Lasy Państwowe
Logo Encyklopedii Leśnej
J
Ilość znalezionych haseł: 152

Drzewa i krzewy

jarząb

(botanika leśna, drzewa i krzewy leśne), (Sorbus) rodzaj z rodziny różowatych (Rosaceae) i podrodziny jabłkowych (Maloideae) obejmujący około 80 diploidalnych gatunków w umiarkowanej strefie półkuli północnej. W Polsce pięć (sześć) gatunków. Jarząb pospolity, jarzębina (Sorbus aucuparia L.). Drzewo do 20 m wysokości. Korowina szara i długi czas gładka. Młode pędy zielonoszare, od strony nasłonecznionej brązowoszare, owłosione, starsze nagie. Pąki liściowe wydłużone, stożkowate, przylegające do długopędu, kwiatowe grubsze, osadzone na krótkopędach. Łuski pąków brązowe, gęsto owłosione. Liście pierzasto złożone, do 20 cm długości, 9-15-listkowe. Listki na brzegach piłkowane z wyjątkiem nasady, z wierzchu ciemnozielone i nagie, pod spodem sinawe i owłosione. Kwiaty w gęstych  owłosionych podbaldachach, białe, rozwijają się w maju. Owoce (rzekome rodzaju jabłkowatego) kulistawe, pomarańczowe do czerwonych. Występowanie – prawie cała Europa, z wyjątkiem południowej części Półwyspu Iberyjskiego, Azja Mniejsza, Kaukaz i zachodnia Syberia. W górach Europy do 2400 m n.p.m. (Tyrol). W Polsce na całym obszarze, od nizin po piętro subalpejskie (maks. 1550 m n.p.m. – Tatry). Gatunek o szerokiej skali ekologicznej, występujący na różnych siedliskach i w różnych zbiorowiskach leśnych. W wyższych rejonach górskich jarzębina reprezentowana jest przez podgatunek o nagich pędach, liściach i kwiatostanach – Sorbus aucuparia subsp. glabrata (Wimm. & Grab.) Cajander. Jarzab szwedzki [Sorbus intermedia (Ehrh.) Pers.] Drzewo do 15 m wys. albo duży krzew. Pędy oliwkowobrązowe, połyskujące, w młodości wełnisto owłosione, później nagie. Pąki jajowate, boczne jednostronnie spłaszczone, mniejsze od pąka szczytowego. Łuski zielonkawobrązowe, na grzbietach karminowe, o brzegach brązowych i rudo owłosionych. Liście szerokojajowate do eliptycznych, 6-12 cm długości, na wierzchołku tępe lub lekko zaostrzone, w nasadzie szerokoklinowate do zaokrąglonych. Blaszki przy wierzchołku wrębne, w środkowej części klapowane, u dołu czasami prawie sieczne; dolna strona szaro, filcowato owłosiona. Kwiaty białe, w zwartych podbaldachach, rozwijają się w maju. Owoce (rzekome rodzaju jabłkowatego) elipsoidalne, pomarańczowoczerwone. Występowanie – południowa Skandynawia oraz północne i północno-wschodnie wybrzeża Bałtyku, od Polski po Finlandię. W naszym kraju południowa granica zasięgu. Nieliczne stanowiska rozproszone między Kołobrzegiem a Gdańskiem. Wiele z dawniej podawanych stanowisk już nie istnieje, a naturalność niektórych budzi wątpliwości. Lasy i zarośla na wydmach nadmorskich. Gatunek podlegający ochronie. Jarząb brekinia, brekinia, brzęk [Sorbus torminalis (L.) Crantz]. Drzewo do 25 m wysokości. Pędy oliwkowoszare, pokryte licznymi, okrągłymi przetchlinkami, w młodości omszone, później nagie. Pąki szerokojajowate, na wierzchołku zaokrąglone. Łuski zielone, brązowo obrzeżone, nagie, błyszczące. Liście szerokojajowate, do 10 cm długości, zaostrzone, z 3-5 nierówno piłkowanymi parami klap; dwie dolne klapy dłuższe od pozostałych i silnie odgięte. Blaszki skórzaste, z wierzchu ciemnozielone, pod spodem jaśniejsze, nagie lub tylko na nerwach owłosione. Kwiaty w dość luźnych podbaldachach, rozwijają się w maju-czerwcu. Owoce kuliste lub jajowate, brązowe, z licznymi jasnymi przetchlinkami. Występowanie – południowa, środkowa i zachodnia Europa, Azja Mniejsza, Iran, Kaukaz i północna Afryka. W Polsce północno-wschodnia granica zasięgu. Największe skupienia stanowisk: rejon dolnej Wisły, Bory Tucholskie, okolice Trzcianki, Czarnkowa i Nakła, środkowa i południowo-wschodnia Wielkopolska, Dolny Śląsk. Siedliska żyznych lasów liściastych. Rzadki gatunek domieszkowy w grądach. Podlega ochronie. Jarząb mączny [Sorbus aria (L.) Crantz.]. Drzewo do 15 m wys. lub wysoki krzew. Liście eliptyczne, 8-12 cm długości, ostro piłkowane, od spodu trwale pokryte białym kutnerem. Owoce kuliste lub elipsoidalne, pomarańczowe lub czerwone. Gatunek wielopostaciowy występujący w górach środkowej i południowej Europy oraz w północno-zachodniej Afryce, a na terenie Polski tylko w reglu dolnym Tatr oraz w Pieninach. Podobnym taksonem jest krytyczny jarząb grecki [sorbus graeca (Spach) Kotschy] stwierdzony u nas w Pieninach. Jarzab nieszpułkowy [Sorbus chamaemespilus (L.) Crantz] – krzew do 3 m wys. o liściach eliptycznych lub odwrotniejajowatych, 3-9 cm długości, skórzastych, z wierzchu ciemnozielonych, od spodu niebieskawozielonych. Owoce kuliste lub elipsoidalne, pomarańczowo- lub szkarłatnoczerwone. Gatunek górski, środkowo- i południowoeuropejski. W Polsce znany z kilkunastu stanowisk w Tatrach. 

