D
Ilość znalezionych haseł: 718
(botanika leśna, drzewa i krzewy leśne), (Dryas) rodzaj z rodziny różowatych (Rosaceae) i podrodziny różowych (Rosoideae) z dwoma gatunkami występującymi w obszarach arktycznych i górskich półkuli północnej. W Polsce jeden gatunek. Dębik ośmiopłatkowy (Dryas octopetala L.) – niska, zawsze zielona krzewinka, tworząca rozległe, silnie zwarte płaty. Liście skórzaste i pomarszczone, 1-2 cm długości, na brzegu grubo karbowane, od spodu gęsto owłosione. Kwiaty obupłciowe, lub rozdzielnopłciowe, białe, 8-płatkowe, osadzone na długich (3-12 cm) szypułkach, rozwijają się w maju. Owoce zbiorowe, składające się z drobnych orzeszków z pierzasto owłosionymi szyjkami słupków. Występowanie – wokółbiegunowe w Europie i Ameryce Północnej. W Polsce – Tatry i Pieniny (murawy wysokogórskie na skałach wapiennych). Relikt glacjalny.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, fitosocjologia), wilgotny las dębowy o nazwie naukowej zbiorowisko Quercus robur-Carex elongata, opisane jako zespół Carici elongatae-Quercetum Sokołowski 1972, z klasy Alnetea glutinosae, rzędu Alnetalia glutinosae i związku Alnion glutinosae. Występowanie fitocenoz tego zbiorowiska stwierdzono w Puszczy Białowieskiej oraz na kilku innych stanowiskach w północno-wschodniej Polsce, w miejscach, gdzie w płaskie obniżenia terenu wypełniają się stagnująca wodą w czasie wiosennych roztopów (gleby gruntowo-glejowe).Wyróżnia się ono rzadkim, ale zwykle dorodnym drzewostanem dębowym z niewielką domieszką brzozy omszonej i brodawkowatej, świerka, rzadziej olszy, osiki i graba. Ma ono słabo zaznaczona strukturę kępkowo-dolinkową. Częstymi gatunkami w runie są: turzyce – odległokłosa i siwa, tojeść pospolita i bukietowa, trzcinnik owłosiony, borówka czarna i inne.
Zobacz więcej...
(geomatyka), różnicowa metoda pomiaru polegająca na odbieraniu informacji generowanych przez stacje referencyjne umieszczone na punktach o znanych współrzędnych. Dysponując obserwacjami z dwóch odbiorników i z tego samego czasu, możliwe jest wyznaczenie między nimi poprawnego wektora odległości. Po dodaniu go do punktu referencyjnego o dokładnie obliczonych współrzędnych uzyskuje się właściwe wartości dla nowo rejestrowanych punktów. Pozyskane dane, zwane poprawką korekcyjną, dostarczają wartość, o jaką należy skorygować rejestrowane obserwacje. Technika DGPS pozwala na redukcje błędów związanych z opóźnieniem jonosferycznym i troposferycznym, niedokładnością efemeryd, celowym zafałszowaniem sygnału oraz błędami czasu, a także umożliwia lepsze wpasowanie wyników pomiarów w lokalne układy współrzędnych, zredukowanie błędu pomiaru współrzędnych do kilku centymetrów dla odbiorników klasy geodezyjnej. Dzięki niej można zwiększyć dokładność pozycji mierzonej za pomocą odbiorników GPS/GLONASS zarówno w postprocessingu (za pomocą specjalnego oprogramowania, w ramach kameralnego opracowywania danych po wykonanych pomiarach), jak i w czasie rzeczywistym.
Zobacz więcej...
(gleboznawstwo leśne), skała magmowa, wylewna, pokrewna bazaltowi, złożona z minerałów ciemnych i czarnych, zasadowych oraz szarego i czarnego ciasta skalnego. Odpowiada gabru w grupie skał magmowych głębinowych. W Polsce występuje w Niedźwiedziej Górze k/Krzeszowic, w Górach Kaczawskich, Sowich i Złotych, w Masywie Śnieżnika, w podłożu Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej, a także w podłożu północno-wschodniej Polski. Skała trudno wietrzejąca, jej zwietrzelina zwykle jest silnie kamienista, posiada przydatność glebotwórczą zbliżoną do bazaltu ze względu na korzystny dla roślin skład chemiczny.
