F
Ilość znalezionych haseł: 273
(ochrona przyrody), system faz rozwojowych został opracowany przez Leibundguta (1959) w celu zilustrowania procesów zachodzących w lasach pierwotnych. Przyjął się w nauce, szczególnie do opisu lasów naturalnych oraz drzewostanów charakteryzujących się złożoną strukturą przestrzenną i wiekową, gdzie pojęcia wieku drzewostanu, bonitacji i zadrzewienia zatracają wartość informacyjną. Leibundgut wprowadził pojęcie „fazy rozwojowej” jako typu drzewostanu wyodrębniającego się w danym zespole leśnym, ze względu na charakterystyczną strukturę, właściwą dla określonego stadium rozwojowego. Wyróżnił pięć podstawowych faz rozwojowych: optymalną, starzenia, rozpadu, odnowienia i przerębową oraz dodatkowo dwa stadia rozwojowe: przedplonowe i lasu przejściowego, występujące po fazie rozpadu. System faz rozwojowych był dalej rozwijany i uszczegóławiany zarówno przez Leibundguta, jak i przez kolejnych badaczy. Mayer, Neumann i Sommer (1980) wyodrębnili dodatkowe fazy rozwojowe: inicjalną i regeneracyjną.
Zobacz więcej...
(urządzanie lasu), stadia cyklu życia drzewostanu wyodrębnione na podstawie kryteriów ekologicznych i rozwoju drzewostanu. Z punktu widzenia hodowlanego wyróżnia się fazy:Uprawa (z sadzenia) lub nalot (z samosiewu) – obejmuje pierwszy okres życia drzewostanu.Podrost – młode pokolenie pochodzenia sztucznego lub z samosiewu, od wysokości 0,5 m, występujące pod okapem drzewostanów użytkowanych rębniami złożonymi, które rokuje nadzieje na wejście w skład drzewostanu głównego.Młodnik – drzewka od momentu osiągnięcia zwarcia do czasu rozpoczęcia się wydzielania (najczęściej w wieku do ok. 20 - 25 lat). Drzewostan w tym czasie przechodzi naturalny proces oczyszczania się pni – następuje obumieranie dolnych gałęzi i wydzielanie się słabszych osobników.Tyczkowina – drzewa najczęściej w wieku ok. 25 – 35 lat. Duże zagęszczenie drzew prowadzi do uformowania strzały (długi pień i krótka korona).Drągowina – drzewa najczęściej w wieku ok. 35 – 50 lat. Okres wzmożonego przyrostu wysokości ustępuje – wspomagany najczęściej trzebieżami wczesnymi – na rzecz przyrostu na grubość (przyrost wtórny). Pozyskany surowiec wykorzystywany najczęściej na kopalniaki i słupy teletechniczne.Drzewostan dojrzewający – drzewa najczęściej w wieku ok. 50 – 80 lat. Kulminacja rozrodu nasion, niewielki przyrost grubości przy równoczesnym osłabieniu przyrostu wysokości.Drzewostan dojrzały – drzewa najczęściej w wieku ok. 80 – 100 lat. Kulminacja przyrostu miąższości, początek użytkowania rębnego.Starodrzew – drzewa najczęściej w wieku powyżej 100 lat. Drzewostan zaczyna tracić zdolność przyrostu wysokości i grubości. Następuje proces naturalnego obumierania pojedynczych drzew oraz pojawiają się oznaki starzenia. Obserwuje się kulminację odnowienia naturalnego (obfity nalot, rozwój warstwy podrostu). Do celów planowania urządzeniowego w jednostce kontrolnej wyróżnia się inne fazy rozwojowe drzewostanów: faza odnowienia, faza optymalna, faza terminalna oraz przejściowa faza przebudowy.
Zobacz więcej...