Zobacz więcej...

Rośliny zielne

jaskier

(botanika leśna, rośliny zielne), Ranunculus – rodzaj z rodziny Ranunculaceae (jaskrowate) reprezentowany w Polsce przez 24 gatunki dziko rosnące. W lasach najczęściej występują 4 gatunki. Jaskier kosmaty (Ranunculus lanuginosus L.) o dużych dolnych liściach dłoniasto 3-5-klapowych, łodydze, liściach i szypułkach kwiatowych odstająco, miękko owłosionych, jest gatunkiem charakterystycznym dla rzędu Fagetalia sylvaticae (żyzne i średnio żyzne lasy liściaste – łęgi, grądy, buczyny i żyzne jedliny, zboczowe lasy lipowo-jaworowe).  Jaskier kaszubski (Ranunculus cassubicus L.) ma liście odziomkowe okrągłe o sercowatej nasadzie i brzegu karbowanym, łodygowe – palczastosieczne o łatkach ząbkowanych. Należy również do gatunków charakterystycznych rzędu Fagetalia, a ponadto – do wyróżniających grąd subkontynentalny (Tilio-Carpinetum).  Jaskier wielokwiatowy (Ranunculus polyanthemos L.) – łodyga przylegająco owłosiona, blaszki liści odziomkowych 3-5-sieczne o odcinkach głęboko 3-dzielnych, podzielonych na równowąskie łatki. Górne liście 3-sieczne; łatki lancetowate i równowąskie. Kwiaty złocistożółte. Gatunek charakterystyczny dla świetlistych dąbrów ze związku Potentillo albae-Quercion petraeae.      Jaskier rozesłany (Ranunculus repens L.) o płożących się rozłogach nadziemnych jest pospolitą rośliną w zbiorowiskach  niskich muraw w miejscach okresowo zalewanych lub podtapianych ze związku Agropyro-Rumicion crispi. Często rośnie w olsach, przy brzegach jezior i w dolinach rzecznych. Jaskier różnolistny (Ranunculus auricomus L.) charakteryzuje się wyraźną różnopostaciowością liści – dolne (odziomkowe) są okrągławe, 3-5 dzielne i piłkowane, a wyższe (łodygowe) –sieczne o wąskich i całobrzegich odcinkach. Płatki pierwszych kwiatów bywają niedorozwinięte.  Gatunek charakterystyczny dla żyznych lasów liściastych z klasy Querco-Fagetea i wyróżniający grąd środkowoeuropejski (Galio sylvatici-Carpinetum). W górskich  lasach i zaroślach liściastych występuje jaskier platanolistny (Ranunculus platanifolius L.) o odziomkowych liściach 3-7-dzielnych i białych kwiatach.

