bekasik

(zoologia leśna, ptaki), (łac. Lymnocryptes minimus, ang. Jack Snipe) ptak z rodziny Scolopacidae (bekasowate), rzędu Charadriiformes (siewkowe). Długość ciała 18-20 cm (w tym dziób 4 cm), rozpiętość skrzydeł 33-36 cm, masa ciała 33-91 g. Najmniejszy naszych bekasów, wyraźnie mniejszy od kszyka, z krótszym dziobem i ogonem. Ubarwienie złożone z barw brunatnych, czarnych i żółtych jest tak doskonale maskujące, że ptak może być niezauważalny nawet z bliskiej odległości. Od innych bekasów różni się czarnozielonymi pasami na grzbiecie i podwójną beżową brwią. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. W Polsce regularnie przelotny, ponadto zapewne czasem też się gnieździ (dwa gniazda odkryto niegdyś na Bagnach Biebrzańskich). Zamieszkuje podmokłe turzycowiska i mechowiska. Gniazdo zakłada na ziemi. W maju składa 4 jaja, które wysiaduje wyłącznie samica przez ok. 24 dni. Zagniazdownik, pisklęta wykluwają się pokryte puchem i są od razu gotowe do opuszczenia gniazda. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek wędrowny, przeloty III-IV i IX-XI, zimuje w zachodniej Europie i basenie Morza Śródziemnego. Pożywienie: owady, mięczaki, rzadziej nasiona. Gatunek objęty ochroną ścisłą.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Dariusz Graszka - Petrykowski

Publikacje powiązane tematycznie

Aulak W., Rowiński P. 2010. Tablice biologiczne kręgowców. Wydawnictwo SGGW, Warszawa.
Cramp S. (red.) 1977-1994. The Birds of the Western Palearctic. T. I-IX. Oxford University Press, Oxford
Sikora A. i in. (red.) 2007. Atlas rozmieszczenia ptaków lęgowych Polski 1985-2004. Bogucki Wyd. Nauk., Poznań Svensson L. 2012. Ptaki. Przewodnik Collinsa. Multico, Warszawa
Tomiałojć L., Stawarczyk S. 2003. Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. PTPP „pro Natura”, Wrocław