P
Ilość znalezionych haseł: 1857
(lasy i leśnictwo), tereny leśne na pn-zach. od Warszawy między rzekami Bzurą, Wisłą i Utratą położone w pradolinie Wisły na obszarze wydm i bagien z dominującymi na piaszczystych wydmach bo-rami sosnowymi, mającymi często ponad 200 lat i bardzo wysokimi (nawet do 28 metrów wysokości). Do XV wieku tereny te stanowiły własność książąt mazowieckich, włączone w 1467 r. do Korony, a od 1590 - stając się dobrami królewskimi pod kontrolą Sejmu - były oddawane w dzierżawę. Rosły tu wówczas słynne sosny, zwane masztowymi po które przy-jeżdżano aż z Gdańska. Teren puszczy był areną niemal wszystkich ważnych wydarzeń z hi-storii Polski: od 1410 r. (gdy podążał tędy pod Grunwald Władysław Jagiełło), przez 1794 (trasa przemarszu dywizji Henryka Dąbrowskiego podczas Insurekcji Kościuszkowskiej) i 1863 (w okresie powstania styczniowego we wsi Kampinos znajdował się sztab powstańczy), po okres II wojny światowej (słynna Bitwa nad Bzurą, masowe egzekucje w latach 1939-41). Obecnie w większości teren Puszczy (ok. 670 km?, z czego tylko ok. 270 km? zajmują lasy) należy do Kampinoskiego Parku Narodowego. Większość puszczańskich drzewostanów po-chodzi z monokulturowego zalesiania (są obecnie stopniowo zastępowane lasem mieszanym, zwłaszcza w obszarach ochrony ścisłej). Oprócz często spotykanego łosia, żyją tu także: bóbr, ryś, wydra, lis, jeleń, sarna, dzik, jenot, borsuk, a z ptaków: bocian czarny, bielik, żuraw, cza-pla siwa, derkacz, bąk. Kampinoski PN posiada 22 obszary ochrony ścisłej na 12% po-wierzchni, a pozostałą część zajmują obszary ochrony częściowej (80,4% terenu) i ochrony krajobrazowej (7,6%). Park otacza otulina o pow. ponad 37 tys. ha. Od 2000 roku KPN jest Rezerwatem Biosfery "Puszcza Kampinoska".
Zobacz więcej...
(siedliskoznawstwo leśne), Puszcza Kampinoska położona jest w środkowej Polsce, w województwie mazowieckim w granicach gmin: Brochów, Leoncin, Czosnów, Łomianki, Izabelin, Stare Babice, Leszno, Kampinos, a także (bardzo mała część) dzielnicy Warszawa Bielany. Za granice współczesne Puszczy Kampinoskiej należy przyjąć tereny, w większości leśne, w granicach: rzeka Wisła od ujścia Bzury – do Kazunia – droga S7 – Łomianki – północne obrzeża Warszawy – Mościska - Lipków – Borzęcin Duży - droga nr 580 przez Kampinos – Plecewice - rzeka Bzura – Wisła.
Puszcza Kampinoska w proponowanych granicach, gdzie dominuję tereny leśne w Kampinoskiego Parku Narodowego, to także rezerwat Biosfery Puszcza Kampinoska i obszary Natura 2000 (PLC 14001 - o powierzchni 37640 ha). Jest to obszar leśny o bardzo wysokich walorach przyrodniczych i krajobrazowych, bardzo istotny w krajobrazie środkowego Mazowsza stanowiący ważny teren w korytarzu ekologicznym Wisły
W przyjętych granicach jest to obszar o powierzchni ponad 60tys. ha, z czego około 48% zajmują lasy.
Większość lasów jest w zarządzie Kampinoskiego Parku Narodowego - powierzchnia ogólna 38544 ha, w tym 28255 ha lasów (73%).
Zobacz więcej...
(siedliskoznawstwo leśne), Puszcza Knyszyńska znajduje się w północno-wschodniej Polsce na terenie województwa podlaskiego, na pograniczu powiatów białostockiego (gminy: Dobrzyniewo Duże, Czarna Białostocka, Wasilków, Supraśl, Gródek, Zabłudów, Michałowo) i sokólskiego (gminy: Ja-nów, Sokółka, Szudziałowo, Krynki oraz Suchowola, Dąbrowa Białostocka i Sidra). Do jej obszaru należą także tereny w południowej części powiatu hajnowskiego (gmina Narew) oraz południowo-wschodniej cz. monieckiego (gminy Knyszyn, Jasionówka)
Granice współczesne DOL Puszcza Knyszyńska należy wyznaczać z uwzględnieniem są-siedztwa Puszczy Białowieskiej obejmującej tereny położone na południe, po lewej stronie rzeki Narew.
Falińskim (1968) z uwzględnieniem między innymi następujących uzupełnień - zachodnią granicę stanowi droga nr 685 na odcinku Narew - Nowosady – Pasieczniki Duże z pominię-ciem zurbanizowanego obszaru miasta Hajnówki. Granice północna (rzeka Narew, połu-dniowy brzeg zbiornika Siemianówka, który nie jest w granicach DOL) i południowa (we wschodniej jej części jest rzeka Policzna) w znacznej mierze pokrywają się z granicami mezoregionu przyrodniczo-leśnego PB (II.16). Pozostała część granicy południowa biegnie z Pasiecznik Dużych na wschód lokalnymi drogami przez Piaski – Długi Bród do Wiluk i rzeki Policznej.
