C
Ilość znalezionych haseł: 563
(zoologia leśna, ptaki), (łac. Aythya fuligula, ang. Tufted Duck) ptak z rodziny Anatidae (kaczkowate), rzędu Anseriformes (blaszkodziobe). Długość ciała 40-47 cm, rozpiętość skrzydeł 65-72 cm, masa ciała 340-1000 g. Wyraźny dymorfizm płciowy wyłącznie w okresie lęgowym. Kaczor ubarwiony czarno z białymi bokami ciała, w szacie godowej ma długi czub zwisający z tyłu głowy. Samica brunatna z krótkim czubkiem. Dziób szary z czarnym końcem. W Polsce obecnie szeroko rozpowszechniony gatunek lęgowy, pojawił się w naszym kraju dopiero pod koniec XIX wieku. Zamieszkuje stawy, jeziora, starorzecza z zarośniętymi brzegami. Gniazdo zakłada na ziemi lub na wodzie (pływająca platforma z roślin). W okresie V-VII składa 8-11 jaj, które wysiaduje wyłącznie samica przez 23-28 dni. Zagniazdownik, pisklęta wykluwają się pokryte puchem i są od razu gotowe do opuszczenia gniazda. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek wędrowny, przeloty III-V i VIII-XII, zimuje w zachodniej Europie i basenie Morza Śródziemnego, część osobników zimuje w kraju. Pożywienie: mięczaki i bezkręgowce wodne, rośliny wodne. Liczebność w Polsce szacowana na 15-25 tysięcy par. Gatunek łowny. Okres polowań od 15 sierpnia do 21 grudnia.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Actaea – rodzaj z rodziny Ranunculaceae (jaskrowate). W Polsce jeden gatunek. Czerniec gronkowy (Actaea spicata L.) – bylina do 70 cm wysokości, liście duże, potrójnie 3-sieczne, szczytowe jajowate, nierówno wrębne. Kwiaty drobne, żółtawobiałe, zebrane w grona. Owoc – kulista lub jajowata, czarna jagoda. Gatunek występujący najczęściej w żyznych lasach liściastych, grądach i buczynach, charakterystyczny dla związku Tilio platyphylli-Acerion pseudoplatani (górsko-podgórskie zboczowe lasy lipowo-jaworowe).
Zobacz więcej...
(fitopatologia leśna), patogen: anamorfa - Dothistroma septospora (Dorog.) Morelet; telemorfa - Mycosphaerella pini E. Rostrup (Ascomycota, Dothideomycetes, Dothideomycetidae, Capnodiales). Patogen poraża sosny, modrzewie, świerki i daglezje. Na żywych jak i obumarłych igłach pojawiają się pooprzeczne ,2-3 mm szerokie, czerwone prążki. Jesienią może dochodzic do zamierania części szczytowej igieł. Starsze roczniki igieł zamieraja i opadają. W obrebie czerwonych prążków pojawiaja się brunatnoczarne podkładki z przestrzeniami wypełnionymi makrokonidiami. Chroba najczęściej występuje w dolnych i środkowych częściach koron. Może wystapić epifitozyjne. Patogen zaliczany jest do najgroźniejszych patogenów półkuli południwej. Występuje także w Europie i Ameryce Północnej. W Polsce stwierdzana do poczatku lat 90. ub. wieku. Warunki sprzyjąjce to wyskoka wilgotność (100%), przegęszczone drzewostany, obecność materiału infekcyjnego. Ochrona chemiczna (środki miedziowe), podkrzesywanie drzew i usuwanie silnie porażonych dolnych okółków. Wtórne zasiedlanie igieł przez Lophodermium pinastri (Schrad.) Chevall. i pojawienie się na igłach czarnych poprzecznych linii, miseczek i piknidiów może zatuszować objawy pierwotnego sprawcy choroby.
Zobacz więcej...
(ochrona przyrody), wydawnictwa książkowe zawierające rejestr i opis statusu gatunków zwierząt, roślin i grzybów zagrożonych wyginięciem w skali globalnej bądź regionalnej. W porównaniu do czerwonych list gatunków, które są uproszczonym wykazem, czerwone księgi zawierają dokładne opisy gatunków, mapy ich rozmieszczenia oraz proponowane sposoby ochrony. Pierwsze tomy światowej czerwonej księgi, wydane w postaci skoroszytowej przez IUCN w latach 60. XX wieku, były poświęcone ssakom i ptakom. Zawierały karty różnego koloru, w zależności od stopnia zagrożenia. Gatunku skrajnie zagrożone ujęto na kartach czerwonych i od tego koloru przyjęto nazwę dla całej księgi. Z czasem ukazały się tomy poświęcone innym grupom organizmów, ujmowanych w skali świata, kontynentów i regionów. W Polsce ukazały się dwie edycje czerwonych ksiąg. Pierwsze wydanie Polskiej czerwonej księgi zwierząt ukazało się w 1992 roku. Drugie wydanie w postaci dwutomowej ukazało się w w roku 2001 (Tom I – Kręgowce) i w roku 2004 (Tom II Bezkręgowce). Pierwsze wydania Polskiej czerwonej księgi roślin ukazało się w 1993 r. i zawierało opisy 206 taksonów roślin naczyniowych. Drugie wydanie ukazało się w 2001 r. i zawierało już 296 taksonów.
Zobacz więcej...
(ochrona przyrody), czerwone listy gatunków w porównaniu z czerwonymi księgami są uproszczoną formą ewidencji rzadkich i ginących gatunków roślin, zwierząt i grzybów, polegającą na wyszczególnieniu nazw taksonów z podaniem kategorii zagrożenia i ewentualnie innych zwięzłych informacji o statusie. Są wykazem nawiązującym do czerwonych ksiąg i zwykle kierują się tymi samymi kryteriami klasyfikacji taksonów. Ich uproszczona formuła pozwala objąć znacznie większą część krajowych gatunków. Pierwsze czerwone listy ukazały się w drugiej połowie lat 70. w krajach niemieckojęzycznych (niem. Roten Listen), a od 1996 roku wydaje je także IUCN – obecnie w wersji online na stronie www. Ukazały się też polskie wydania czerwonych list, w tym najnowsze: Czerwona Lista Zwierząt Ginących i Zagrożonych w Polsce (2002). Obejmuje w sumie 2769 gatunków, które znalazły się w zasięgu przyjętych kryteriów i kategorii zagrożeń, jak też te, które wyginęły lub prawdopodobnie wyginęły w kraju. Czerwona lista roślin i grzybów Polski (2006), w której znalazło się łącznie 3123 taksony, w tym między innymi: 963 gatunki grzybów i 506 gatunków roślin naczyniowych, co stanowi 21% rodzimej flory Polski IUCN Red List of Threatened Species (Światowa Czerwona Lista gatunków zagrożonych)
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 »
Wszystkich stron: 38
