B
Ilość znalezionych haseł: 664
(zoologia leśna, ptaki), (łac. Parus major, ang. Great Tit) ptak z rodziny Paridae (sikory), rzędu Passeriformes (wróblowe). Długość ciała 13,5-15 cm, masa ciała 14-22 g. Głowa czarna z białymi policzkami, przez środek żółtej piersi i brzucha przebiega czarny krawat. Nieznaczny dymorfizm płciowy, krawat samca rozszerza się w szeroką plamę na brzuchu. W Polsce szeroko rozpowszechniony gatunek lęgowy. Zamieszkuje lasy, parki, ogrody, zadrzewienia. Gniazduje w dziuplach, zajmuje też skrzynki lęgowe. W okresie V-VII składa 7-12 jaja, które wysiaduje wyłącznie samica przez 12-15 dni. Wyprowadza 1-2 lęgi w roku. Gatunek częściowo osiadły. Pożywienie: owady (głównie gąsienice), zimą także nasiona. Liczebność w Polsce szacowana na 1-3 miliony par. Gatunek objęty ochroną ścisłą.
Zobacz więcej...
(gleboznawstwo leśne), bonitacja (z łac. bonus – dobry) – w gleboznawstwie to ocena jakości użytkowej gleby, uwzględniająca jej żyzność, wilgotność, stopień kultury gleby i trudność uprawy w powiązaniu z klimatem, rzeźbą terenu oraz niektórymi elementami gospodarczymi. Przeprowadza się ją w celu zakładania jednolitej ewidencji gruntów, będącej podstawą określenia wymiaru podatku gruntowego, scalania gruntów oraz racjonalnego ich wykorzystania na cele nierolnicze. Wartość bonitacyjną gleby podaje się w skali ośmiostopniowej (klasy: I, II, IIIa, IIIb, IVa, IVb, V, VI). Uwzględnia się następujące kryteria: budowa profilu (typ i podtyp gleby, rodzaj, gatunek, miąższość poziomu próchnicznego i zawartość próchnicy, odczyn i skład chemiczny, właściwości fizyczne, oglejenie, stosunki wilgotnościowe uwarunkowane położeniem w terenie, wysokość nad poziomem morza. W lasach nie jest stosowana. W lasach wycenę wartości lasotwórczej gleby można oszacować przez obliczenie → SIG, Siedliskowy Indeks Glebowy. Pozwala on podzielić wszystkie gleby na 4 grupy troficzne: → dystroficzna gleba leśna, → oligotroficzna gleba leśna, → mezotroficzna gleba leśna i → eutroficzna gleba leśna, skorelowane z siedliskami leśnymi i zbiorowiskami roślinności leśnej. W niektórych opracowaniach można spotkać także odmanę → hipertroficzna gleba leśna.
Zobacz więcej...
(ekologia lasu, las jako zjawisko geograficzne), klimat i gleby: Lasy iglaste na północy mają zimy długie i ostre. Zimą ilość opadów jest niewielka, więcej ich przypada na lato. Woda jest często czynnikiem limitującym, gdyż zimą opady występują głównie w postaci śniegu i wszędzie rozciąga się wieczna zmarzlina. Gleby są typu bielicowego, kwaśne i bogate w próchnicę, z grubą warstwą ściółki. Jest ona akumulowana, gdyż ze względu na niskie temperatury aktywność drobnoustrojów jest niewielka. Dominująca roślinność: Borealne lasy są zdominowane przez gatunki drzew iglastych, takich jak świerki (Picea sp.), jodły (Abies sp.), modrzewie (Larix sp.) i sosny (Pinus sp.), z niewielką domieszką drzew liściastych, jak brzozy (Betula sp.) i topole (Populus sp.). Liście w kształcie igieł zmniejszają transpirację i ograniczają utratę wody. Stożkowata forma wzrostu wielu drzew iglastych jest adaptacją chroniącą przed uszkodzeniami spowodowanymi gromadzeniem się śniegu w koronach drzew. Ich niski stopień ewapotranspiracji i zdolność do wytwarzania w liściach substancji zapobiegających zamarzaniu pozwala na utrzymanie w nich wody przez całą zimę. Zwierzęta leśne: Lasy iglaste są zamieszkiwane przez wiele roślinożernych ssaków, od łosi po myszy, zające i wiewiórki. Na gatunki drapieżne, takie jak wilki i niedźwiedzie brunatne, polowano aż do prawie całkowitego ich wyginięcia. Przetrwały jeszcze w nielicznych, izolowanych populacjach. Lasy iglaste stanowią miejsca lęgowe dla wielu wędrownych ptaków, jak pokrzewki czy drozdy. Żyje tu złożony zespół ptaków - ziarnojadów, w tym także krzyżodzioby, które są zdolne do wydobywania nasion nawet z zamkniętych szyszek.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 »
Wszystkich stron: 45
