O
Ilość znalezionych haseł: 803
(Ochrona przyrody), współcześnie, tradycyjne określenie „ochrona przyrody nieożywionej zajmuje termin geoochrona (ang. geoconservation). Geoochrona polega na zachowaniu georóżnorodności, jej ważnych i podstawowych cech ekologicznych oraz wartości odziedziczonych. Należą one do dziedzictwa geologicznego (ang. geoheritage) rozumianego jako składniki przyrodniczej georóżnorodności, które mają znaczącą wartość dla ludzi, badań naukowych, edukacji, estetyki, inspiracji, kulturalnego rozwoju oraz miejsc ważnych ze względów społecznych.
Uniwersalnym terminem jest dziedzictwo Ziemi (ang. Earth Heritage), które według raportu IUCN należy rozumieć jako dziedzictwo skał, gleb i form rzeźby oraz ich zapis w historii Ziemi, który powinien pozostać nienaruszony.
Alexandrowicz (2007).
Instytut Ochrony Przyrody PAN w Krakowie prowadzi internetową bazę danych „GEOCONSERVATION – obiekty i obszary przyrody nieożywionej w Polsce” gdzie gromadzone są dane o obiektach przyrody nieożywionej o istotnych walorach naukowych, edukacyjnych i krajobrazowych, objętych ochroną prawną na podstawie przepisów Ustawy o ochronie przyrody.
Zobacz więcej...
(ergonomia w leśnictwie), ochrona robotników przed drganiami mechanicznymi jest b. trudna i wymaga szeregu przedsięwzięć. Ogólnie można je podzielić na następujące grupy: A. Działania o charakterze konstrukcyjno-technicznym zmierzające do zmniejszenia emitowanego poziomu wibracji (np. system AV w pilarkach spalinowych, podniesienie prędkości obrotowej silnika, zmniejszenie masy urządzenia drgającego, specjalne amortyzatory siedzisk lub ich specjalna konstrukcja). B. Działania o charakterze diagnostyczno-eksploatacyjnym, polegająca na stałej kontroli stanu i jakości technicznej urządzeń w powiązaniu z ich eksploatacją (np. wymiana zużytych części lub podzespołów, bieżąca dbałość o stan techniczny - przeglądy techniczne, atestacja wibracyjna itp.). C. Działalność organizacyjno - technologiczna, polegająca na ograniczeniu czasu ekspozycji robotnika na wibrację ( skracanie czasu pracy do określonego, obliczonego limitu), oraz taka organizacja procesu technologicznego aby wymusić przerwy w ekspozycji na drgania, wymienność (rotację) na stanowiskach pracy. D. Stosowanie ochron osobistych (np. specjalnych rękawic antywibracyjnych, tzw. pasów "przeciwwstrząsowych ", i innych, rękojeści, odpowiedni ich kształt itp).Trzeba dodać, że w praktyce jak do tej pory nie istnieją skutecznie działające ochrony osobiste przed wibracją. Stąd też zagrożenie wibracyjne stanowisk pracy jest stale duże, szczególnie tam gdzie stosowane są ręczne narzędzia wibrujące.
Zobacz więcej...
(Ochrona przyrody), to stosunkowo nowa forma ochrony w polskim prawodawstwie, wynikająca z realizacji zapisów konwencji Berneńskiej z 1979 roku i przygotowania prawnych możliwości tworzenia sieci Natura 2000 w Polsce. Została wprowadzona po raz pierwszy w roku 2001, kiedy ukazało się Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 14 sierpnia 2001 r. w sprawie określenia rodzajów siedlisk przyrodniczych podlegających ochronie (Dz.U. 2001 nr 92 poz. 1029). Lista chronionych siedlisk obejmowała 95 pozycji, dla których znajdował się ogólny zapis, że „podlegają ochronie”. Rozporządzenie to zostało uchylone Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 16 maja 2005 r. w sprawie typów siedlisk przyrodniczych oraz gatunków roślin i zwierząt, wymagających ochrony w formie wyznaczenia obszarów Natura 2000. Zapis o podleganiu siedlisk ochronie został zmieniony na ochronę „w formie wyznaczenia obszarów Natura 2000”. Rozporządzenie wymieniało 76 typów siedlisk, 44 gatunki roślin oraz 89 gatunków zwierząt.
