(geomatyka), obiekty geometryczne jednowymiarowe, charakteryzujące się długością; zwane także poliliniami.
(geomatyka), umowne znaki na mapie przedstawiające niektóre elementy topografii jako zbiory punktów o znanych rzędnych, trudne do zobrazowania na powierzchni dwuwymiarowej, np. wąwozy, skarpy, urwiska, grzbiety górskie. Służą do prawidłowej interpretacji ukształtowania terenu, zwłaszcza w NMT.
(urządzanie lasu), linie podziału powierzchniowego. Na nizinach są to najczęściej sztucznie wycięte pasy bezleśne, zwykle szerokości 4 m, biegnące w kierunku północ-południe (lub zbliżonym), będące dłuższymi bokami prostokątów tworzących oddziały i prostopadłe do linii ostępowych.W górach, ze względu na nierówności terenu, układ linii oddziałowych i ostępowych jest nieregularny. Prowadzi się je po naturalnych elementach liniowych terenu: grzbietach górskich, potokach, drogach. Linii tych nie wycina się. Ich przebieg malowany jest w terenie na drzewach (rzadziej na skałach) dwoma równoległymi paskami. Często w górach linie oddziałowe i ostępowe utożsamia się z granicą transportową.
(urządzanie lasu), linie podziału powierzchniowego wyznaczające w terenie szeregi ostępowe i będące granicami ostępów. Na nizinach są to najczęściej sztucznie wycięte pasy bezleśne, zwykle szerokości 6 m, biegnące w kierunku wschód-zachód (lub zbliżonym), będące krótszymi bokami prostokątów tworzących oddziały i prostopadłe do linii oddziałowych. Głównym ich zadaniem jest izolacja sąsiadujących dłuższymi bokami ostępów.W górach, ze względu na nierówności terenu, układ linii oddziałowych i ostępowych jest nieregularny. Prowadzi się je po naturalnych elementach liniowych terenu: grzbietach górskich, potokach, drogach. Linii tych nie wycina się. Ich przebieg malowany jest w terenie na drzewach (rzadziej na skałach) dwoma równoległymi paskami. Często w górach linie oddziałowe i ostępowe utożsamia się z granicą transportową.
okresowe zrzucanie wierzchniej zrogowaciałej warstwy naskórka (w całości lub płatowo) w procesie wzrostu.
(łowiectwo), lekki czterokołowy pojazd konny służący do polowań z podjazdu.
(urządzanie lasu), z występujących na gruncie wyłączeń taksacyjnych tworzy się liniowe wyłączenia literowane ze znakiem „~” dla liniowych szczegółów sytuacji wewnętrznej o szerokości od ponad 2 do 10 m włącznie (rowy, linie, drogi, linie energetyczne, rurociągi, niewydzielone jeszcze ze stanu posiadania cieki podstawowe). Liniowe wyłączenia literowane oznacza się podobnie jak pododdziały, lecz z poprzedzającym literę znakiem „~”. Na mapie gospodarczej powierzchnię wykazuje się dla każdego takiego szczegółu oddzielnie, a w opisie taksacyjnym przypisuje się im małe litery alfabetu łacińskiego, poprzedzone znakiem „~”.
(urządzanie lasu), wyłączenia taksacyjne, którym nie nadawało się liter alfabetu łacińskiego. Oznaczało się tak odcinki liniowe (najczęściej dróg leśnych i cieków) w granicach oddziału. Ze względu na trudności w lokalizacji przestrzennej tak oznakowanych obiektów, w Instrukcji Urządzania Lasu z 2012 roku ta forma numeracji pododdziałów została zniesiona.
(turystyka), obiekt, którego charakterystycznym parametrem jest długość. Do grupy tej zalicza się m.in. szlaki turystyczne oraz ścieżki zdrowia.
(zoologia leśna, ssaki), u ssaków proces wymiany okrywy włosowej. Występuje raz lub wielokrotnie w ciągu roku, zależnie od gatunku. Najczęściej dwa razy w roku - wiosną i jesienią. Przebieg: cebulka włosa rogowacieje i oddziela się od brodawki. Zawiązujący się i wzrastający nowy włos wypycha stary. Skóra jest wtedy wielokrotnie pogrubiona. Po wewnętrznej stronie skóry linka objawia się ciemnymi plamami (efekt przekrwienia skóry i pigmentu nowych włosów).
(użytkowanie lasu), linka wpięta do pasa bezpieczeństwa, która po opasaniu nią drzewa chroni robotnika przez upadkiem z dużych wysokości.
(mechanizacja prac leśnych), służą do zaczepiania wielu sztuk zrywanego drewna do liny zbiorczej ciągnika zrywkowego za pomocą zamków, które łatwo jest zaczepić i wyczepić. Dzięki nim ciągnik może uformować zrywaną paczkę drewna. Jako elementy zaczepowe mogą też być stosowane łańcuchy zaczepowe zaopatrzone na jednym końcu w pręt, który pomaga w przewlekaniu ich pod zrywanym drewnem.
(użytkowanie lasu), linki umocowane na końcu liny głównej wciągarki, umożliwiające zaczepienie i jednoczesną zrywkę wiązki dłużyc.
(entomologia leśna), syntetyczny feromon agregacyjny produkowany przez BASF (Holandia), stosowany na drwalnika paskowanego (Trypodendron lineatum).
(mechanizacja prac leśnych), zbudowany jest z pojazdu bazowego wyposażonego w 6 kół o dużej możliwości dostosowywania się do nierówności terenowych. Na pojeździe zamontowany silnik spalinowy i żuraw z chwytakiem zrywkowym. Maszyna sterowana jest zdalnie radiem i służy do zrywki drewna w trudnym terenie górskim. Napęd maszyny zapewnia zakotwiczona na dwóch końcach rozpięta lina z systemem napędowym na pojeździe typu lanor. W czasie zrywki pojazd porusza się na kołach i ma zaczepione na chwytaku żurawia zrywane drewno.
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 » Wszystkich stron: 29