S
Ilość znalezionych haseł: 1389
(Ekologia lasu, las jako zjawisko geograficzne), tak jak przemieszczając się od równika ku biegunom można zaobserwować strefy roślinności, tak w górach – piętra roślinności. Jako pierwszy na podobieństwo stref i pięter roślinności zwrócił uwagę Aleksander Humboldt, który, poczynając od równika i poziomu morza, nadał strefom/piętrom następujące nazwy: palmy, paprocie drzewiaste, lasy wawrzynowe, lasy liściaste wiecznie zielone, lasy liściaste w zimie bezlistne, lasy iglaste wiecznie zielone, różaneczniki, zioła alpejskie. Ta ostatnia strefa/piętro kończy się na granicy wiecznego śniegu. Z diagramu (patrz ryc.), na którym zostały schematycznie (i w sposób przybliżony) przedstawione powyższe strefy/piętra można w prosty sposób oszacować przebieg granic poszczególnych stref/pięter, w tym wysokość górnej granicy lasu dla wybranej szerokości geograficznej.
Zobacz więcej...
(Ochrona przyrody), zgodnie z zapisami ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody art. 60 ust. 3 - regionalny dyrektor ochrony środowiska może ustalać i likwidować, w drodze decyzji administracyjnej:
1) strefy ochrony ostoi oraz stanowisk roślin objętych ochroną gatunkową,
2) strefy ochrony ostoi, miejsc rozrodu i regularnego przebywania zwierząt objętych ochroną gatunkową,
3) strefy ochrony ostoi oraz stanowisk grzybów objętych ochroną gatunkową.
Granice stref ochrony oznacza się tablicami z napisem, odpowiednio: „ostoja roślin”, „ostoja zwierząt” albo „ostoja grzybów” i informacją: „osobom nieupoważnionym wstęp wzbroniony”.
W strefach ochrony, bez zezwolenia regionalnego dyrektora ochrony środowiska zabrania się:
1) przebywania osób, z wyjątkiem właściciela nieruchomości objętej strefą ochrony oraz osób sprawujących zarząd i nadzór nad obszarami objętymi strefą ochrony, oraz osób wykonujących prace na podstawie umowy zawartej z właścicielem lub zarządcą;
2) wycinania drzew lub krzewów;
3) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeżeli nie jest to związane z potrzebą ochrony poszczególnych gatunków;
4) wznoszenia obiektów, urządzeń i instalacji.
Rozporządzenia o ochronie gatunkowej zwierząt, roślin i grzybów określają: listy gatunków dla których mogą być wyznaczone strefy ochronne oraz wielkości stref dla poszczególnych gatunków. W przypadku zwierząt istnieje dodatkowy podział na strefy całoroczne i okresowe oraz terminy ochrony okresowej dla poszczególnych gatunków. Rejestr stref ochrony prowadzi regionalny dyrektor ochrony środowiska.
Aktualnie według rozporządzeń o ochronie gatunkowej z 2014 roku, strefy ochronne można tworzyć dla 12 gatunków roślin, 11 gatunków porostów (grzyby zlichenizowane) i 29 gatunków zwierząt oraz zimowisk, w których w ciągu 3 ostatnich lat choć raz stwierdzono ponad 200 osobników.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna,ptaki), (łac. Tetrax tetrax, ang. Little Bustard) ptak z rodziny Otididae (dropie), rzędu Otidiformes (dropie). Długość ciała 40-45 cm, rozpiętość skrzydeł 83-91 cm, masa ciała 600-950 g. Wyraźny dymorfizm płciowy wyłącznie w okresie lęgowym. Samiec ma czarną szyję z dwoma białymi obrożami. Wierzch ciała piaskowy, gęsto prążkowany a spód biały. Samica nie ma czarno–białego rysunku na szyi. W locie lotki białe, czarno zakończone. Podczas tokowania samce nadymają szyje i podskakują. Zamieszkuje tereny otwarte południowej Europy i zachodniej Azji. Do początku XX wieku sporadycznie gniazdował w Polsce, obecnie wyjątkowo zalatuje. Pożywienie: rośliny, także bezkręgowce. Gatunek objęty ochroną ścisłą.
Zobacz więcej...
(ergonomia w leśnictwie), istnieje kilka definicji stresu. Najczęściej, stres uznaje się jako bodziec, zwykle przykry, przeszkadzający i odrywający od pracy, szkodliwy dla opaeratora. (np. hałas, drgania mechaniczne, sytuacja niebezpieczna, sytuacja wynikająca ze stosunków w pracy, w domu, itp). Skutkiem stresu jest "strain" - czyli reakcja organizmu (stan napięcia psycho - fizycznego organizmu) na negatywny bodziec.