Kolejne Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 13 kwietnia 2010 r. w sprawie siedlisk przyrodniczych oraz gatunków będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, a także kryteriów wyboru obszarów kwalifikujących się do uznania lub wyznaczenia jako obszary Natura 2000 (Dz.U. 2010 nr 77 poz. 510) - wymienia 231 siedlisk i 449 taksonów zwierząt i 675 taksonów roślin jakie występują na terenie całej Unii Europejskiej. W latach 2012 i 2013 ukazały się rozporządzenia zmieniające rozporządzenie z 2010 roku, a w roku 2014 ukazało się Obwieszczenie Ministra Środowiska z dnia 30 października 2014 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Ministra Środowiska w sprawie siedlisk przyrodniczych oraz gatunków będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, a także kryteriów wyboru obszarów kwalifikujących się do uznania lub wyznaczenia jako obszary Natura 2000.
Aktualnie wymienione są 233 siedliska, 463 taksony zwierząt (z wyjątkiem ptaków) i 676 taksonów roślin jakie występują na terenie całej Unii Europejskiej.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna,ptaki), metoda ochrony miejsc rozrodu zagrożonych ptaków realizowana przez wytyczanie obszarów zwanych strefami, które trwale lub okresowo zabezpieczają otoczenie gniazd przed wszelkimi formami działalności ludzkiej. Strefa ochrony całorocznej (ścisłej) funkcjonuje na zasadach rezerwatu ścisłego - wykonywanie jakichkolwiek czynności na tym obszarze wymaga uzgodnień z Generalną lub Regionalną Dyrekcją Ochrony Środowiska. Dla ptaków drapieżnych jest to zwykle wydzielenie z gniazdem. Strefa ochrony okresowej (częściowej) to obszar wyłączony okresowo z gospodarki leśnej, obejmującym najbliższe wydzielenia wokół miejsca rozrodu opisanego strefą ścisłą. Strefa ochrony częściowej powinna obejmować obszar o promieniu 300-500 m od gniazda. Ochroną strefową objęto 20 gatunków ptaków: 11 gatunków ptaków szponiastych, 3 gatunki sów, ślepowrona, bociana czarnego, szlachara, cietrzewia, głuszca i kraskę.
Zobacz więcej...
(Ochrona przyrody), ochrona strefowa ptaków ma w Polsce długą tradycję. Pomysł tworzenia stref ochronnych w Polsce zrodził się już pod koniec lat 50. XX wieku, w związku z potrzebą ochrony bielika, którego liczebność w tym czasie spadła do ok. 100 par lęgowych. W wyniku współpracy pomiędzy Sekcją Ornitologiczną Polskiego Towarzystwa Zoologicznego (PTZool.) oraz PGL Lasy Państwowe, stwierdzono konieczność tworzenia stref ochronnych o pow. 0,5 ha, wokół gniazd bielika. Zalecenia te zaczęto realizować w 1969 roku na terenie ówczesnego Regionalnego Zarządu Lasów Państwowych w Szczecinie. W 1981 r. Naczelny Dyrektor Lasów Państwowych, na wniosek Stacji Ornitologicznej PAN, wydał zarządzenie wprowadzające na terenie całych Lasów Państwowych, strefy ochronne wokół gniazd trzech gatunków ptaków szponiastych: bielika, orła przedniego i rybołowa. Zakazywało ono prowadzenia prac w obszarze o promieniu 200 m od gniazda w ciągu całego roku i wstępu na obszar o promieniu 1000 m od niego, w okresie lęgowym, tj. od 1 lutego do 31 lipca. Pierwszy akt prawa ogólnokrajowego – rozporządzenie z 1983 roku było wynikiem gotowych rozwiązań przygotowanych przez powstały w 1981 roku Komitet Ochrony Orłów. Historia rozporządzeń dotyczących ochrony strefowej przedstawia się następująco:
1. Rozporządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z 30 grudnia 1983 r. (Dz.U. 1984 r., nr 2, poz. 11) w sprawie wprowadzenia gatunkowej ochrony zwierząt. Dotyczyło ochrony miejsc rozrodu 10 gatunków ptaków w tym 8 szponiastych: bielika, gadożera, orlika krzykliwego i grubodziobego, orła przedniego, orzełka, rybołowa i sokoła wędrownego a dodatkowo puchacza i bociana czarnego. Wielkość stref całorocznych (200 m) oraz wielkość i termin obowiązywania stref okresowych (500 m w okresie 6 miesięcy od 1.II do 31.VII) był identyczny dla wszystkich gatunków.
