Lasy Państwowe
Logo Encyklopedii Leśnej
Z
Ilość znalezionych haseł: 710

Pielęgnowanie drzew

zmienność systemów korzeniowych

(Arborystyka, pielęgnowanie drzew), utrzymywanie się drzew w podłożu jest związane głównie z korzeniami szkieletowymi, które razem z korzeniami bocznymi tworzą charakterystyczny układ – system korzeniowy. W zależności od stopnia rozwoju korzenia głównego i korzeni bocznych wyróżnia się systemy korzeniowe: palowe (sosna, dąb, wiąz), płaskie (świerk, jesion, osika) oraz ukośne (jodła, jawor, buk). Zmienność warunków terenowych sprawia, że w praktyce rzadko spotyka się klasyczne formy systemów korzeniowych. Świerk np. wykształca opisywany często jako typowy dla niego powierzchniowy system korzeniowy na zwięzłym, źle przewietrzonym podłożu, natomiast na glebach głębokich ma system korzeniowy ukośny. Zmienność systemów korzeniowych obserwowana jest również jeśli chodzi o masę korzeni, stanowiącą średnio ok. 1/3–1/2 masy całej rośliny. Najistotniejszym czynnikiem zachowania stabilności jest rozmieszczenie korzeni w glebie. Poziomy i pionowy zasięg korzeni jest niezwykle ważnym parametrem stosowanym w ocenie zagrożenia budowli. Ogólnie przyjmuje się, że poziomy zasięg korzeni odpowiada rzutowi korony powiększonemu o 1 m. W praktyce przy nieograniczonych możliwościach rozwoju systemy korzeniowe rozpościerają się o wiele dalej. Udział wytrzymałości korzeni w ogólnej odporności drzewa na powstanie wykrotu wynosi ok. 60%, bryły korzeniowej 20–30%, gleby 5–15%, zawiasy 5–10%. O odporności drzewa na powstanie wykrotu decyduje zatem głównie rozległość systemu korzeniowego.

Zobacz więcej...

Pielęgnowanie drzew

zmniejszenie przyrostu drzew po cięciach w koronie

(Arborystyka, pielęgnowanie drzew), następstwem wykonania cięć w koronie drzewa jest spadek przyrostu na wysokość i przyrostu radialnego. W praktyce konserwatorskiej, szczególnie w zakresie metodyk oceny stanu żywotności drzew, istotne są zmiany dynamiki przyrostu na grubość. Stres wywołany przez cięcie, zwłaszcza w sytuacji dużego ubytku biomasy, wywołuje obniżenie przeciętnej szerokości przyrostów rocznych. Zmniejszenie przyrostu drzew na grubość wynika z faktu, że przede wszystkim tworzone są przez drzewo organy potrzebne do przyjmowania substancji ze środowiska, a dopiero później budowane jest drewno pnia. Dlatego zmiany przyrostu drzewa na grubość są widoczne już w okresie, kiedy drzewo wydaje się jeszcze wizualnie zdrowe. Dla drzew źle znoszących cięcia redukcja korony o ok. 80–90% powoduje spadki przyrostu ok. 90%, zatem osłabienie drzew jest bardzo duże i należy liczyć się z tym, że drzewo uschnie w przeciągu kilku lat. Czynnikiem wpływającym wyraźnie na zmiany dynamiki przyrostów rocznych jest rozmiar cięć i wiek drzew. Duży ubytek aparatu asymilacyjnego będący efektem prac w górnej i obwodowej część korony, zwłaszcza w momencie kulminacji przyrostu na grubość (drzewa młodsze), odbija się bardzo wyraźnie na sile żywotnej drzew. Cięcia w tym samym rozmiarze wykonywane na drzewach starszych obejmują również środkowe partie koron czyli strefy, w których nie ma tak dużej masy asymilacyjnej. W takim wypadku obniżenie tendencji wzrostowej nie jest tak wyraźne.

Zobacz więcej...
Kontakt

Szybki kontakt