J
Ilość znalezionych haseł: 152
(botanika leśna, drzewa i krzewy leśne), (Viscum) rodzaj z rodziny gązewnikowatych (Loranthaceae) obejmujący kilkadziesiąt gatunków, głównie w tropikach i subtropikach Afryki. W Polsce jeden gatunek z trzema podgatunkami. Jemioła pospolita typowa (Viscum album L. subsp. album) – półpasożytniczy, zimozielony krzew o pokroju kulistym. Pędy rozgałęzione pseudodychotomicznie, ciemnozielone i nagie. Pąki bezłuskie. Liście ułożone nakrzyżlegle, 2-8 cm długości, podłużnie odwrotniejajowate lub eliptyczne, skórzaste, całobrzegie, żółtawozielone. Roślina dwupienna. Kwiaty w kątach górnych liści, z okwiatem pojedynczym, owadopylne. Owoce (jagody) białe, chętnie zjadane i roznoszone przez ptaki, jemiołuszki i paszkoty. Występuje w prawie całej Europie, z wyjątkiem rejonów najbardziej północnych i wschodnich, oraz w Azji Mniejszej i na Kaukazie. W Polsce pospolita na całym niżu. W górach do ok. 500-600 m n.p.m. Żywicielami są różne gatunki drzew rodzimych i obcego pochodzenia, często wierzby, topole, brzozy, robinia biała i inne. Jemioła pospolita podgatunek jodłowy [Viscum album L. subsp. abietis (Wiesb.) Abrom.] pasożytuje wyłącznie na jodłach, a podgatunek rozpierzchły [Viscum album L. subsp. austriacum (Wiesb.) Vollm.] – na sosnach.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna, ptaki), (łac. Bombycilla garrulus, ang. Waxwing) ptak z rodziny Bombycillidae (jemiołuszki), rzędu Passeriformes (wróblowe). Długość ciała 18-21 cm, masa ciała 35-83 g. Łatwo rozpoznawalna po szarobrązowym, sutym upierzeniu z czubem. Skrzydła ozdobione białymi paseczkami i czerwonymi końcami lotek drugiego rzędu, koniec ogona żółty. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Gniazduje w syberyjskiej tajdze. W Polsce spotykana wyłącznie zimą (XI-V) w lasach, parkach, alejach i osiedlach ludzkich. Jej pojawy mają w niektóre lata charakter inwazji. Pożywienie: latem owady, zimą owoce (głównie jarzębina, jemioła). Gatunek objęty ochroną ścisłą.
Zobacz więcej...
(łowiectwo), (łac. Nyctereutes Procyonoides) - zwierzę drapieżne, wszystkożerne o szerokim spektrum zjadanego pokarmu. W skład jego diety wchodzą gryzonie, ptaki i ich jaja, płazy, gady, ryby, mięczaki, owady, padlina. Zjadają również pokarm roślinny. Aktywne głównie w porze nocnej. Dzień spedzają w schronieniu - najczęsciej norach, które zajmują po innych drapieżnikach. Okres godowy trwa od stycznia do kwietnia.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna, ptaki), (łac. Apus apus, ang. Swift) ptak z rodziny Apodidae (jerzykowate), rzędu Caprimulgiformes (lelkowe). Długość ciała 17-18,5 cm, rozpiętość skrzydeł 40-44 cm, masa ciała 31-56 g. Z pozoru podobny do jaskółek, ale zupełnie z nimi niespokrewniony. Ma bardzo długie, wąskie, sierpowate skrzydła i rozwidlony ogon. Doskonały lotnik, prawie całe życie spędza w powietrzu. Brak dymorfizmu płciowego. W Polsce szeroko rozpowszechniony gatunek lęgowy. Zamieszkuje miasta, także stare lasy z dziuplastymi drzewami. Gniazdo zakłada na lub w budynkach albo na drzewach. W czerwcu składa 2-3 jaja, które wysiaduje samica na zmianę z samcem przez 19-25 dni. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek wędrowny, przeloty V i VIII, zimuje w Afryce. Nawet latem w razie niekorzystnej pogody potrafi przemieścić się kilkaset kilometrów na południe, zaś pisklęta popadają wówczas w stan przypominający hibernację. Pożywienie: drobne owady latające. Liczebność w Polsce szacowana na 100-300 tysięcy par. Gatunek objęty ochroną ścisłą.
Zobacz więcej...
(fitopatologia leśna), choroba wywoływana przez szereg grzybów Sydowia polyspora (Bref. et Tavel) E. Müll. (= Sclerophoma pythiophila (Corda) Höhn; Ascomycota, Ascomycetes, Dothideales), Lophodermium pinastri (Scrad.) Chevall. (Ascomycota, Ascomycetes , Rhytismatales), Cyclaneusma minus (Butin) DiCosmo, Peredo et Minter (Ascomycota, Ascomycetes, Rhytismatales) oraz inne grzyby. Grzyby porażają starsze roczniki igieł (przynajmniej jednoroczne) powodując ich żółknięcie, następnie zamieranie i opadanie w okresie jesiennym. Najczęściej występuje na sosnach od 6 do 15 roku życia, choć może występować także na osobnikach starszych. Warunkiem sprzyjającym jest wiek igieł, silne nasłonecznienie drzew, zanieczyszczenia powietrza. Ochrona: nie dopuszczać do zbyt silnego rozrzedzenia drzewostanu podczas cięć pielęgnacyjnych, poprawa warunków troficznych w drzewostanie.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 »
Wszystkich stron: 11