(ochrona przyrody), FBI wskaźnik (skrót z ang. Farmland Bird Index) - wskaźnik liczebności ptaków krajobrazu rolniczego, który jest jednym z oficjalnych wskaźników stanu środowiska w krajach członkowskich Unii Europejskiej. Jest on traktowany jako wskaźnik stanu "zdrowia" ekosystemów użytkowanych rolniczo. FBI to zagregowany indeks stanu populacji 22 gatunków ptaków typowych dla siedlisk krajobrazu rolniczego. W Polsce gatunkami, których indeksy liczebności składają się na FBI są: bocian biały, pustułka, czajka, rycyk, dudek, turkawka, skowronek, dzierlatka, świergotek łąkowy, pliszka żółta, dymówka, pokląskwa, kląskawka, cierniówka, gąsiorek, mazurek, szpak, makolągwa, kulczyk, potrzeszcz, trznadel i ortolan. W Polsce zmiany liczebności wskaźnikowych gatunków krajobrazu rolniczego podsumowane we wskaźniku FBI wykazywały w latach 2000-2003 spadek o około 15%, po którym nastąpił powolny powrót do poziomu wyjściowego (rok 2000, FBI = 1,00) w roku 2008. W trakcie ostatnich pięciu lat notuje się ponowny spadek liczebności ptaków z tej grupy, który w 2013 roku osiągnął najniższy poziom w historii badań. Jego wartość wyniosła 0,82 czyli prawie 20% mniej niż w roku bazowym.
Zobacz więcej...
(informatyka w leśnictwie, oprogramowanie i sprzęt), Fibre Channel jest architekturą szeregowego transferu danych, opracowaną przez konsorcjum w dużej mierze złożone z producentów serwerów i pamięci masowych. Kołem zamachowym dla powstania tego protokołu było zapotrzebowanie na szybką, niedrogą, dobrze skalowalną oraz uniwersalną technologię przesyłania informacji. Pierwotnie Fibre Channel był oparty wyłącznie na medium światłowodowym i nazywał się Fiber Channel. Kiedy jednak okazało się, że istnieją rozwiązania umożliwiające wykorzystania w tej technologii kabla miedzianego, organizacja ISO zdecydowała się zmienić jej nazwę na Fibre Channel. Wymowa pozostała praktycznie bez zmian, natomiast znaczenie uległo rozszerzeniu. Aktualnie FC jest zdefiniowany jako otwarty standard ANSI i OSI i obejmuje zarówno medium miedziane jak i światłowodowe. FC łączy w sobie elementy transmisji kanałowej i sieciowej, jest więc protokołem hybrydowym. Kanał jest zamkniętym i przewidywalnym mechanizmem transmisji danych pomiędzy ograniczoną liczbą jednostek. W typowych implementacjach raz ustanowiony kanał wymaga bardzo nieznacznego nakładu pracy na kolejne transfery, co owocuje wysoką wydajnością. W czasie przesyłania danych podejmuje się niewielką liczbę decyzji, co powoduje, że kanały mogą być realizowane przez warstwę sprzętową. Do najpopularniejszych protokołów kanałowych należą SCSI (Small Computer System Interface) oraz HPPI (High Performace Parallel Interface).
Zobacz więcej...
(arborystyka, pielęgnowanie drzew), Federacja Arborystów Polskich z siedzibą we Wrocławiu jest stowarzyszeniem założonym z inicjatywy praktyków i teoretyków, dbających o ulepszenie standardów i poprawę jakości pracy w relacji ze środowiskiem naturalnym. Uzyskała osobowość prawną w 2007 r. Cele Stowarzyszenia i sposoby ich realizacji są następujące (§ 8, 9 Statutu): § 8. Cele Federacji: 1. Praca na rzecz środowiska przyrodniczego na obszarze działania stowarzyszenia; 2. Edukacja ekologiczna, promocja postaw proekologicznych; 3. Działalność na rzecz ochrony i promocji dziedzictwa kulturowego oraz środowiska przyrodniczego; 4. Działalność na rzecz zrównoważonego rozwoju; 5. Upowszechnianie nowoczesnych i bezpiecznych form aktywnego wypoczynku w parkach oraz terenach zieleni; 6. Propagowanie pozytywnych praktyk, a także przeciwdziałanie promowaniu złych praktyk w zakresie pielęgnacji i ochrony drzew oraz parków, ogrodów i terenów zieleni; 7. Promowanie zawodu arborysty; 8. Promowanie oraz wdrażanie standardów i norm pracy arborysty; 