E
Ilość znalezionych haseł: 343
(ergonomia w leśnictwie), w latach 1951 - 1970 do najważniejszych zmian eregonomicznych w konstrukcji pilarek zaliczyć należy wprowadzenie nastepujących modyfikacji: - Zwartość obudowy, - Dalsze obniżanie ciężaru pilarki, - Zmniejszenie zbiornika paliwa, - Nowy system antywibracyjny (AV), - Przeniesienie zbiornika paliwa i oleju do części biernej pilarki, - Rozszerzona dolna cześć uchwytu sterującego, - Usytuowanie uchwytu podtrzymującego pod kątem 10o, - „Bezpieczna” kolorystyka pilarki, - Podnoszenie prędkości obrotowej, - Zmiana kierunku odprowadzenia spalin, - Przełącznik wielofunkcyjny, - Elektroniczny zespolony układ zapłonowy (BOSCH), - Hamulec bezpieczeństwa, - Zmniejszanie podziałki piły łańcuchowej, - Nowa konstrukcja piły łańcuchowej (LV), - Prowadnice bezodbiciowe, - "Pływające kółko" napędowe piły łańcuchowej (Oregon), - Ograniczenie toksycznego działania gazów spalinowych na operatora poprzez lepiej dobrany kierunek odprowadzenia spalin (poza strefę oddychania), - Ułatwiona obsługa i eksploatacja pilarki, bezpieczniejsze i pewniejsze wyłączanie i włączanie zapłonu, obsługa wielu funkcji jednym przełącznikiem. - Podniesienie bezawaryjności i trwałości układu zapłonowego (wpływ na bezpieczeństwo pracy), - możliwość uzyskiwania wysokich obrotów silnika pilarki (mniejsza szkodliwość drgań), - Ograniczenie wypadkowości w zakresie urazów od piły łańcuchowej, zwiększenie pewności operowania pilarką, możliwość natychmiastowego unieruchomienia piły na prowadnicy, eliminacja zagrożenia od odbicia piły w rzazie, zabezpieczenia przed przeciążaniem silnika pilarki. - Poprawa warunków skrawania drewna, podniesienie częstotliwości drgań, optymalizacja jednostkowych oporów skrawania. - Zmniejszenie poziomu drgań podczas cięcia poprzez specjalną konstrukcję ogniw prowadzących i łączących oraz kształt ogranicznika, umożliwienie bezpiecznego cięcia drewna rzazem sztyletowym. - Wyprofilowanie końcówek prowadnicy do kształtu ułatwiającego prowadzenie cięcia końcówką oraz rzazem sztyletowym, zwiększenie bezpieczeństwa pracy, mniejsze ryzyko odbicia” piły. - Pewniejsze zazębienie piły z napędem, bardziej ustabilizowana praca, zmniejszenie drgań poprzecznych podczas pracy piły.
Zobacz więcej...
