S
Ilość znalezionych haseł: 1389
(hodowla lasu, szkółkarstwo), rodzaj rozmnażania heterowegetatywnego stosowany u drzew liściastych, przeważnie latem, gdy podziały kambium są jeszcze intensywne (kora łatwo się oddziela). Okulizuje się pączkiem śpiącym, uformowanym w tym samym roku, w którym wykonuje się zabieg. Po ścięciu gałązek przeznaczonych na zrazy do okulizacji usuwa się natychmiast blaszki liściowe, a pozostawia ogonki długości 1-1,5 cm. Oczka zakłada się od strony zachodniej podkładki, aby zmniejszyć wyłamywanie pędów przez wiatry. Oczko długości 2-3 cm zdejmuje się z pędu z warstewką drewna, na początku grubszą, a w górnej partii coraz cieńszą. Nacięcie na podkładce robi się w kształcie litery „T” o długości oczka. Po odsunięciu kory powstaje szpara, w którą wkłada się oczko (pączek), a wystającą część kory oczka odcina. Miejsce okulizacji zawiązuje się szczelnie i mocno folią. Szczepienie przez okulizację zwane jest także szczepieniem przez oczkowanie.
Zobacz więcej...
(historia i tradycja leśna), Wiesław Szczerbiński urodził się 20 IX 1900 r. Wkrótce po ukończeniu gimnazjum brał udział w powstaniu wielkopolskim. W 1920 r. został słuchaczem Sekcji Leśnej Wydziału Rolniczno-Leśnego Uniwersytetu Poznańskiego. Studia ukończył w 1923 r. W pierwszych latach po studiach pracował jako adiunkt w nadleśnictwach państwowych: Zielonka, Kąty, Czeszewo, Wanda i Gliśnica w województwie poznańskim. Na jeden rok został oddelegowany do Naczelnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych w Warszawie. W 1929 r. wrócił do pracy w terenie, obejmując stanowisko nadleśniczego w lasach Fundacji Sułkowskich w Rydzynie. We wrześniu 1939 r. - jako oficer rezerwy 17. pułku ułanów - walczył w Poznańskiej Brygadzie Kawalerii i w czasie ciężkich zmagań nad Bzurą dostał się do niewoli niemieckiej. Lata pobytu w oflagach hitle¬rowskich nie były jednak zmarnowane. W tym czasie uzupełnił znajomość języków obcych (niemiecki, angielski, francuski). Wyróżnił się dużą aktywnością, wygłaszając m.in. liczne referaty dla współwięźniów. Choć nie dysponował żadną literaturą, napisał pracę "Myśliwy doskonały", o objętości 1800 stron rękopisu. Po Jego śmierci rękopis dzieła został przekazany do Muzeum Wielkopolskiego Łowiectwa w Uzarzewie. Po powrocie z niewoli w 1945 r. pracował jako nadleśniczy Nadleśnictw Leszno i Dąbcze. Chęć ciągłego uzupełniania i wzbogacania wiedzy przyrodniczo-leśnej skłoniła go jednak do rezygnacji z pracy terenowej i przeniesienia się do resortu szkolnictwa wyższego. Pracując jako adiunkt Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu, uzyskał stopień doktora ze specjalizacji hodowla lasu, a po nominacji na stanowisko docenta - po wznowieniu na wydziałach leśnych wyższych uczelni wykładów z gospodarstwa łowieckiego - utworzył Zakład Gospodarstwa Łowieckiego, podniesiony w 1962 r. do rangi katedry. Jako wnikliwy obserwator i wielki przyrodnik, wykorzystując głęboką wiedzę, stworzył podstawy nowoczesnego łowiectwa. Był świetnym erudytą - w czasie dwudziestoletniej pracy dydaktycznej w WSR w Poznaniu przekazywał setkom wychowanków zarówno poglądy, jak i wielki zasób wiedzy. W 1967 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym. Był promotorem ponad 180 prac magisterskich z dziedziny gospodarstwa łowieckiego. Pod jego kierunkiem ukończono trzy doktoraty. Finalizację dalszych sześciu przerwała śmierć. Ponadto profesor Szczerbiński był autorem licznych recenzji podręczników, skryptów, prac doktorskich i habilitacyjnych. Działalność publikacyjną zapoczątkował bardzo wcześnie. Do 1930 r. wydał 52 pozycje, z czego aż 32 dotyczyły tematyki łowieckiej, ochrony przyrody, ptaków czy żubra. Po okresie dużej aktywności badawczej na temat hodowli lasu, pod koniec lat pięćdziesiątych poświęcił się niemal całkowicie badaniom łowieckim. Jako pierwszy w kraju kompleksowo opracował zagadnienie spałowania drzewostanów sosnowych i świerkowych. Drugim, niezwykle istotnym nurtem jego twórczości naukowej były ekologiczne podstawy gospodarstwa łowieckiego. Publikacje Profesora na temat ekologii, biologii zwierząt łownych, hodowli lasu, gospodarstwa łowieckiego, ochrony przyrody - czyli zagadnień bardzo ściśle ze sobą związanych - obejmują łącznie ponad 150 pozycji. Nagła śmierć Profesora przeszkodziła w wydaniu dzieła życia - podręcznika z zakresu gospodarstwa łowieckiego (45 ark. wyd. maszyn.) w ostatnich latach ciągle aktualizowanego i uzupełnianego. Zmarł w Poznaniu 2 V 1972 r. w wieku 72 lat.
