bażant

(zoologia leśna, ptaki), (łac. Phasianus colchicus, ang. Pheasant) ptak z rodziny Phasianidae (kurowate), rzędu Galliformes (grzebiące). Długość ciała samca 70-90 cm (w tym ogon 35-45 cm), samicy 55-70 cm (ogon 20-25 cm), masa ciała 800-1500 g. Wyraźny dymorfizm płciowy. Samiec ma zielono połyskującą głowę, białą obrożę na szyi i rdzawy tułów w łuskowany wzór. Wiosną nabrzmiałe czerwone korale i róże po bokach głowy. Samica jest jasnobrązowa w ciemne plamy ze znacznie krótszym ogonem. Gatunek pochodzący ze wschodnie Azji, sprowadzany do Europy już w czasach rzymskich. W naszej awifaunie jest elementem obcym wprowadzonym w XVI wieku. Populacja jego jest ciągle podtrzymywana przez ptaki wsiedlane w celach łowieckich. Zamieszkuje uprawy, łąki i ugory kępami krzewów. Gniazdo zakłada na ziemi. W okresie V-VI składa 8-15 jaj, które wysiaduje wyłącznie samica przez 23-28 dni. Zagniazdownik, pisklęta wykluwają się pokryte puchem i są od razu gotowe do opuszczenia gniazda. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek osiadły. Pożywienie: nasiona owoce, korzonki, wiosną także owady. Liczebność w Polsce szacowana na 150-200 tysięcy par. Gatunek łowny. Okres polowań na koguty od 1 października do końca lutego, na kury - wyłącznie na terenach ośrodków hodowli zwierzyny, gdzie prowadzi się wolierową hodowlę bażanta - od 1 października do dnia 31 stycznia.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Dariusz Graszka - Petrykowski

Publikacje powiązane tematycznie

Aulak W., Rowiński P. 2010. Tablice biologiczne kręgowców. Wydawnictwo SGGW, Warszawa.
Cramp S. (red.) 1977-1994. The Birds of the Western Palearctic. T. I-IX. Oxford University Press, Oxford
Sikora A. i in. (red.) 2007. Atlas rozmieszczenia ptaków lęgowych Polski 1985-2004. Bogucki Wyd. Nauk., Poznań
Svensson L. 2012. Ptaki. Przewodnik Collinsa. Multico, Warszawa
Tomiałojć L., Stawarczyk S. 2003. Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. PTPP „pro Natura”, Wrocław