(ergonomia w leśnictwie), w latach 1951 - 1970 do najważniejszych zmian eregonomicznych w konstrukcji pilarek zaliczyć należy wprowadzenie nastepujących zmimodyfikacji: - Hamulec uaktywniany w trojaki sposób (STIHL 036 QS, - Ogrzewanie uchwytów pilarki, - Katalizator spalin (STIHL), - Dodatkowe filtrowanie powietrza, -„Elasto – Start”, - Zawór dekompresyjny, - Pompka wtryskująca dodatkową porcję paliwa przy rozruchu, - Ochrony na prowadnicę przy transporcie pilarki, - Łańcuch systemu oilomatic (STIHL), - Boczne napinanie piły łańcuchowej (STIHL), - Prowadnice piły łańcuchowej puste wewnątrz (lekkie), - Zwiększenie bezpieczeństwa pracy, ograniczenie urazów od piły łańcuchowej, podniesienie pewności włączenia hamulca i niezawodności jego działania. - Utrzymywanie odpowiedniej ciepłoty dłoni pilarza w celu ograniczenia skurczu naczyń krwionośnych włosowatych pod wpływem zimna i wilgoci, bezpośredni związek ze szkodliwym działaniem bodźca drganiowego, który podobnie jak zimno obkurcza naczynia krwionośne włosowate, zmniejszanie negatywnego działania wibracji na operatora. - Umożliwienie katalizy gazów spalinowych i zmniejszenie ich toksycznego oddziaływania, proces katalizy możliwy tylko w wysokiej temperaturze związków katalizujących, która może być w pilarce nie osiągana z uwagi na specyfikę techniki pracy (praca przerywana, wykonywana w krótkich odcinkach czasu). - Wstępne, odśrodkowe oczyszczanie powietrza zasysanego do filtra, lepsza jakość filtrowania powietrza, możliwość bardziej stabilnej pracy silnika, mniejsza awaryjność gaźnika. - Zmniejszenie wysiłku dynamicznego przy uruchamianiu pilarki, ochrona dłoni i nadgarstka przed przeciążeniami i urazami mechanicznymi przy uruchamianiu pilarki, ułatwienie rozruchu, szczególnie pilarki zimnej. - Ułatwienie rozruchu silnika przy zimnej pilarce, ograniczenie wykonywania wielokrotnych, znacznych wysiłków podczas uruchamiania. - Zabezpieczenie części ciała operatora przed okaleczeniami ostrzami piły łańcuchowej w czasie transportu pilarki. - Zapewnienie dobrej jakości smarowania sworzni piły łańcuchowej w trakcie pracy w rzazie, zmniejszenie uszkodzeń piły na skutek zużycia i zmęczenia sworzni a tym samym ryzyka urazu od zerwanej piły podczas pracy, ułatwienie czynności obsługowych – brak konieczności kąpieli olejowej piły w okresach pomiędzy jej eksploatacją. - Ułatwienie czynności obsługowych montażu i demontażu piły na prowadnicy, mniejszy wysiłek dynamiczny przy obsłudze piły, regulacji napięcia na prowadnicy. - Zmniejszenie ciężaru pilarki, mniejsze obciążenia statyczne i dynamiczne operatora, poprawienie parametrów wytrzymałościowych prowadnicy, poprawa jakości układu tnącego.
Zobacz więcej...
(gleboznawstwo leśne), jeden z głównych procesów zagrożeń i degradacji gleb, rzeźby terenu, stosunków wodnych, powodowany przez czynniki zewnętrzne, których skutkiem jest: utrata najcenniejszych powierzchniowych warstw gleby, wymywanie składników pokarmowych, pogorszenie struktury gleby, straty powierzchni uprawnej, niszczenie roślin, wzrost spływu powierzchniowego, spadek retencji, zmiany przepływów rzek, wzrost sedymentacji rzecznej (zagrożenie powodziowe). Wyróżnia się rodzaje erozji w zależności od czynnika sprawczego: a) erozja morska - powodowana jest ruchem wody jak falowanie, przypływy i odpływy. Erozja morska atakuje głównie brzeg i dno w pobliżu brzegu, powodując kruszenie i rozbijanie utworów skalnych budujących brzeg i gleb. Produkt tego działania jest przenoszony w głąb morza lub wyrzucany na brzeg, a także transportowany wzdłuż linii brzegowej. Przykładem rozmiaru problemu erozji morskiej na polskim brzegu Bałtyku