anabioza

(ekologia lasu, podstawowe pojęcia z zakresu ekologii), [gr. anabíosis = ożywianie], stan życia utajonego organizmu (lub formy przetrwalnej) charakteryzujący się silnym zahamowaniem procesów życiowych. Występuje u niektórych roślin (np. mszaków, nasion roślin kwiatowych, porostów), grzybów, zwierząt (np. wrotków, nicieni, niesporczaków) oraz mikroorganizmów (np. przetrwalników bakterii). Powstaje w związku z działaniem niekorzystnych warunków środowiska, przede wszystkim pod wpływem długotrwałej suszy, i jest adaptacją do tych warunków. Organizmy, przechodząc w stan a., tracą wodę, minimalizują przemianę materii, otaczają się grubymi osłonkami. Mogą w ten sposób trwać nawet kilkadziesiąt lat. Po ustąpieniu niekorzystnych warunków zewnętrznych organizmy te powracają do normalnego życia.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Łabno G. (2006): Ekologia. Słownik encyklopedyczny. Wydawnictwo Europa, Wrocław.

Publikacje powiązane tematycznie

Krebs Ch. J. (2011): Ekologia. Eksperymentalna analiza rozmieszczenia i liczebności. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Mackenzie A., Ball A.S., Virdee S.R. (2005): Ekologia. Krótkie wykłady. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Odum E. P. (1982): Podstawy ekologii. PWRiL, Warszawa.;
Weiner J. (2003): Życie i ewolucja biosfery. Podręcznik Ekologii Ogólnej. PWN, Warszawa.