2. Rozporządzenie Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 6 stycznia 1995 r. (Dz.U. nr 13, poz. 61) w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt. Wprowadziło 7 nowych gatunków ptaków: cietrzewia, głuszca, kanie czarną i rudą, kraskę, żołnę i kulona. Przedłużyło dla wszystkich gatunków czas ochrony w strefach okresowych do 31 sierpnia (7 miesięcy).
3. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 26 września 2001 r. (Dz.U. nr 130, poz. 1455 i 1456), w sprawie określenia listy gatunków zwierząt rodzimych dziko występujących objętych ochroną gatunkową ścisłą i częściową oraz zakazów dla danych gatunków oraz odstępstw od tych zakazów. Usunęło z listy żołnę ze względu na wzrost jej liczebności. Wprowadziło zróżnicowanie wielkości stref (100 i 200 m, a w przypadku kraski 10 m) i okresu obowiązywania stref ochrony częściowej (od 5 do 7 miesięcy), uwzględniając fenologię rozrodu poszczególnych gatunków.
4. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. (Dz.U. nr 220, poz. 2237) w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną. Dodało do wykazu szlachara oraz raroga.
5. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 12 października 2011 r. (Dz.U.11.237.1419) w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt. Wprowadziło całoroczną ochronę strefową dla dwóch gatunków sów: sóweczki i włochatki, w promieniu 50 m od gniazda.
6. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. (Dz.U. 2014 poz. 1348) w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt. Wprowadziło ochronę strefową puszczyka mszarnego.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna, płazy i gady), status ochronny, którym na podstawie Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz. U. z 2014 r. poz. 1348) objęte są nastepujące gatunki krajowych płazów i gadów: traszka grzebieniasta, traszka karpacja, kumak nizinny, kumak górski, ropucha paskówka, ropucha zielona, rzekotka drzewna, grzebiuszka ziemna, żaba moczarowa, żaba zwinka (dalmatyńska), żółw błotny, gniewosz plamisty, wąż Eskulapa, zaskroniec rybołów. Wobec niektórych gatunków zaleca się prowadzenie ochrony czynnej.
Zobacz więcej...
na podstawie Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz. U. z 2016 r. poz. 2183) ochroną częściową objęte są następujące gatunki płazów: traszka grzebieniasta (Triturus cristatus), traszka karpacka (Lissotriton montadoni), kumak nizinny (Bombina bombina), kumak górski (Bombina variegata), ropucha paskówka (Epidalea calamita), ropucha zielona (Bufotes viridis), rzekotka drzewna (Hyla arborea), grzebiuszka ziemna (Pelobates fuscus), żaba moczarowa (Rana arvalis), żaba zwinka (żaba dalmatyńska) (Rana dalmatina) oraz gadów: żółw błotny (Emys orbicularis), gniewosz plamisty (Coronella austriaca), wąż Eskulapa (Zamenis longissimus), zaskroniec rybołów (Natrix tessellata), jaszczurka zielona (Lacerta viridis). Wobec niektórych gatunków zaleca się prowadzenie ochrony czynnej.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 »
Wszystkich stron: 54