Zobacz więcej...
(Historia i tradycja leśna), urodził się 31 stycznia 1872 r. w Grojcu (ob. woj. małopolskie). Ukończył wydział leśny Akademii Ziemiańskiej we Wiedniu. Po studiach pracował w dyrekcji lasów i dóbr państwowych, następnie został przeniesiony do biura urządzania lasu. W 1898 r. awansował na stanowisko asystenta i rozpoczął pracę w zarządzie lasów w Kałuszu (ob. miasto na Ukrainie), skąd w 1901 r. przeniesiono go do zarządu lasów w Nadwórnej (ob. miasto na Ukrainie). W tym samym roku Szczerbowski otrzymał stypendium Ministerstwa Rolnictwa, dzięki któremu zwiedził lasy Śląska i Opolszczyzny. W latach 1903-1906 kierował zarządem lasów państwowych w Suchodole (ob. Krosno). Pracował w dyrekcji lasów i dóbr państwowych od 1906 r., a następnie w Niebyłowie od roku 1909 do czasu otrzymania nominacji (30 października 1912 r.) na cesarsko-królewskiego (c. k.) lustratora lasów i dóbr państwowych. Był aktywnym członkiem Galicyjskiego Towarzystwa Leśnego. Spod jego pióra wyszedł obszerny „Pamiętnik 25-letniej działalności Galicyjskiego Towarzystwa Leśnego”, który ukazał się w 1907 roku z okazji jubileuszu Towarzystwa i I Ogólnego Zjazdu leśników polskich w Krakowie (18 sierpnia 1907 r.). Na tym zjeździe Ignacy Szczerbowski wygłosił referat pt. „Pogląd na rozwój polskiego leśnictwa w XIX wieku - w Galicyi”. Z jego inicjatywy, w latach 1907-1909, ukazały się 3 roczniki „Skorowidza Leśnego” - polskojęzycznego wydawnictwa dedykowanego służbie leśnej w Galicji, zawierającego m.in. szereg praktycznych informacji z podstawowych dziedzin leśnictwa. Ponadto Szczerbowski opublikował na łamach „Sylwana” kilka artykułów dotyczących słownictwa leśnego. Pracował również nad usystematyzowaniem bibliografii leśnictwa, w tej sprawie podejmował także dyskusję w „Sylwanie”. Zmarł przedwcześnie 19 listopada 1913 roku we Lwowie.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, drzewa i krzewy leśne), (Chamaecytisus) rodzaj z rodziny strączkowych (Fabaceae) i podrodziny motylkowych (Papilionideae) obejmujący około 20 gatunków, głównie w Europie. W Polsce 4 gatunki. Szczodrzeniec rozesłany (Chamaecytisus ratisbonensis Schaeff.). Niski krzew do 60 cm wysokości. Pędy cienkie, płożące lub podnoszące się w części szczytowej, przylegająco gęsto owłosione. Liście drobne, 3-listkowe. Listki odwrotnie jajowate, eliptyczne do lancetowatych, 1,2-1,5 cm długości. Blaszki z wierzchu nagie, pod spodem przylegająco owłosione. Kwiaty po 1-3 w kątach liści, na pędach dwuletnich, rozwijają się od kwietnia do czerwca. Kielich owłosiony. Korona żółta. Owoce (strąki) przylegająco lub odstająco owłosione. Gatunek środkowoeuropejski. W Polsce przebiega północno-zachodnia granica zasięgu, od Wrocławia, przez okolice Łodzi i Włocławka, po Wysoczyzną Dobrzyńską, Ostródę i Białystok. Gatunek występujący najczęściej na stanowiskach ciepłych i świetlistych, zwykle w suchych i widnych borach sosnowych oraz na ich obrzeżach, a także na wrzosowiskach; rzadko na glebach zasobnych w węglan wapnia. Szczodrzeniec ruski [Chamaecytisus ruthenicus (Fisch. Ex Woł.) Klásk.]. Krzew do 1,5 m wysokości. Pędy grubsze i bardziej sztywne niż u gatunku poprzedniego, prosto wzniesione lub podnoszące się, przylegająco owłosione. Liście 3-listkowe. Listki odwrotnie jajowate do eliptycznych, 1,6-3,5 cm długości. Blaszki z wierzchu nagie lub z pojedynczymi włoskami, pod spodem przylegająco owłosione. Kwiaty po 2-5 w kątach liści, na pędach dwuletnich, ukazują się od kwietnia do czerwca. Kielich owłosiony. Korona żółta. Owoce przylegająco lub kosmato owłosione. Występowanie – rozległe tereny Europy wschodniej i Azji, po zachodnią Syberię. W Polsce wschodnia granica zasięgu, od Puszczy Augustowskiej, przez Białystok i Łomże oraz ujście Narwi, po Wysoczyznę Piotrkowską i południowe obszary Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Gatunek o większych wymaganiach siedliskowych od poprzedniego. Występuje w świeżych borach sosnowych i mieszanych oraz w świetlistych dąbrowach i zaroślach kserotermicznych. Szczodrzeniec główkowaty [Chamaecytisus supinus (L.) Link.]