9. Kształtowanie etyki zawodowej arborystów i innych grup zawodowych zajmujących się drzewami oraz przeciwdziałanie złym praktykom; 10. Podejmowanie inicjatyw na rzecz ochrony środowiska przyrodniczego; 11. Monitorowanie zachowań podmiotów odpowiedzialnych za utrzymanie i ochronę walorów przyrodniczych oraz kształtowanie środowiska; 12. Monitorowanie i proponowanie form ochrony środowiska przyrodniczego; 13. Współpraca ze wszystkimi podmiotami, których przedmiot działania jest zbliżony do w/wym.; 14. Podejmowanie działań wspomagających technicznie, informacyjnie, szkoleniowo lub finansowo organizacje pozarządowe; 15. Działalność na rzecz integracji europejskiej; 16. Działalność na rzecz promocji ratyfikowanych konwencji międzynarodowych, dotyczących ochrony przyrody i dóbr kultury oraz realizacja ich postanowień; 17. Działalność na rzecz poprawy stanu środowiska, w tym rekultywacji, renaturyzacji i rewitalizacji terenów zdegradowanych lub przekształconych przez człowieka; 18. Działalność na rzecz społeczności lokalnych; 19. Promocja zatrudnienia i aktywizacja zawodowa osób pozostających bez pracy i zagrożonych zwolnieniem z pracy; przeciwdziałanie patologiom społecznym; 20. Działalność charytatywna; 21. Działalność na rzecz wzrostu konkurencyjności przedsiębiorstw; 22. Działalność na rzecz rozwoju społeczeństwa informacyjnego; 23. Promocja i wdrażanie innowacji. § 9. Cele statutowe Federacja realizuje w szczególności poprzez: 1. Prowadzenie działalności: edukacyjnej, informacyjne j, wydawniczej, promocyjnej, medialnej, organizacyjnej i doradczej; 2. Organizowanie spotkań, dyskusji, seminariów, konferencji, szkoleń; 3. Organizowanie imprez sportowych, rekreacyjnych, turystycznych oraz zawodów, happeningów, targów, festynów, pokazów; 4. Tłumaczenie pism, publikacji, książek i norm z języków obcych na język polski; 5. Prowadzenie działalności poligraficznej, fotograficznej i wystawienniczej; 6. Współpracę z innymi podmiotami w zakresie opracowywania i realizacji wspólnych projektów i programów, wdrażających cele Federacji; 7. Sporządzanie ekspertyz, analiz, raportów, prognoz, ocen oddziaływania na środowisko; 8. Aktywizację społeczną; 9. Skup, import, eksport sprzętu, literatury związanych z działalnością Federacji; 10. Prowadzenie działalności gastronomicznej oraz związanej z zakwaterowaniem; 11. Pozyskiwanie środków finansowych i materialnych ze źródeł krajowych i zagranicznych z przeznaczeniem na realizację celów Federacji; 12. Reprezentowanie interesów zawodowych swoich członków wobec władz, innych organizacji, oraz opinii publicznej; 13. Interweniowanie z przypadkach promowania lub stosowania złych praktyk w dziedzinach będących w sferze zainteresowania Federacji. Adres: ul. Szosa Gdańska 79, 86-031 Żołędowo, tel. kontaktowy: +48 663 703 710
Zobacz więcej...
(botanika leśna, anatomia i morfologia roślin), (fellem) wtórna tkanka okrywająca, występująca na powierzchni starszych łodyg i korzeni roślin wieloletnich, wytwarzana przez miazgę korkotwórczą, zastępująca skórkę. Chroni łodygę przed utratą wody, niekorzystnym wpływem niskich i wysokich temperatur oraz uszkodzeniami mechanicznymi. Składa się z komórek, ściśle do siebie przylegających o ścianach zawierających suberynę, substancję nieprzepuszczalną dla wody. Komórki te po początkowym niewielkim rozroście promieniowym ulegają różnicowaniu, a następnie obumierają. U niektórych gatunków, np. u buka, warstwa korkowa przez długi czas pozostaje zwarta, cienka i gładka, jednak u większości drzew jest rozrywana i złuszcza się w miarę wzrostu łodygi na grubość. Razem z felogenem (fellogenem) i felodermą (fellodermą) tworzy perydermę. Felem zwany jest także korkiem
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 »
Wszystkich stron: 19
