W
Ilość znalezionych haseł: 810
(historia i tradycja leśna), Zdzisław Józef Wilusz ur. się 29 grudnia 1900 r. we Lwowie (jego ojciec Józef był dyplomowanym leśnikiem, a zawód ten wykonywali także dwaj bracia Zdzisława – Bronisław i Wojciech). Gimnazjum humanistyczne ukończył w Rohatynie (woj. stanisławowskie), a studia leśne na Wydziale Leśnym SGGW w 1933 r. Podczas studiów był członkiem członek Polskiej Korporacji Akademickiej „Ostoja” Pracę magisterską pt. „Wpływ graba na kształtowanie się strzały dębu” napisał pod kierownictwem prof. Władysława Jedlińskiego. Już pod koniec studiów pracował w Dyrekcji Lasów Państwowych w Warszawie (1 grudnia 1932 – 1 marca 1934). Później przeniósł się do Dyrekcji LP w Radomiu, gdzie do lipca 1935 r. był leśniczym w Radoszycach. Kolejne miejsce pracy to posada nadleśniczego w Rzepichowie, w powiecie Baranowicze (Dyrekcja LP w Białowieży), a od października 1937 r. ponownie Dyrekcja LP w Warszawie. Zmobilizowany w 1939 r. walczył w kampanii wrześniowej, a od 1940 r. w konspiracji jako „Rafał Sęk”. Od 1943 r. jego oddział działał na terenie Lasach Janowskich i Puszczy Solskiej. We wrześniu 1943 r. dowodził atakiem oddziału Armii Krajowej na Janów Lubelski, podczas którego zarekwirowano znaczne zapasy odzieży i żywności dla oddziałów AK. Po dwóch tygodniach wziął udział w ataku na więzienie gestapo w Biłgoraju, podczas którego uwolniono wszystkich więźniów. Po wkroczeniu Armii Czerwonej w 1944 r. podjął pracę w Państwowym Instytucie Naukowym Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach, gdzie założył i kierował Zakładem Ekologii oraz lasem doświadczalnym „Ruda”. W 1950 r. obronił na Wydziale Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego pracę doktorską pt. „Z badań nad ekologia drobnych ssaków”. Na skutek „nie zawsze układających się harmonijnie stosunków z czynnikami administracyjnymi”, Zdzisław Wilusz odszedł „na własną prośbę” z PINGW w Puławach. Po kilkumiesięcznym okresie poszukiwania pracy, w kwietniu 1951 r. został zatrudniony Zakładzie Dendrologii i Pomologii w Kórniku na stanowisku adiunkta, a w październiku tegoż roku na stanowisku docenta. W Turwi koło Kościana utworzył terenową Stację Badawczą Zakładu Dendrologii i Pomologii i tam, w miejscu gdzie Dezydery Chłapowski założył w XIX w. pasy wiatrochronne, prowadził badania wpływu zadrzewień śródpolnych na mikroklimat, stosunki wodne i plonowanie roślin rolniczych. Od 1954 r. był także zatrudniony w Instytucie Ochrony Roślin w Poznaniu. Drugą jego pasją naukową stała się genetyka drzew leśnych. Na zorganizowanej w 1952 r. w Kórniku konferencji jej uczestnicy dyskutowali nad zaproponowanym przez Zdzisława Wilusza projektem badań ekotypów sosny zwyczajnej, wyborem drzewostanów o najlepszych cechach gospodarczych oraz wyborem drzew doborowych w obrębie tych drzewostanów. Opracowane zostały kryteria wyboru drzew doborowych, a pracownicy Zakładu Dendrologii i Pomologii PAN w Kórniku zostali przeszkoleni w metodyce wyboru przez przybyłych do Polski wybitnych genetyków szwedzkich. Ministerstwo Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego w październiku 1958 r. udzieliło zgody na wybór drzew doborowych wszystkich gatunków rodzimych na całym terenie Lasów Państwowych. W 1961 r. odbyła się w Kórniku kolejna konferencja poświęcona perspektywom dalszych badań związanych z wyborem drzew doborowych, na której postulowano założenie archiwów klonów drzew doborowych i plantacji nasiennych. W 1962 r. Rada Państwa nadał Zdzisławowi Wiluszowi tytuł naukowy prof. nadzwyczajnego. Prof. Wilusz był autorem ponad 30 artykułów naukowych z dziedziny ekologii oraz genetyki drzew leśnych. Należał m.in. do Polskiego Towarzystwa Botanicznego Zmarł nagle w Turwi 31 marca 1963 r. i został pochowany na cmentarzu w Puławach. Jego zasługi upamiętnia tablica wmurowana w ścianę pałacu w Turwi.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 »
Wszystkich stron: 54
