bernikla obrożna

(zoologia leśna, ptaki), (łac. Branta bernicla, ang. Brent Goose) ptak z rodziny Anatidae (kaczkowate), rzędu Anseriformes (blaszkodziobe). Długość ciała 55-62 cm, rozpiętość skrzydeł 105-117 cm, masa ciała 1300-2200 g. Niewielka gęś, tylko nieznacznie większa od krzyżówki. Głowa, szyja i góra piersi są czarne z wyjątkiem białych plam po bokach szyi. Wierzch szarobrunatny. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Ubarwienie spodu ciała zależy od podgatunku. W kraju pojawia się głównie forma ciemnobrzucha B. b. bernicla, sporadycznie jest obserwowana forma jasnobrzucha B. b. hrota, zaś czarnobrzuchą formę B. b. nigricans odnotowano zaledwie dwa razy. Zamieszkuje północną Eurazję i północną część Ameryki Północnej. Ptaki zalatujące do Polski spotykane na łąkach i ścierniskach, głównie na wybrzeżu. Pożywienie: trawy, zboża, nasiona, wodorosty. Gatunek objęty ochroną ścisłą.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Dariusz Graszka - Petrykowski

Publikacje powiązane tematycznie

Aulak W., Rowiński P. 2010. Tablice biologiczne kręgowców. Wydawnictwo SGGW, Warszawa.
Cramp S. (red.) 1977-1994. The Birds of the Western Palearctic. T. I-IX. Oxford University Press, Oxford
Svensson L. 2012. Ptaki. Przewodnik Collinsa. Multico, Warszawa
Tomiałojć L., Stawarczyk S. 2003. Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. PTPP „pro Natura”, Wrocław