Zobacz więcej...

Rośliny zielne

jastrzębiec

(botanika leśna, rośliny zielne), Hieracium – rodzaj z rodziny Asteraceae (złożone, astrowate), reprezentowany prawie na całym świecie (z wyjątkiem Australii), którego liczebność gatunkowa jest trudna do ustalenia ze względu na, rozpowszechnioną wśród jego przedstawicieli, apomiksję oraz krzyżowanie międzygatunkowe. Obecnie wyróżnia się około 200 gatunków zbiorowych, a w ich obrębie – wiele gatunków drobnych. W Polsce około 100 gatunków. Są to byliny kłączowe i rozłogowe o liściach zebranych w różyczkę, ulistnionych albo bezlistnych łodygach z jednym, kilkoma lub wieloma kwiatostanami (koszyczkami) na szczycie.  Kwiaty tylko języczkowate, najczęściej żółte. Kilka gatunków należy do pospolitych gatunków leśnych. Jastrzębiec kosmaczek (Hieracium pilosella L.) – roślina do 30 cm wysokości, z licznymi nadziemnymi, ulistnionymi rozłogami, o łodydze bezlistnej, nierozgałęzionej, gęsto owłosionej prostymi, gwiazdkowatymi i gruczołkowatymi włoskami. Liście różyczkowe liczne, lancetowate lub podłużnie odwrotniejajowate, z wierzchu pokryte szczecinkami, a pod spodem – białawym kutnerem.  Koszyczek pojedynczy, kwiaty siarkowożółte. Pospolity gatunek na otwartych siedliskach piaszczystych, takich jak obrzeża borów sosnowych, śródleśne polany, porzucone pola, nieużytki, pobocza dróg itp. Jastrzębiec leśny (Hieracium murorum L.) osiąga wysokość do 80 cm, w czasie kwitnienia ma liczne liście odziomkowe, zwykle podłużnieeliptyczne lub lancetowate, u nasady sercowate, o grubo ząbkowanym brzegu, niekiedy całobrzegie. Liście łodygowe nieliczne, mniejsze od różyczkowych, lecz do nich podobne albo lancetowate lub równowąskie. Koszyczki, po 4-15, zebrane w wiechy.  Gatunek częsty w borach mieszanych, ubogich buczynach, grądach i lasach dębowych, charakterystyczny dla zbiorowisk kwaśnych dąbrów z klasy Quercetea roboli-petraeae. Jastrzębiec sabaudzki (Hieracium sabaudum L.) ma tylko liście łodygowe o jajowatolancetowatych, odlegle ząbkowanych blaszkach, równomiernie rozmieszczone na łodydze. Koszyczki zebrane w  wiechy, liczne. Roślina o podobnych warunkach występowania, jak jastrzębiec leśny, jednak nieco od niego rzadsza w Polsce, np. bardzo rzadka na północnym wschodzie. J. baldaszkowy (H. umbellatum L.) wyróżnia się bardzo licznymi liśćmi łodygowymi (do 50), o blaszkach lancetowatych, wąsokolancetowatych, lub równowąskich, całobrzegich lub ząbkowanych, a także baldachokształtnym kwiatostanem z licznymi koszyczkami. Częsty na siedliskach piaszczystych obrzeży lasów, śródleśnych polan, bezleśnych wydm  itp. J. pomarańczowy (Hieracium aurantiacum L.), o charakterystycznych pomarańczoworóżowych lub czerwonawych kwiatach, jest gatunkiem górskim, występującym w zbiorowiskach łąkowych i murawowych oraz na obrzeżach górskich lasów i na polanach śródleśnych. 

Zobacz więcej...
Kontakt

Szybki kontakt