batalion

(zoologia leśna, ptaki), (łac. Philomachus pugnax, ang. Ruff) ptak z rodziny Scolopacidae (bekasowate), rzędu Charadriiformes (siewkowe). Wyraźny dymorfizm płciowy. Długość ciała samca 29-32 cm, samicy 22-26 cm, rozpiętość skrzydeł samca 54-60, samicy 46-49 cm, masa ciała 72-230 g. Samce na wiosnę uzyskują ozdobne upierzenie z krezą na szyi i puklami z piór na głowie. Ich ubarwienie jest tak zmienne, że nie spotyka się dwóch identycznie wyglądających ptaków. Samica ubarwiona dużo skromniej, możliwa do rozpoznania po dwóch białych cygarowatych plamach u nasady ogona. W Polsce regularnie przelotny, ponadto skrajnie nielicznie gnieździ się nad Biebrzą i Wartą. Zamieszkuje turzycowiska i łąki bagiennych dolin rzecznych. Samce staczają gromadne pozorowane walki na arenach tokowych, strosząc przy tym pióra krezy, kłaniając się i podskakując. Samice przybywają na tokowisko tylko na krótko by wybrać odpowiedniego partnera. Gniazdo zakłada na ziemi. W maju składa 4 jaja, które wysiaduje wyłącznie samica przez 20-23 dni. Zagniazdownik, pisklęta wykluwają się pokryte puchem i są od razu gotowe do opuszczenia gniazda. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek wędrowny, przeloty III-V i VII-X. Pożywienie: drobne bezkręgowce, także nasiona i jagody. Liczebność w Polsce szacowana na 5-50 par. Gatunek objęty ochroną ścisłą.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Dariusz Graszka - Petrykowski

Publikacje powiązane tematycznie

Aulak W., Rowiński P. 2010. Tablice biologiczne kręgowców. Wydawnictwo SGGW, Warszawa.
Cramp S. (red.) 1977-1994. The Birds of the Western Palearctic. T. I-IX. Oxford University Press, Oxford
Sikora A. i in. (red.) 2007. Atlas rozmieszczenia ptaków lęgowych Polski 1985-2004. Bogucki Wyd. Nauk., Poznań Svensson L. 2012. Ptaki. Przewodnik Collinsa. Multico, Warszawa
Tomiałojć L., Stawarczyk S. 2003. Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. PTPP „pro Natura”, Wrocław