O
Ilość znalezionych haseł: 803
(zoologia leśna,ptaki), (łac. Nucifraga caryocatactes, ang. Nutcracker) ptak z rodziny Corvidae (krukowate), rzędu Passeriformes (wróblowe). Długość ciała 32-35 cm, rozpiętość skrzydeł 49-53 cm, masa ciała 140-190 g. Prawie całe ciało brunatne upstrzone białymi plamkami w kształcie kropelek. Na głowie ciemnobrunatna czapka. Skrzydła czarne. Podogonie białe. Brak dymorfizmu płciowego. W Polsce występuje niemal wyłącznie w górach i północnej części kraju. Zamieszkuje bory (głównie świerkowe). Gniazdo zakłada na drzewach. W okresie III-IV składa 3-4 jaja, które wysiaduje samica przy niewielkiej pomocy samca przez 18 dni. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek osiadły. Pożywienie: nasiona drzew, orzechy, owady, drobne kręgowce. W Tatrach przyczynia się do rozsiewania nasion limby (ornitochoria). Liczebność w Polsce szacowana na 2000-5000 par. Gatunek objęty ochroną ścisłą.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna), (łac. Aquila heliaca, ang. Imperial Eagle) ptak z rodziny Accipitridae (jastrzębiowate), rzędu Accipitriformes (szponiaste). Długość ciała 70-83 cm, rozpiętość skrzydeł 175-205 cm, masa ciała 2500-4500 g. Duży orzeł, nieznacznie mniejszy od orła przedniego, o długich i wąskich skrzydłach i wąskim ogonie. Dorosły ptak niemal czarny z płową grzywą na kark, białymi plamami na barkach oraz szarym ogonem zakończonym czarnym pasem. Młode znacznie jaśniej ubarwione, płowobrązowe, na piersi i brzuchu ciemno kreskowane, z jasnym klinem na wewnętrznych lotkach I rzędu i kremowa plama u nasady ogona. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Zamieszkuje góry południowo-wschodniej Europy. Najbliżej naszych granic gnieździ się na Słowacji, jednak do Polski zalatuje sporadycznie. Pożywienie: średniej wielkości ssaki, ptaki, padlina. Gatunek objęty ochroną ścisłą.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna, ptaki), (łac. Aquila chrysaetos, ang. Golden Eagle) ptak z rodziny Accipitridae (jastrzębiowate), rzędu Accipitriformes (szponiaste). Długość ciała 80-93 cm, rozpiętość skrzydeł 190-225 cm, masa ciała 2840-6665 g. Sylwetka smukła z długimi skrzydłami i dość długim ogonem. Ubarwienie dorosłych ptaków brunatne, upstrzone jaśniejszymi piórami na wierzchu, z rdzawobrązową grzywą na głowie i karku. Młode ptaki różnią się białymi plamami na spodzie skrzydeł i białą nasadą ogona. Krążąc,trzyma skrzydła uniesione w kształcie płytkiego V. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. W Polsce lęgowy wyłącznie lokalnie w Karpatach. Zamieszkuje lasy w górach i na pogórzu, skaliste góry. Swoje ogromne gniazdo zakłada na drzewach lub na skałach. W okresie III-V składa dwa jaja, które wysiaduje przez 43-45 dni. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek osiadły. Pożywienie: średniej wielkości ssaki, ptaki, padlina. Liczebność w Polsce szacowana na 35-40 par. Gatunek objęty ochroną ścisłą, zakazem fotografowania, filmowania i obserwacji, mogących powodować płoszenie lub niepokojenie oraz ochroną strefową. Strefa ochrony całorocznej obejmuje promień do 200 metrów od gniazda, strefa ochrony okresowej obowiązująca od 1 stycznia do 15 sierpnia obejmuje promień do 500 metrów od gniazda.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna,ptaki), (łac. Aquila nipalensis, ang. Steppe Eagle) ptak z rodziny Accipitridae (jastrzębiowate), rzędu Accipitriformes (szponiaste). Długość ciała 62-74 cm, rozpiętość skrzydeł 165-190 cm, masa ciała 2000-3900 g. Duży orzeł, rozmiarami zbliżony do orła przedniego, o smukłej sylwetce z długimi, wąskimi skrzydłami. Dorosłe ptaki ciemnobrunatne, lotki i sterówki jaśniejsze z ciemnym prążkowaniem. Młode łatwiejsze do rozpoznania po szerokich, białych pasach na spodzie skrzydeł biegnących na granicy pokryw skrzydłowych i lotek. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Pochodzi z Azji. Do Polski zalatuje sporadycznie. Zamieszkuje tereny otwarte. Żywi się głównie susłami. Gatunek objęty ochroną ścisłą.