Do różnych opracowań i celów badawczych granica południową DOL Puszcza Białowieska może być jednak przyjmowana z godnie z przebiegiem granicy obrębu Starzyna z Nadleśnic-twa Hajnówka, która jest jednak mniej wyraźna w terenie od wyżej zaproponowanej na od-cinku Pasieczniki Duże – rzeka Policzna w okolicy miejscowości Wiluki; jednak wyznaczona na wielu mapach i przyjęta w wielu opracowaniach.
Nazwa na mapie 'Polska mapa krajobrazowa' terenów leśnych w wschodniej (środkowej) części podlaskiego, na wschód i płn.-wsch. od Białegostoku
Puszcza wsch.-zach. do 80 km. – płn - płd. 40 km
Puszcza Knyszyńska rozciąga się do 80 km w kierunku płn.-zach. – płd.-wsch.-zach., oraz do 40 km w kierunku wsch.-zach.
PK Puszczy Knyszyńskiej
W regionalizacji fizycznogeograficznej Puszcza Knyszyńska to tereny zaliczone do mezore-gionu Wysoczyzny Białostockiej (843.33) oraz w części płn. do mez. Wzgórz Sokólskich (843.34). W regionalizacji przyrodniczo-leśnej 2010 są to tereny w granicach mezoregionu Puszczy Knyszyńskiej (II.15). Północna oraz południowa część puszczy znajduje się na Wy-soczyźnie Białostockiej (II.14).
Pow. wg Sokołowskiego (Sokołowski, 2006) 114 tys. ha
W przyjętych granicach jest to obszar o powierzchni …….. km2, z czego …% zajmują lasy. Wśród gruntów uznanych za lasy i tereny seminaturalne około ……% to lasy mieszane. Lasy iglaste zajmują ………..%, liściaste ….% a pozostałe …..%.
Na omawianym terenie ….% lasów jest w zarządzie RDLP Białystok, nadleśnictwa: Czarna Białostocka – cz. płd., Knyszyn – cz. płn.-wsch., Supraśl – bez cz. płn.-wsch., Krynki – cz. płd., Dojlidy – cz. płn.-wsch., Zednia – bez cz. płd.-zach. oraz Waliły.
Zobacz więcej...
(lasy i leśnictwo), kompleks leśny, o pow. prawie 30 tys. ha, stanowiący część dawnej Puszczy Radomskiej, zwany od XVI w.Puszczą Jedleńską, a od poł. XIX w.określany nazwą obecną, położony w widłach Wisły i Radomki, na piaskach tarasowo-wydmowych i glinach morenowych. Do zaborów należała do dóbr stołowych królewskich (znane miejsce ponad 20 polowań króla Jagiełły), a potem stanowiła własność rządową. W 84% stanowią ja lasy sosnowe z dużą domieszką dębu, jodły (północna granica zasięgu), olszy, na zróżnicowanych siedliskach. Najliczniejszą grupę wśród zwierząt kręgowych puszczy stanowią ptaki - jest ich tu ponad 200 gatunków, w tym ok. 150 gatunków lęgowych (m.in.: czarne bociany i żurawie), a do 1975 r. gniazdował tu orzeł przedni. Większość obszaru jest objęta ochroną w ramach Kozienickiego Parku Krajobrazowego.
Zobacz więcej...
(siedliskoznawstwo leśne), Obszar o powierzchni około 65 tys. ha, w tym 35 tys. ha położony w poludniowej części województwa mazowieckiego na terenie powiatów kozienickiego, radomskiego i zwoleńskiego. Granice Puszczy wyznaczają m.in. rzeka Radomka (od płn.-zach). miasto Radom (od południa), droga Radom -Zwoleń - Puławy (od południa) oraz Wisła (od wschodu i płn wsch.). Do obszaru puszczy nie zaliczono terenów ze zwartą zabudową w granicach miasta Kozienice. Lasy są w granicach nadleśnictw: Kozienice, Radom i Zwoleń w RDLP Radom. W zarządzie Lasów Państwowych jest około 85% terenów leśnych. Północna część (tereny Nadleśnictwa Kozienice) jest siedliskowo uboższa. W części południowej, żyżniejszej, dość licznie rośnie m.in. jodła. Na obszarze P. Kozienickiej jest kilkanaście rezerwatów przyrody. Najstarszy z nich - rezerwatZagożdzon, w celu ochrony jodły, utworzony zostal w 1962 roku. Z areałem puszczy w znacznej części pokrywa się m.in. Kozienicki Park Krajobrazowy (pow. ogólna 26 234 ha, tym 24033 ha (92%) lasów; oraz obszary Natura 2000 PLB 140035 Puszcza Kozienicka i PLH 140013 Ostoja Kozienicka.
Zobacz więcej...
(lasy i leśnictwo), kompleks leśny w województwie lubuskim obejmujący obszar pomiędzy rzekami Odrą, Wartą i Obrą, który tworzą moreny czołowe, a na pd. piaszczyste obszary sandrowe z licznymi jeziorami, porośnięte monokulturowymi drzewostanami sosnowymi (94,5% powierzchni) na najuboższych siedliskach borowych (aż 26,9% zajmuje bór suchy), a mimo to, znajdują się tu liczne rezerwaty oraz inne formy ochrony przyrody świadczące, pomimo trudnych warunków glebowych i wodnych, o bogactwie przyrodniczym tych terenów.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 »
Wszystkich stron: 124
