(użytkowanie lasu), to pas nieprzeciętego drewna umożliwiający nadanie właściwego kierunku obalania ścinanemu drzewu. Zostaje on rozerwany w trakcie obalania. Niedopił zwany jest także zawiasą.
(urządzanie lasu), część drzew przewidzianych do usunięcia, pozostała na pniu na powierzchni zrębowej.
(łowiectwo), charakterystyczna cecha tropu jelenia; odcisk zadniej nogi przypada za odciskiem przedniej.
(meteorologia i klimatologia leśna), różnica między ciśnieniem pary wodnej nasyconej w danej temperaturze powietrza a aktualnym ciśnieniem pary wodnej, wyrażona w hPa.
(zoologia leśna, ssaki), (Ursidae Fischer de Waldheim, 1817) rodzina z rzędu drapieżne Carnivora. Na świecie pięć rodzajów, w Polsce jeden. Jeden gatunek: niedźwiedź brunatny Ursus arctos.
(zoologia leśna, ssaki), (Ursus Linnaeus, 1758) rodzaj w rodzinie niedźwiedziowate Ursidae w rzędzie drapieżne Carnivora. Na świecie cztery gatunki, w Polsce jeden: niedźwiedź brunatny Ursus artcos.
Niedźwiedź brunatny Ursus arctos ssak z rzędu drapieżnych i rodziny niedźwiedziowatych. Masa dorosłych osobników wynosi od 100 do ponad 500 kg. Samce są znacznie większe od samic. Okres godowy rozpoczyna się w maju i trwa do końca lipca. Samica rodzi 2-4 młode w okresie zimowym. Zasięg występowania ma charakter transkontynentalny i obejmował znaczne obszary Euroazji i Ameryki Północnej.
(wartościowanie nieruchomości leśnych), produkt wyjściowy wytwarzany w ramach trwale zrównoważonej gospodarki leśnej, udostępniany na warunkach nieodpłatnych, będący zwłaszcza: konkretną (gotową) usługą, świadczoną na rzecz beneficjentów, lecz najczęściej będący półproduktem, którego istota polega na stwarzaniu przez prowadzących gospodarstwa leśne warunków do uzyskania określonych korzyści przez określonych beneficjentów po wykonaniu przez nich niezbędnych działań (na przykład „przysposabianie” lasów do poboru świadczeń wypoczynkowych w związku z powszechną dostępnością lasów dla ludności).
(lasy i leśnictwo), substancje mineralne oraz nieożywiona materia organiczna, znajdujące się na i pod powierzchnią gruntu, w tym jako składniki właściwej atmosfery oraz właściwej hydrosfery.
(lasy i leśnictwo), nieożywiona materia organiczna oraz materia nieorganiczna (substancje mineralne) znajdująca się na i pod powierzchnią gruntu.
(lasy i leśnictwo), nieożywiona (abiotyczna) część zasobów naturalnych, występująca na i pod powierzchnią gruntu w postaci gazowej (zawiesinowej, w inny sposób rozproszonej).
(lasy i leśnictwo), woda w postaci płynnej lub stałej wraz z zawartymi w niej substancjami mineralnymi oraz nieożywioną materią organiczną.
(entomologia leśna), Anisandrus dispar (Fabricius, 1792) chrząszcz z rodz. ryjkowcowate (Curculionidae). Polifag drzew i krzewów liściastych. Rozwija się w drewnie. Larwy odżywiają się symbiotyczną grzybnią, wprowadzaną przez samice do żerowiska.
(zoologia leśna, ssaki), (Perissodactyla) rząd ssaków. W Polsce jedna rodzina: koniowate Equidae.
(fitopatologia leśna), wyniki zaburzeń w układzie czynników środowiska. Powodowane przez czynniki abiotyczne, zwane nieinfejkcyjnymi, ponieważ nie przenoszą się z rośliny na roślinę i nie mogą wywołać epifitozy (np. niskie lub wysokie temperatury, substancje toksyczne, brak lub nadmiar wody, nieprawidłowe odżywianie się, wyładowania atmosferyczne itp.)
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 » Wszystkich stron: 25