G
Ilość znalezionych haseł: 685
(Ekologia lasu, las jako zjawisko geograficzne), górna granica lasu (alpejska granica lasu) to najwyżej położony pas niskich drzew (około 8 m), rosnących w luźnym zwarciu. W polskich górach za graniczne zwarcie przyjmuje się 0,4. Tam gdzie zwarcie spada poniżej tej wartości las się kończy, a zaczynają się grupy drzew. Wysokość górnej granicy lasu zależy głównie od szerokości geograficznej, ale również od wielkości masywu górskiego. Generalnie im bliżej równika i im większy masyw górski, tym granica ta przebiega wyżej. Na samym równiku górna granica lasu jest obniżona (efekt długotrwałego zachmurzenia) i nie przekracza tam 4000 m n.p.m. Najwyżej przebiega ona w okolicach zwrotników, przy czym na półkuli północnej (gdzie utworzona jest z drzew iglastych) - na wysokości 5 000, a na półkuli południowej (gdzie utworzona jest z drzew liściastych) - na wysokości 4 500 m n.p.m. W Alpach górna granica lasu osiąga 2 200, w Tatrach przebiega średnio na wysokości około 1550, a w Karkonoszach na wysokości około 1250 m n.p.m.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), góra to wyniosłość skorupy ziemskiej nad otaczający ją teren, o znacznych wysokościach względnych w stosunku do najbliższych terenów. Jest to forma ukształtowania terenu. Wyróżnia się góry pojedyncze (np. stożki wulkaniczne), wały górskie (np. Sudety) i łańcuchy górskie (np. Karpaty, Alpy). Ze względu na wysokości względne i stromość stoków wyróżnia się:
góry niskie (500–600 m n. p. m., np. Góry Świętokrzyskie),
góry średnie (do ok. 1500 m n. p. m., np. Sudety i Beskidy)
góry wysokie ( przewyższające 1500 m n. p. m., np. Tatry, Alpy, Himalaje).
Ze względu na sposób powstania wyróżnia się góry fałdowe, zrębowe, wulkaniczne i ostańce. Góry zawsze są zbudowane z litych utworów skalnych, odpornych na procesy niszczące.
Zobacz więcej...
(inżynieria leśna, hydrologia), prostopadłościenny kosz wykonany z siatki stalowej o średnicy oczek mniejszej od średnicy kamienienia, którym jest wypełniony. Gabiony/kosze siatkowokamienne stanowią elementy konstrukcyjne budowli regulacyjnych, zabezpieczają zbocza skarp przed utratą stateczności, pełnią zadania umocnienia brzegów rzek, kanałów i zbiorników wodnych. Stosowane do umocnień brzegów/skarp powinny być zakrywane ziemią, darnią lub/i matami jutowymi z nasadzeniami. Nieosłonięte siatki gabionów stanowią duże zagrożenie dla dziko żyjących zwierząt. Kosze siatkowo-kamienne mogą być stosowane ponadto, jako rdzenie budowli np. przyczółków mostków. Budowle gabionowe elastycznie reagują na odkształcenia związane z osiadaniem, są odporne na korozję, wodo-przepuszczalne, łatwe w montażu. Ich wady to ujednolicenie warunków przepływu, zmiany ekotonu brzegowego (pozbawianie organizmów nadbrzeżnych kryjówek, zubożenie flory i fauny rzecznej), przerywanie ciągłości biologiczno - poprzecznej cieków, negatywny wpływ na estetykę naturalnego krajobrazu, stanowią element sztuczny w środowisku (duża ilość metalowych drutów).
Zobacz więcej...
(zoologia leśna, ptaki), (łac. Circaetus gallicus, ang. Short-toed Eagle) ptak z rodziny Accipitridae (jastrzębiowate), rzędu Accipitriformes (szponiaste). Długość ciała 62-69 cm, rozpiętość skrzydeł 162-178 cm, masa ciała 1,2-2,3 kg. Ubarwienie zmienne, ale spód ciała zwykle bardzo jasny (może być wręcz biały), ciemno plamkowany. Głowa i szyja ciemne. Na spodzie skrzydeł brak ciemnych plam w nadgarstkach. na ogonie zwykle dobrze widoczne trzy ciemne pręgi. Woskówka i nogi sinoszare. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. W Polsce lęgowy wyłącznie lokalnie w puszczach Augustowskiej, Białowieskiej i Solskiej, być może również nad Biebrzą i w Lasach Janowskich. Zamieszkuje lasy w pobliżu suchych łąk, zboczy, muraw. Gniazdo zakłada na drzewach. W okresie V-VII składa jedno jajo, które wysiaduje samica na zmianę z samcem przez 45-47 dni. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek wędrowny, przeloty IV i VIII-X, zimuje w Afryce. Pożywienie: gady (węże i jaszczurki), rzadko płazy, ptaki i gryzonie. Liczebność w Polsce szacowana na 10-15 par. Gatunek objęty ochroną ścisłą, zakazem fotografowania, filmowania i obserwacji, mogących powodować płoszenie lub niepokojenie oraz ochroną strefową. Strefa ochrony całorocznej obejmuje promień do 200 metrów od gniazda, strefa ochrony okresowej obowiązująca od 1 marca do 30 września obejmuje promień do 500 metrów od gniazda.
Zobacz więcej...
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 »
Wszystkich stron: 46