. Niski krzew do 0,6 m wysokości. Pędy wzniesione lub podnoszące się, odstająco luźno owłosione. Liście 3-listkowe. Listki odwrotnie jajowate do wąskoeliptycznych, 1,5-3,5 cm długości. Blaszki z wierzchu luźno, a pod spodem bardziej gęsto owłosione. Kwiaty ukazujące się wiosną (w maju) po 1-3 w kątach liści na pędach dwuletnich, natomiast kwiaty letnie (rozwijające się od czerwca do sierpnia) po 4-10 w szczytowych główkach na pędach tegorocznych. Korona żółta. Owoce kosmato owłosione. Występowanie – południowa część środkowej i zachodniej Europy oraz północna Turcja – wzdłuż wybrzeży Morza Czarnego. W Polsce głównie wschodnia część Pogórza i Przedgórza Sudeckiego, Nizina Śląska oraz Wyżyna Krakowsko-Częstochowska. Bory mieszane sosnowo-dębowe, dąbrowy, zarośla kserotermiczne oraz siedliska antropogeniczne, np. kamieniołomy, żwirowiska i skarpy przydrożne. Szczodrzeniec zmienny [Chamaecytisus albus (Hacq.) Rothm.]. Krzew do 1 m wysokości o pędach owłosionych i 3-listkowych liściach. Kwiaty po 5-20 w szczytowych główkach, białe lub żółtawe. Występuje w południowo-wschodniej Europie, a w Polsce tylko w okolicach Hrubieszowa. Gatunek pod ochroną.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, drzewa i krzewy leśne), (Lembotropis) rodzaj z rodziny strączkowych (Fabaceae) i podrodziny motylkowych (Papilionideae) obejmujący jeden gatunek w południowej i środkowej Europie, także w Polsce. Szczodrzyk czerniejący (Lembotropis nigricans (L.) Griseb. Krzew do 1 m wysokości, o gałązkach podnoszących się lub wyprostowanych, w młodości srebrzysto owłosionych. Liście trójlistkowe, listki odwrotniejajowate, do eliptycznych, pod spodem przylegająco owłosione. Kwiaty po 15-60 w wyprostowanych gronach, żółte. Występuje w środkowej i południowo-wschodniej Europie, w Polsce na południu, od Ziemi Lubuskiej po Wyżynę Lubelską, najczęściej w widnych borach sosnowych, dąbrowach i na wrzosowiskach.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Corynephorus – rodzaj z rodziny Poaceae (trawy, wiechlinowate) liczący 4 gatunki występujące w Europie. W Polsce jeden gatunek. Szczotlicha siwa [Corynephorus canescens (L.) P. Beauv.] – trwała trawa, 10-30 cm wysokości, szarozielona, o budowie kseromorficznej i silnie rozwiniętym systemie korzeniowym, tworząca kuliste zbite kępy, przypominające szczotki. Liście szydlasto zwinięte, sztywne, ostro zakończone, na pędach kwiatowych krótkie. Wiecha ścieśniona, jedynie w czasie kwitnienia rozpierzchła. Pospolita roślina na niżu, pionierska na siedliskach jałowych piasków. Charakterystyczna dla muraw z klasy Koelerio glaucae-Corynephoretea canescentis. Główny komponent zespołu Spergulo-Corynephretum (murawy szczotlichowe).
Zobacz więcej...
(zoologia leśna,ptaki), (łac. Himantopus himantopus, ang. Black-winged Stilt) ptak z rodziny Recurvirostridae (szczudłonogi), rzędu Charadriiformes (siewkowe). Długość ciała 33-36 cm (w tym dziób ok 6,5 cm; bez projekcji nóg 14-17 cm), masa ciała 145-290 g. Łatwo rozpoznawalny po wyjątkowo długich nogach, w locie daleko wystających poza ogon. Ubarwienie białe z wyjątkiem czarnego grzbietu i skrzydeł. Na wierzchu głowy i tyle szyi może występować przyciemnienie. Dziób czarny, szydłowaty. Gatunek śródziemnomorski, sporadycznie zalatujący do Polski i niekiedy się u nas gnieżdżący. Zamieszkuje otwarte brzegi płytkich jezior, ujścia rzek. Gniazdo zakłada na ziemi. W okresie V-VI składa 4 jaja, które wysiaduje samica na zmianę z samcem przez 22-25 dni. Zagniazdownik, pisklęta wykluwają się pokryte puchem i są od razu gotowe do opuszczenia gniazda. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek wędrowny, przeloty IV i IX, zimuje w Afryce. Pożywienie: bezkręgowce, głównie owady wodne. Liczebność w Polsce szacowana na maksymalnie 5 par. Gatunek objęty ochroną ścisłą.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 »
Wszystkich stron: 93
