Ilość znalezionych haseł: 119
(entomologia leśna) Leptura quadrifasciata Linnaeus,1758, (syn. Pętlak czteropaskowy, baldurek czteropaskowy), chrząszcz z rodz. kózkowate (Cerambycidae). Ksylofag żeruje na brzozie, buku, dębie, grabie, jarząbie, leszczynie, lipie, olszy, osice, wiązie, i wierzbie. Najbardziej preferuje ten ostatni gatunek. Stwierdzony również na świerku i sośnie. Larwy żerują w drewnie w kierunku podłużnym w chodniku o średnicy 18 mm. Chodnik wypełniony treścią z trocinek i ekskrementów. Przepoczwarczenie w kwietniu lub maju. Generacja trzyletnia.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna, ptaki), (łac. Philomachus pugnax, ang. Ruff) ptak z rodziny Scolopacidae (bekasowate), rzędu Charadriiformes (siewkowe). Wyraźny dymorfizm płciowy. Długość ciała samca 29-32 cm, samicy 22-26 cm, rozpiętość skrzydeł samca 54-60, samicy 46-49 cm, masa ciała 72-230 g. Samce na wiosnę uzyskują ozdobne upierzenie z krezą na szyi i puklami z piór na głowie. Ich ubarwienie jest tak zmienne, że nie spotyka się dwóch identycznie wyglądających ptaków. Samica ubarwiona dużo skromniej, możliwa do rozpoznania po dwóch białych cygarowatych plamach u nasady ogona. W Polsce regularnie przelotny, ponadto skrajnie nielicznie gnieździ się nad Biebrzą i Wartą. Zamieszkuje turzycowiska i łąki bagiennych dolin rzecznych. Samce staczają gromadne pozorowane walki na arenach tokowych, strosząc przy tym pióra krezy, kłaniając się i podskakując. Samice przybywają na tokowisko tylko na krótko by wybrać odpowiedniego partnera. Gniazdo zakłada na ziemi. W maju składa 4 jaja, które wysiaduje wyłącznie samica przez 20-23 dni. Zagniazdownik, pisklęta wykluwają się pokryte puchem i są od razu gotowe do opuszczenia gniazda. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek wędrowny, przeloty III-V i VII-X. Pożywienie: drobne bezkręgowce, także nasiona i jagody. Liczebność w Polsce szacowana na 5-50 par. Gatunek objęty ochroną ścisłą.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna, ptaki), (łac. Phasianus colchicus, ang. Pheasant) ptak z rodziny Phasianidae (kurowate), rzędu Galliformes (grzebiące). Długość ciała samca 70-90 cm (w tym ogon 35-45 cm), samicy 55-70 cm (ogon 20-25 cm), masa ciała 800-1500 g. Wyraźny dymorfizm płciowy. Samiec ma zielono połyskującą głowę, białą obrożę na szyi i rdzawy tułów w łuskowany wzór. Wiosną nabrzmiałe czerwone korale i róże po bokach głowy. Samica jest jasnobrązowa w ciemne plamy ze znacznie krótszym ogonem. Gatunek pochodzący ze wschodnie Azji, sprowadzany do Europy już w czasach rzymskich. W naszej awifaunie jest elementem obcym wprowadzonym w XVI wieku. Populacja jego jest ciągle podtrzymywana przez ptaki wsiedlane w celach łowieckich. Zamieszkuje uprawy, łąki i ugory kępami krzewów. Gniazdo zakłada na ziemi. W okresie V-VI składa 8-15 jaj, które wysiaduje wyłącznie samica przez 23-28 dni. Zagniazdownik, pisklęta wykluwają się pokryte puchem i są od razu gotowe do opuszczenia gniazda. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek osiadły. Pożywienie: nasiona owoce, korzonki, wiosną także owady. Liczebność w Polsce szacowana na 150-200 tysięcy par. Gatunek łowny. Okres polowań na koguty od 1 października do końca lutego, na kury - wyłącznie na terenach ośrodków hodowli zwierzyny, gdzie prowadzi się wolierową hodowlę bażanta - od 1 października do dnia 31 stycznia.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna, ptaki), (łac. Ixobrychus minutus, ang. Little Bittern) ptak z rodziny Ardeidae (czaplowate), zaliczanej obecnie do rzędu Pelecaniformes (pelikanowe). Długość ciała 33-38 cm, rozpiętość skrzydeł 49-58 cm, masa ciała 100-150 g. Nasza najmniejsza czapla. Wyraźny dymorfizm płciowy. Samiec bardziej skontrastowany niż samica z czarnym wierzchem głowy i grzbietem oraz płowopomarańczowym spodem ciała i wierzchem skrzydeł. Samica bardziej brązowa z kreskowanym rysunkiem na grzbiecie i spodzie ciała, a plamy na skrzydłach są ciemniejsze. W Polsce występuje plamowo, głównie w Małopolsce, na Śląsku i w Wielkopolsce. Zamieszkuje szuwary z zakrzewieniami, zarośnięte starorzecza. Gniazdo zakłada na lądowych roślinach zielnych lub szuwarach. W okresie V-VII składa 5-6 jaj, które wysiaduje samica na zmianę z samcem przez 17-19 dni. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek wędrowny, przeloty IV-V i VIII-IX. Pożywienie: ryby, płazy i inne drobne zwierzęta wodne. Liczebność w Polsce szacowana na ok. 700 par. Gatunek objęty ochroną ścisłą.