Lasy Państwowe
Logo Encyklopedii Leśnej
S
Ilość znalezionych haseł: 1389

Podstawy klasyfikacji gleb, kryteria i zasady

step, stepowienie

(Gleboznawstwo leśne), teren dość suchy, pokryty trawami, pozbawiony naturalnie występujących drzew, którego synonimami na różnych kontynentach są: preria, pampa, puszta, sawanna. Występuje w warunkach klimatu umiarkowanego z gorącym, suchym latem. Ze względu na gatunki traw stepy dzielą się na: łąkowe (Europa Wschodnia, Ameryka Północna, najbogatsze gatunkowo wysokie trawy dorastające do 120 cm, po zaoraniu wykorzystywane rolniczo, ze względu na bardzo dobre gleby), ostnicowe (Azja Środkowa, Mongolia, uboższe gatunkowo, występujące w klimacie suchym, kontynentalnym, wykorzystywane do pasterstwa, ze względu na uboższe gleby), piołunowe (najuboższe gatunkowo, z ubogimi, zasolonymi glebami, rzadko wykorzystywanymi rolniczo). W krajobrazie stepowym dominują obszary płaskie lub pofalowane pokryte trawami i roślinnością zielną. Wśród traw żyje wiele owadów, gryzoni ryjących nory w ziemi, a także dużo roślinożernych ssaków, jak antylopy, gazele, dzikie konie i osły, wilki i stepowe lisy oraz drapieżne ptaki. Drzewa na stepie spotyka się tylko w wąwozach (jarach) i dolinach rzek. W Europie na stepach występują najżyźniejsze gleby, → czarnoziemy o bardzo dobrych właściwościach, przydatnych do wszelkich upraw rolniczych. Na terenach bardziej wilgotnych uprawia się zboża (pszenicę), soję, kukurydzę, buraki cukrowe oraz marchew. Bardziej suche obszary stepów wykorzystywane są jako całoroczne obszary wypasu bydła. Dlatego właśnie stepy nazwane są spichlerzami świata. Stepowienie to przechodzenie obszarów leśnych w step. Obszary stepowe są pokryte płaszczem gleb, wykazanych hasłami → gleby Europy, wykaz jednostek głównych oraz → gleby Europy, wykaz jednostek szczegółowych stepu kontynentalnego.

Zobacz więcej...

Geomatyka

stereoskopia lotnicza

(geomatyka), dwuoczne (stereoskopowe) widzenie, umożliwiające odbieranie wrażenia przestrzenności i ocenę odległości przedmiotów oddalonych od obserwatora. Rejestrując, a następnie obserwując zdjęcia wykonane z dwu rożnych miejsc, można także uzyskać sztuczny efekt stereoskopowy. Para zdjęć spełniająca wymogi obserwacji stereoskopowej nazywana jest parą stereoskopową, stereoparą lub stereogramem. Niewielkie stereogramy można obserwować nawet gołymi oczami, choć przeważnie używa się odpowiedniego sprzętu. Aby zdjęcia lotnicze poprawnie obserwować stereoskopowo, muszą być spełnione odpowiednie kryteria obserwacji. Obiekty zarejestrowane na obu zdjęciach powinny być odwzorowane w podobnej skali, a oglądane zdjęcia zajmować takie położenie, jakie zajmowały w momencie fotografowania (obiekty obserwuje się w ich płaszczyznach rdzennych, czyli w płaszczyznach wyznaczonych przez obydwa środki rzutów i obserwowany obiekt). Aby model stereoskopowy przedstawiał, podobnie jak w rzeczywistości, wzniesienia terenu wypukłościami do obserwatora, należy lewym okiem obserwować zdjęcie lewe, a prawe – prawym (efekt ortoskopowy). Efekt odwrotny, z odwróconym modelem terenu, nosi nazwę efektu pseudoskopowego. W odniesieniu do drzewostanów zróżnicowanych wysokościowo stereoskopowa obserwacja i interpretacja zdjęć umożliwia uzyskanie dokładniejszych i bardziej szczegółowych wyników w porównaniu do obserwacji pojedynczego zdjęcia.

Zobacz więcej...
Kontakt

Szybki kontakt