomalus, zębiełek białawy Crocidura leucodon, zębiełek karliczek Crocidura suaveolens.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna, ssaki), rodzaj zębów. Zęby sieczne. Umieszczone na przodzie, dłutowate w kształcie, służą głównie do przecinania i odcinania pokarmu. Występują w liczbie 0-3 (liczba zębów podana dla pojedynczej ćwiartki uzębienia, tj. prawej lub lewej strony szczęki lub żuchwy).
"I", "i" to skróty od łacińskiej nazwy siekaczy (incivisi), odpowiednio dla zębów stałych (I) i mlecznych (i), wykorzystywane we wzorach zębowych, opisach stanu uzębienia i kluczach do oznaczania czaszek. Liczby w indeksie górnym/dolnym oznaczają, który to ząb (licząc od przodu uzębienia w połowie szczęki/żuchwy) i gdzie jest położony (odpowiednio w szczęce/w żuchwie), np. I3 oznacza trzeci siekacz w uzębieniu stałym w żuchwie, a i2 - drugi siekacz w szczęce w uzębieniu mlecznym.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 »
Wszystkich stron: 19
