allelopatia

(ekologia lasu, podstawowe pojęcia z zakresu ekologii), [gr. allélon = wzajemnie + páthos = cierpienie, ból], bezpośrednie lub pośrednie oddziaływanie międzygatunkowe jednych roślin na inne za pośrednictwem substancji chemicznych, wydzielanych przez organizm do środowiska lub pochodzących z rozkładu jego resztek. Substancje te nazywa się kolinami. Są one wydzielane przez różnorodne organy roślinne zarówno w postaci lotnej (np. olejki eteryczne, etylen), płynnej (np. alkaloidy, glikozydy), jak i stałej (np. garbniki). A. może być dodatnia lub ujemna. W wypadku a. dodatniej obserwuje się korzystny wpływ roślin na siebie, np. groch dobrze rośnie na polu po ziemniakach. A. ujemna polega na hamowaniu wzrostu i rozwoju innych gatunków, np. orzech czarny hamuje rozwój i wzrost pomidorów, lucerny i olszy czarnej, gryka lub gorczyca hamuje rozwój perzu; jest rodzajem konkurencji międzygatunkowej o przestrzeń do życia, podlegają jej szczególnie gatunki o zbliżonych wymaganiach pokarmowych. W oddziaływaniach o charakterze a. mogą uczestniczyć również mikroorganizmy glebowe. Zjawisko to ma duże znaczenie w rolnictwie ekologicznym.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Łabno G. (2006): Ekologia. Słownik encyklopedyczny. Wydawnictwo Europa, Wrocław.

Publikacje powiązane tematycznie

Krebs Ch. J. (2011): Ekologia. Eksperymentalna analiza rozmieszczenia i liczebności. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Mackenzie A., Ball A.S., Virdee S.R. (2005): Ekologia. Krótkie wykłady. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Odum E. P. (1982): Podstawy ekologii. PWRiL, Warszawa.;
Weiner J. (2003): Życie i ewolucja biosfery. Podręcznik Ekologii Ogólnej. PWN, Warszawa.