Z
Ilość znalezionych haseł: 710
(Ekologia lasu, podstawowe pojęcia z zakresu ekologii), zaburzeniem nazywamy zakłócenie, które pojawia się dostatecznie często, by wywołać presję selekcyjną na gatunki, których dotyka. Zaburzeniem może więc być przewracanie się drzew w lesie, zgryzanie roślin przez roślinożerców, falowanie wody, pożar, niezwykłe warunki klimatyczne, czy wreszcie działalność człowieka. Zaburzenia mogą wpływać na wzrost bogactwa gatunkowego przez uniemożliwienie dominacji pewnych gatunków i stworzenie warunków dogodnych do inwazji gatunków nowych, oportunistycznych. Gdy liczebności populacji są stale utrzymywane na niewielkim poziomie przez powtarzające się zaburzenia, może nie dochodzić do konkurencyjnego wypierania jednych gatunków przez drugie, co stwarza warunki do współwystępowania potencjalnych konkurentów.
Zobacz więcej...
(ochrona przyrody), Nieruchomość lub rzecz ruchoma, ich części lub zespoły, będące dziełem człowieka lub związane z jego działalnością i stanowiące świadectwo minionej epoki bądź zdarzenia, których zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość historyczną, artystyczną lub naukową. Formami ochrony zabytków w Polsce są:
1) wpis do rejestru zabytków;
2) uznanie za pomnik historii;
3) utworzenie parku kulturowego;
4) ustalenia ochrony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, decyzji o warunkach zabudowy, decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej lub decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego. (Ustawa o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami art. 7.)
W lasach zabytkami mogą być obiekty archeologiczne (np. kurhany, cmentarzyska), grodziska, budynki (pałace, dwory, wille) i budowle (bunkry).
Zabytkami nieruchomymi mogą być również obiekty przyrodnicze takie jak komponowane elementy przyrodnicze (np. aleje i parki), natomiast zabytkami archeologicznymi mogą być twory przyrody nieożywionej np. głazy narzutowe, pełniące funkcje kultowe. Lokalizacja zabytków nieruchomych i archeologicznych od końca 2014 roku dostępna jest na serwerze mapowym http://www.mapy.zabytek.gov.pl/nid/
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Thelypteris – rodzaj z rodziny Thelypteridaceae (zachylnikowate) reprezentowany w Polsce przez jeden gatunek. Zachylnik błotny (Thelypteris palustris Schott) – paproć o cienkim, czołgającym się, czarnym kłączu, z którego pojedynczo wyrastają podłużnie lancetowate, jasnozielone, podwójnie pierzasto złożone liście. Odcinki drugiego rzędu lancetowate i całobrzegie, na liściach płonnych płaskie, a na niewiele różniących się od nich liściach zarodnionośnych – z podwiniętymi brzegami. Kupki okrągłe z zawijką okrągłą lub nerkowatą. Roślina pospolita w całym kraju na mokrych łąkach, torfowiskach oraz w szuwarach przy brzegach jezior. Gatunek charakterystyczny dla zbiorowisk olsów i zarośli łozowych z klasy Alnetea glutinosae.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Phegopteris – rodzaj z rodziny Thelypteridaceae (zachylnikowate) reprezentowany przez jeden gatunek we florze Polski. Zachyłka oszczepowata (Phegopteris connectilis (Mchx.) Watt) – paproć o czołgającym się kłączu, z którego wyrastają oddalone od siebie, pojedyncze liście, nie tworzące rozet, lecz często dość rozległe łany. Liście do 50 cm wysokości mają kształt podłużnie sercowaty i są podwójnie pierzasto złożone. Odcinki pierwszego rzędu naprzeciwległe, lancetowate i zaostrzone, dwa dolne zgięte w dół („oszczepowate”). Odcinki drugiego rzędu podłużne i zaokrąglone na szczycie. Kupki zarodni okrągłe, bez zawijki, rozmieszczone pod spodem na nerwach bocznych. Gatunek częsty na południu kraju, rzadszy na pojezierzach pomorskich i rzadki w środkowej części Polski. Występuje przeważnie w cienistych lasach liściastych i borach świerkowych, zwykle na siedliskach wilgotnych.
Zobacz więcej...
(ergonomia w leśnictwie), polepszenie możliwości komunikowania się z minikomputerem, poprzez:- przekazywanie informacji z programu do człowieka w ten sposób aby:a) minimalizować konieczność używania pracochłonnych czynności, (np. operacje na klawiaturze, wpisywanie długich komend), b) nie wymuszać niepotrzebne ruchy robocze lub nieergonomicznej pozycji ciała (np. konieczność śledzenia na ekranie drobnego pisma wymuszająca zbliżanie się do ekranu monitora i zmianę pozycji ciała), c) nie stwarzać konieczność zapamiętywania dużej ilości informacji, (np. zapamiętywanie jaką komendę lub cykl komend trzeba wydać aby uruchomić element programu, albo która sekwencja klawiszy przełącza jakąś obcję programu, itp.),- taką wizualizację komunikatów wyświetlanych, aby na ekranie były jednoznaczne i czytelne, umożliwiające intuicyjne działanie operatora;- wyświetlanie na ekranie „podpowiedzi” operatorowi umożliwiających podjęcie właściwej i szybkiej decyzji (np. TAK, NIE, ZACHOWAJ, ZMIEŃ, OPUŚĆ, itp.),- przyjęcie jednakowego standardu dla całego środowiska programowego komputera powtarzających się komend (np. ustalenie skrótów funkcyjnych klawiszy F1, F2, F3, ...F12, lub kombinacji klawiszy - Ctrl, Shift, Alt, itp.).
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 »
Wszystkich stron: 48
