blokada tkanek przewodzących

(użytkowanie lasu), jeden ze sposobów chronienia się drzew przed infekcją poprzez zranienia (uszkodzenia mechaniczne powstające podczas pozyskiwania drewna, spałowanie drzew, podkrzesywanie drzew itp.); polega na wyizolowaniu uszkodzonej, chorej lub obumierającej części drzewa w celu zablokowania drogi infekcji patogenów; skuteczność jest zależna od zdolności drzewa do całkowitego odcięcia drogi infekcji przez drewno (naczynia cewki, przewody żywiczne) i łyko (tkanki sitowe); U drzew liściastych naczynia zasklepiane są wcistkami; u iglastych wcistki zasklepiają przewody żywiczne; likwidacja drożności cewek następuje poprzez przyssanie i przyklejenie zatyczek do obrzeża okienka, jednocześnie naczynia i cewki wypełnione zostają substancjami organicznymi (żywice, gumy, garbniki) lub mineralnymi (węglan wapnia).

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Dieter F. Giefing