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna,ptaki), (łac. Aquila pennata, ang. Booted Eagle) ptak z rodziny Accipitridae (jastrzębiowate), rzędu Accipitriformes (szponiaste). Długość ciała 42-51 cm, rozpiętość skrzydeł 110-135 cm, masa ciała 510-1250 g. Najmniejszy z naszych orłów, wielkości myszołowa, ale o bardziej orlej sylwetce w locie. Występuje w dwóch odmianach barwnych. Odmiana jasna charakteryzuje się białawym spodem ciała i pokrywami podskrzydłowymi, które kontrastują z ciemnymi lotkami. Odmiana ciemna jest brązowa lub ciemnobrunatna z rozjaśnieniem na lotkach I rzędu i jaśniejszym ogonem. U obu odmian na wierzchu skrzydeł i barkówkach występują płowe plamy. Brak dymorfizmu płciowego. W Polsce lęgowy wyłącznie w Puszczy Białowieskiej i nad Biebrzą (najwyżej kilka par, choć obecnie żadne gniazda tego gatunku nie są znane). Gniazdo zakłada na drzewach. W okresie V-VI składa 2 jaja, które wysiaduje wyłącznie samica przez 36-38 dni. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek wędrowny, przeloty III-IV i IX, zimuje w Afryce. Pożywienie: gryzonie, małe ptaki, gady, owady. Gatunek objęty ochroną ścisłą, zakazem fotografowania, filmowania i obserwacji, mogących powodować płoszenie lub niepokojenie oraz ochroną strefową. Strefa ochrony całorocznej obejmuje promień do 100 metrów od gniazda, strefa ochrony okresowej obowiązująca od 1 lutego do 31 sierpnia obejmuje promień do 500 metrów od gniazda.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, drzewa i krzewy leśne), (Carya) rodzaj z rodziny orzechowatych (Juglandaceae) liczący około 20 gatunków w Ameryce Północnej oraz wschodniej Azji. Najczęściej uprawianym gatunkiem a naszych lasach jest orzesznik pięciolistkowy [Carya ovata (Mill.) K.Koch]. Drzewo do 40 m wysokości. Korowina starszych pni charakterystycznie złuszczająca się podłużnymi, odstającymi płatami. Pędy grube, łukowato wygięte w węzłach, ciemnobrązowe z licznymi ciemnoszarymi przetchlinkami. Pąki szczytowe jajowate, znacznie większe od bocznych, z 3-4 zewnętrznymi, odstającymi łuskami. Liście duże, do 50 cm długości, zwykle 5-listkowe. Listki siedzące, jajowatoelpityczne, grube i sztywne, spodem rzadko owłosione lub nagie. Owoce (nibypestkowce) prawie kuliste, z grubymi łupinami, które pękają całkowicie wzdłuż 4 bruzd i rozpadają się. „Orzechy” spłaszczone, białawe, o równej powierzchni, przedzielonej 4 kantami. Występowanie – rozległe obszary południowo-wschodniej Ameryki Północnej, głównie USA oraz na południowo-wschodnich krańcach Kanady. W górach do ok. 1000 m n.p.m. W ojczyźnie gatunek o dużym znaczeniu gospodarczym, ze względu na cenne drewno znane pod nazwą hikory. Gatunek sprowadzony do Europy w 1629 r. (Anglia), do Polski w 1808 r. (Kraków). Drzewo dobrze przystosowane do warunków klimatycznych zachodniej Polski, spotykane głównie w parkach. Dawniej wprowadzane do lasów, ze względu na dość szybki wzrost i wartościowe drewno, znane pod nazwą hikory. Najlepiej rośnie na glebach żyznych i wilgotnych. Mogłoby znaleźć ograniczone zastosowanie w naszym leśnictwie.
Zobacz więcej...
(inżynieria leśna, budownictwo leśne), główne urządzenie (najczęściej zbiornik trójkomorowy) wymagane dla funkcjonowania przydomowej oczyszczalni realizujące pierwszy etap oczyszczania ścieków metodą mechaniczną, gdzie na drodze sedymentacji wydzielony zostaje osad, a w procesie flotacji kożuch, efektem zaś jest powstanie „szarej wody” (wstępnie oczyszczone ścieki). Kożuch poddany jest fermentacji beztlenowej i dekantacji, w efekcie czego wydzielają się gazy, gromadzące się w górnej części osadnika, odprowadzane przez wentylację. Umieszczenie w osadniku gnilnym filtra doczyszczającego służy wychwyceniu zawiesin z „szarej wody”, po czym następuje odprowadzenie jej do urządzenia właściwego oczyszczania. Osady zgromadzone w osadniku poddane są dalszemu rozkładowi poprzez fermentację w warunkach beztlenowych. W osadniku gnilnym następuje zmniejszenie ilości zanieczyszczeń BZT5 o 30–40%, zawiesin o 70%, tłuszczów o 80% oraz związków azotu i fosforu o 10%.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 »
Wszystkich stron: 54