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna, ptaki), (łac. Oenanthe oenanthe, ang. Wheatear) ptak z rodziny Muscicapidae (muchołówkowate), rzędu Passeriformes (wróblowe). Długość ciała 14-16,5 cm, masa ciała 18-30 g. Wierzch ciała popielaty, skrzydła i maska na twarzy czarne, gardło i pierś żółtopomarańczowe. Na końcu ogona czarna pręga w kształcie odwróconej litery T, nasada ogona i kuper białe. Nieznaczny dymorfizm płciowy. Samica ma słabo zaznaczoną maskę i jest bardziej beżowa. W Polsce szeroko rozpowszechniony gatunek lęgowy. Zamieszkuje tereny ruderalne, suche kamieniste ugory, nieużytki. Gniazdo zakłada na budynkach lub na skałach. W okresie V-VI składa 4-7 jaj, które wysiaduje wyłącznie samica przez 10-16 dni. Wyprowadza 1-2 lęgi w roku. Gatunek wędrowny, przeloty III-IV i VIII-X. Pożywienie: owady, pająki, ślimaki, jagody. Liczebność w Polsce szacowana na 20-50 tysięcy par. Gatunek objęty ochroną ścisłą.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna, ptaki), (łac. Mergellus albellus, ang. Smew) ptak z rodziny Anatidae (kaczkowate), rzędu Anseriformes (blaszkodziobe). Długość ciała 38-44 cm, rozpiętość skrzydeł 56-69 cm, masa ciała 500-935 g. Najmniejszy z traczy, wielkości cyranki. Wyraźny dymorfizm płciowy wyłącznie w okresie lęgowym. Samiec w szacie godowej biały z czarną maseczką wokół oczu i liniami na bokach piersi oraz czarnym grzbietem. Skrzydła ciemne z białymi na polami na pokrywach. Samica szarobrunatna z brązowym wierzchem głowy i białymi policzkami. Dziób krótki, szary. Gniazduje w północnej Eurazji. W Polsce spotykany wyłącznie na przelotach i zimą. Gatunek wędrowny, przeloty III-IV i IX-XII. Spotykany na wybrzeżach morskich i wodach śródlądowych. Pożywienie: zimą i wiosną ryby, latem owady i ich larwy. Gatunek objęty ochroną ścisłą.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna, ptaki), (łac. Circus pygargus, ang. Montagu's Harrier) ptak z rodziny Accipitridae (jastrzębiowate), rzędu Accipitriformes (szponiaste). Długość ciała 39-50 cm, rozpiętość skrzydeł 96-116 cm, masa ciała 227-440 g. Wyraźny dymorfizm płciowy. Ubarwienie dorosłego samca popielate z czarnymi dłoniowymi częściami skrzydeł, pojedynczym czarnym paskiem na ich wierzchu oraz dwoma na spodzie. Na brzuchu i pokrywach podskrzydłowych rdzawe kreski, a na ogonie niewyraźne pręgowanie. Nieco większa samica jest brunatna z wierzchu i brązowo kreskowana na płowym tle od spodu z białą plamą na pokrywach nadogonowych. Młode podobne do samic, ale rdzawe od spodu. W Polsce dość rozpowszechniony i coraz liczniejszy gatunek lęgowy. Zamieszkuje turzycowiska, łąki pola rzepaku i zbóż. Gniazdo zakłada na ziemi. W okresie V-VI składa 4-5 jaj, które wysiaduje wyłącznie samica przez 28-29 dni. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek wędrowny, przeloty IV-V i VIII-IX, zimuje w Afryce. Pożywienie: małe kręgowce łąkowe głównie gryzonie. Liczebność w Polsce szacowana na 1300-2500 par. Gatunek objęty ochroną ścisłą i dodatkowym zakazem fotografowania, filmowania i obserwacji mogących powodować płoszenie lub niepokojenie.
Zobacz więcej...
(zoologia leśna, ptaki), (łac. Circus aeruginosus, ang. Marsh Harrier) ptak z rodziny Accipitridae (jastrzębiowate), rzędu Accipitriformes (szponiaste). Długość ciała 43-55 cm, rozpiętość skrzydeł 115-140 cm, masa ciała 400-800 g. Wyraźny dymorfizm płciowy. Samiec ciemnobrązowy z żółtawą, kreskowaną głową i popielatymi plamami na skrzydłach i ogonem. Samica brunatna z żółtym wierzchem głowy, gardłem i plamami na ramionach. Lata ze skrzydłami uniesionymi do góry w kształcie litery V. W Polsce szeroko rozpowszechniony gatunek lęgowy. Zamieszkuje zarośnięte stawy i jeziora trzcinowiska, szuwary. Gniazdo zakłada w szuwarach, na ziemi, czasem na wodzie. W okresie IV-V składa 3-6 jaj, które wysiaduje wyłącznie samica przez 31-38 dni. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek wędrowny, przeloty III-IV i VIII-X, zimuje w basenie Morza Śródziemnego i Afryce. Pożywienie: drobne gryzonie, młode ptaki, martwe ryby. Liczebność w Polsce szacowana na 6500-8000 par. Gatunek objęty ochroną ścisłą i dodatkowym zakazem fotografowania, filmowania i obserwacji mogących powodować płoszenie lub niepokojenie.
Zobacz więcej...
1 2 3 4 5 6 7 8 »
Wszystkich stron: 8