jest Trzęsacz. Kościół w Trzęsaczu zbudowano w średniowieczu w odległości 2 km od linii brzegowej, obecnie zniszczone jego fragmenty wchłonął klif morski. b) erozja lodowcowa - to żłobienie terenu przez lodowiec. Proces ten obejmuje szlifowanie podłoża, wyrywanie fragmentów skał z litego podłoża, zdzieranie całych warstw gleb i skał luźnych, c) erozja wodna - obejmuje (1) erozję deszczową czyli spłukiwanie powierzchniowe cząstek gleby przez wody opadowe, (2) erozję rzeczną czyli przemieszczanie wraz z płynącą wodą cząstek: - w górnym biegu rzeki występuje erozja wgłębna – pogłębianie koryta rzecznego, potoku przez wleczony materiał skalny zwykle gruboziarnisty, erozja wsteczna – cofanie się źródeł rzeki, - w środkowym biegu rzeki występuje erozja boczna – podmywanie brzegów rzeki, erozja denna – pogłębianie dna rzeki przez wodę i wleczone aluwia, - w dolnym biegu rzeki zwykle nad erozją przeważa akumulacja osadów niesionych przez rzekę, (3) erozję morską – niszczenie brzegów przez wody morskie. d) erozja eoliczna - przenoszenie cząstek gleby i rozkruszonych skał przez wiatr, szlifowanie skał przez niesione przez wiatr ziarna piasku oraz akumulacja cząstek na powierzchni gleby. Dobrze widocznym efektem erozji eolicznej i transportu materiału wywianego przez wiatr jest → wydma. e) erozja - ruchy masowe - zespół procesów powodujących erozję gleb wywoływanych przyciąganiem ziemskim i przemieszczanie mas glebowych i skalnych skierowane w dół zbocza wywołane siłą ciężkości. Wyróżnia się: odpadanie (odrywanie się od litego podłoża i spadanie fragmentów skały), obrywanie (obrywanie się mas skalnych bądź ziemnych z nawisów, przy czym oderwane elementy przemieszczają się drogą powietrzną), osuwanie (szybkie przemieszczanie się w dół stoku gleby i skał zwane też → osuwisko), spływy (→ soliflukcja, spływanie nadmiernie uwilgotnionych rozmarzniętych mas glebowych po zamarzniętym jeszcze podłożu), pełzanie (osuwanie przebiegające wolniej), osiadanie (powolne obniżanie się powierzchni terenu wskutek zmniejszenia objętości gleb i skał). Ruchy masowe kształtują też współcześnie rzeźbę terenu. f) erozja - rodzaje w zależności od skutków - wyróżnia się następujące rodzaje erozji w zależności od skutków: powierzchniowa (zmywanie i rozmywanie wierzchnich warstw gleby przez wodę lub rozwiewanie przez wiatr), liniowa (rozcinanie gleby przez skoncentrowany spływ wody, prowadzący zazwyczaj do powstawania form żłobinowych, głębokich rozcięć typu wąwozowego, rozbryzgowa (odrywanie i odrzucanie cząstek ziemnych przez krople deszczu i gradu, połączone z ubijaniem i zamulaniem powierzchni gleby), uprawowa (trwałe przemieszczanie gleby ku dołowi stoków pod wpływem działania narzędzi i maszyn rolniczych). Ważnym elementem problemu są: erozja - czynniki sprzyjające - czynnikami sprzyjającymi erozji są: wycinanie i wypalanie lasów (dotyczy wilgotnych lasów równikowych), źle prowadzone osuszanie terenów, likwidacja miedz w procesie łączenia małych gospodarstw w duże farmy, usuwanie murków, żywopłotów, zakrzewień i zadrzewień śródpolnych, zbyt intensywny wypas zwierząt, zła lokalizacja dróg, uprawa stromych stoków i dolinek śródzboczowych, uprawa wzdłuż stoku. erozja - czynniki przeciwdziałające - czynnikami przeciwdziałającymi erozji są: osłona i wiązanie powierzchni gruntu poprzez rosnącą na niej roślinność, zabezpieczanie powierzchni gruntu poprzez systemy korzeniowe, osłona i wiązanie powierzchni gruntu poprzez natrysk sklejających mas celulozowych, właściwa uprawa (agrotechnika przeciwerozyjna), właściwe melioracje wodne.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 »
Wszystkich stron: 23