Zobacz więcej...
(Ekologia lasu, środowiskowe zagrożenia drzew i drzewostanów), słowo „stres” pochodzi od łacińskiego słowa „stringere” – oznaczającego wymuszanie reakcji. W ogólnym ujęciu (w oparciu o prawo Shelforda) można zdefiniować stres jako: wymuszanie reakcji organizmu przez czynniki środowiskowe znajdujące się poza optymalnym przedziałem ich natężenia. Ponieważ czynników środowiskowych jest bardzo wiele, trudno więc sobie wyobrazić, aby wszystkie znajdowały się jednocześnie w optimum. Żywe organizmy muszą zatem cały czas na coś reagować – są w stresie. Im więcej czynników znajduje się poza optymalnym przedziałem i im dalsze od optymalnego jest ich natężenie, tym silniejszy stres. Każdy czynnik przekraczający granice tolerancji organizmu (minimum lub maksimum odporności) prowadzi do jego nieodwracalnego uszkodzenia i śmierci.
Stres może być wywołany zarówno przez czynniki nieożywione, jak i ożywione. Można też mówić o stresie fizjologicznym lub mechanicznym, przy czym ten ostatni w gruncie rzeczy powoduje skutki o charakterze fizjologicznym. Na przykład obłamanie gałęzi przez wiatr zmniejsza wydajność fotosyntezy i obniża przyrost drzewa, co może zadecydować o jego wydzieleniu z drzewostanu. Środowiskowe zagrożenia drzew i drzewostanów mogą wynikać z oddziaływania m. in. następujących czynników stresowych: za niskie lub za wysokie natężenie promieniowania świetlnego, podwyższone natężenie promieniowania UV, zbyt niska lub zbyt wysoka temperatura, niedobór lub nadmiar wody, niedobór tlenu, okiść śnieżna i lodowa, silne wiatry, szkodliwe imisje, konkurencja innych roślin, choroby grzybowe, presja zwierząt. Drzewa, podobnie jak inne organizmy, reagując na stresy środowiskowe uruchamiają liczne mechanizmy obronne. Nabywanie odporności na stresy pociąga jednak za sobą określone koszty biologiczne.
Zobacz więcej...
(Ekologia lasu, podstawowe pojęcia z zakresu ekologii), [ang. stress = nacisk, napór, gr. bíos = życie + lógos = nauka], reakcja organizmu na niekorzystne bodźce środowiskowe – czynniki stresogenne (stresory). Wywołuje go każda zmiana warunków środowiskowych. Powstaje zarówno wtedy, gdy istnieje nadmiar, jak i niedobór czynników warunkujących wzrost i rozwój organizmów. Może mieć podłoże biotyczne, wynikające z działalności innych organizmów, i abiotyczne, związane ze zmianą fizycznych czynników środowiska. Wrażliwość organizmów na stres biologiczny jest różna. Zależy od wieku, właściwości biologicznych danego gatunku oraz od czasu, rodzaju i nasilenia czynnika stresogennego. Odpowiedzią organizmu na stres są liczne zmiany fizjologiczne i biochemiczne wzmacniające jego odporność i łagodzące skutki działania stresorów. Odporność organizmu może przejawiać się unikaniem stresu lub jego tolerancją. Pierwsza strategia polega na wykształceniu mechanizmów mogących redukować lub eliminować działania stresu przez możliwość tolerancji, asymilowania i buforowania stresora. Natomiast tolerancja stresu polega na syntezie tzw. białek stresowych, które regulują przemiany w organizmie mających na celu przystosowanie go do zmienionych warunków środowiska. Stres biologiczny działa niekorzystnie na organizm, osłabia go, a w skrajnym nasileniu prowadzi do jego śmierci.
Zobacz więcej...
(Ekologia lasu, podstawowe pojęcia z zakresu ekologii), czynnik stresowy [ang. stress = nacisk, napór], każda niekorzystna dla organizmów zmiana warunków środowiskowych wywołująca stres biologiczny. Stresorami mogą być czynniki biotyczne i abiotyczne; biotyczne – to działalność patogenów, fitofagów, zranienia, konkurencja wewnątrz- i międzygatunkowa; abiotyczne – to np. ekstremalne temperatury, deficyt i nadmiar wody, promieniowanie jonizujące, UV, niedobór składników pokarmowych, zbyt wysokie ciśnienie oraz czynniki chemiczne, takie jak zasolenie, zakwaszenie, obecność metali ciężkich, herbicydy i toksyny.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 »
Wszystkich stron: 93