Zobacz więcej...
(gleboznawstwo leśne), materiały glebowe, które znacząco wpływają na proces glebotwórczy i ich obecność pozwala oraz pomaga określić jednostki niższego rzędu w klasyfikacji gleb. W lasach naszej strefie klimatycznej można spotkać następujące diagnostyczne materiały: → artefakty (substancje wytworzone przez człowieka jak: cegła, ceramika, szkło, odpady przemysłowe, odpady bytowe, produkty rafineryjne, kopalniane, ropa naftowa), fluwialny materiał glebowy (osady rzeczne, morskie i jeziorne otrzymujace świeży materiał, wykazuja warstwowanie), gipsowy materiał glebowy (mineralny materiał glebowy zawierający ponad 5% gipsu), koluwialny materiał glebowy (→ koluwium), limniczny materiał glebowy (organiczne i mineralne osady denne w zbiornikach wodnych), organiczny materiał glebowy (zawiera co najmniej 11,6% węgla organicznego we frakcjach ziemistych - WRB przesuwa te granicę do 20%), mineralny materiał glebowy (zawiera mniej niż 11,6% węgla organicznego we frakcjach ziemistych - WRB przesuwa te granicę do 20%), węglanowy materiał glebowy (zawiera co najmniej 2% CaCO3 i burzy z 1M HCl).
Zobacz więcej...
(gleboznawstwo leśne), diagnostyczne poziomy są charakteryzowane na podstawie zestawu cech, które odzwierciedlają powszechnie spotykane rezultaty przebiegu procesów glebotwórczych lub wskazują na warunki w których powstawała gleba. Cechy te mogą być widoczne i pomierzone w glebach w terenie, a mogą być również mierzone w laboratoriach. Poziomy te mają zdefiniowaną miąższość. Klasyfikacja gleb leśnych Polski wyróżnia zaczerpnięte z World Reference Base (WRB) i Systematyki gleb Polski następujące poziomy diagnostyczne: → albic, → argic, → calcic, → cambic, → chernik, → voronic, → fragic, → glejospodic, → gleyic, → histic, → luvic, → melanic, → mollic, → ochric, → sideric, → spodic, → stagnic, → umbric. Niektóre wymienione poziomy diagnostyczne zmieniły statut lub nazwę. Do takich należą albic, luvic, gleyic, stagnic, które w WRB przestały być poziomami diagnostycznymi oraz → chernik który stał się → voronic. Wynika to z fakatu, że WRB w coraz większym stopniu dotyczy gleb uprawnych, w których trudno spotkać poziomy albic, czy luvic, gdyż zostały wymieszane przez orkę. Tak więc klasyfikacja gleb w lasach odzwierciedla gleby zbliżone do naturalnych i powinna kontynuować własny kierunek prac, niezależnie od trendów w innych klasyfikacjach.
Zobacz więcej...
(gleboznawstwo leśne), diagnostyczne właściwości gleby to jej cechy, które pomagają w diagnozowaniu jednostek według wybranej systematyki, czy klasyfikacji. W Klasyfikacji gleb leśnych Polski [2000] są stosowane poziomy diagnostyczne, które muszą spełniać diagnostyczne właściwości im przypisane (np. pojemność sorpcyjna, uziarnienie, V%, miąższość). W najnowszym wydaniu World Reference Base for Soil Resources (WRB), przetłumaczonym na język polski w Klasyfikacji Zasobów Glebowych Świata [2006/7], oprócz diagnostycznych poziomów wyróżnia się jeszcze diagnostyczne właściwości i → diagnostyczne materiały. Przykładem diagnostycznych właściwości są: → glejowa mozaika barw (wprowadzona w miejsce poziomu diagnostycznego → gleyic) i → stagnoglejowa mozaika barw (wprowadzona w miejsce poziomu diagnostycznego → stagnic). W glebach leśnych Polski zastosowanie mają jeszcze następujące diagnostyczne właściwości WRB: → jezykowatość albeluvic, → warunki redukcyjne, → wtórne węglany, → nieciągłość litologiczna.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 »
Wszystkich stron: 48