W
Ilość znalezionych haseł: 810
(zoologia leśna,ptaki), (łac. Platalea leucorodia, ang. Spoonbill) ptak z rodziny Threskiornithidae (ibisy), zaliczanej obecnie do rzędu Pelecaniformes (pelikanowe). Długość ciała 80-93 cm, rozpiętość skrzydeł 120-135 cm, masa ciała 1200-2000 g. Dziób długi i charakterystycznie łyżkowato zakończony (stąd nazwa gatunku). Ubarwienie białe. W szacie godowej ma długi, żółty, zwisający czub na karku oraz żółtą przepaskę na piersi. Młode białe z czarnymi końcami lotek. Pochodzi z południowej Europy, centralnej i południowej Azji. Do Polski zalatuje sporadycznie. Zamieszkuje jeziora i stawy. Pożywienie: owady wodne i ich larwy, także płazy, rybki, skorupiaki. Podczas żerowania wykonuje półkoliste ruchy dziobem w płytkiej wodzie. Gatunek objęty ochroną ścisłą.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, drzewa i krzewy leśne), (Daphne) rodzaj z rodziny wawrzynkowatych (Thymeleaceae) obejmujący około 50 gatunków w Europie i Azji. Wawrzynek wilczełyko (Daphne mezereum L.). Krzew do 2 m wysokości. Pąki liściowe małe, wąskojajowate, skupione na wierzchołkach pędów, kwiatowe większe, szerokojajowate, ustawione prawie pod kątem prostym wzdłuż zeszłorocznych pędów. Liście wąskoodwrotniejajowate, całobrzegie i nagie. Dolna strona blaszki jaśniejsza od górnej. Kwiaty różowe, zgrupowane zwykle po 3, silnie pachnące; ukazują przed rozwojem liści, bardzo wcześnie, czasami nawet w lutym, zwykle w marcu lub na początku kwietnia. Owoce (pestkowce) kuliste o szkarłatnym zabarwieniu. Liście, pędy i owoce trujące. Występowanie – prawie cała Europa (z wyjątkiem północnych krańców Skandynawii, północnych rejonów Wysp Brytyjskich, Portugalii i niemal całej Hiszpanii) oraz zachodnia Syberia, Azja Mniejsza i Kaukaz. W górach do 2400 m n.p.m. (Alpy). W Polsce na całym obszarze, od poziomu morza po piętro subalpejskie. Najwyższe stanowisko na wys. 1550 m n.p.m. (Babia Góra). Siedliska żyznych, zwłaszcza wilgotnych lasów liściastych. Grądy, buczyny, łęgi jesionowo-olszowe. Roślina chroniona. W. główkowy (D. cneorum L.). Zawsze zielona, niska krzewinka, osiągająca wysokość do 50 cm. Liście skórzaste i błyszczące, nagie, lancetowate o długości do 2 cm. Kwiaty różowe o silnym zapachu zebrane w szczytowe, gęste główki, rozwijają się w maju, czerwcu, a niekiedy w sierpniu. Owoce żółtawobrązowe. Gatunek występujący na wyżynnych obszarach środkowej i południowej Europy. W Polsce kilkanaście stanowisk (niektórych ostatnio nie udało się potwierdzić) w większości skupionych na Wyżynie Sandomierskiej i w Kotlinie Sandomierskiej. Widne bory sosnowe i murawy ciepłolubne. Roślina pod ochroną.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), wazonkowce (Enchytraeidae) w przeciwieństwie do dżdżownic to pierścienice mało poznane, choć licznie występujące → organizmy glebowe w glebach leśnych, zwłaszcza tam, gdzie występuje → próchnica nadkładowa (→ ektopróchnica). Są znacznie mniejsze od dżdżownic (długości 1-50 mm i szerokości 0,25-0,75 mm) i w większość ich gatunków żyje w glebach. Nie są tak bardzo jak nicienie związane z wodą glebową, niektóre są zdolne tworzyć korytarze, większość żyje w warunkach tlenowych. Liczebność wazonkowców w glebie waha się zależnie od pory roku i warunków środowiska. Najliczniejsze notowane przypadki sięgają 300 000 osobników na 1 m2. Pokarmem wazonkowców są resztki roślin wraz z ich mikroflorą, grzybów. Znane są antagonizmy nicieni i wazonkowców, wykorzystywane nawet w ochronie truskawek zaatakowanych nicieniami. Zwierzęta te przepuszczają przez swoje ciało znaczne ilości gleby i podobnie jak dżdżownice przyczyniają się do poprawy jej struktury. Szczególnie ważne jest, że przyczyniają się do mieszania cząstek organicznych i mineralnych w glebach kwaśnych, w których ograniczona jest działalność dżdżownic.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 »
Wszystkich stron: 54
