bór mieszany wilgotny świerkowo-dębowy

(botanika leśna, fitosocjologia), zespół leśny o nazwie naukowej Querco-Piceetum (W.Mat. 1952) W.Mat. et Polak. 1955 em. Sokoł. 1968, z klasy Vaccinio-Piceetea, rzędu Piceetalia excelsae i związku Piceion excelsae, występujący w Polsce tylko w chłodnych rejonach  północno-wschodnich na siedliskach typu boru mieszanego wilgotnego i lasu mieszanego wilgotnego (postaci żyźniejszej), na glebach glejo-bielicowych lub opadowoglejowych bielicowanych, wytworzonych z piasku słabo gliniastego, z płytkim poziomem wody gruntowej. Drzewostan składa się głównie ze świerka z domieszka dębu szypułkowego, a także brzozy brodawkowatej, rzadziej omszonej oraz sosny i olszy czarnej. Warstwa krzewów jest uboga i tworzy ją najczęściej podrost gatunków drzew oraz leszczyna, jarzębina i kruszyna. Głównymi składnikami warstwy zielnej są gatunki borowe – borówka czarna, brusznica i widłak jałowcowaty, siódmaczek leśny, a ponadto orlica pospolita, kosmatka owłosiona, szczawik zajęczy, trzcinnik leśny, konwalijka dwulistna i malina kamionka. Są też gatunki siedlisk wilgotnych, np. trzęślica modra, tojeść pospolita i śmiałek darniowy. W warstwie  mszystej występują między innymi: rokietnik pospolity, gajnik lśniący, płonnik pospolity, dzióbkowiec Zetterstedta, płonnik strojny. Bór mieszany wilgotny świerkowo-dębowy zwany jest także dębowo-świerkowym borem mieszanym wilgotnym, Jegiel.      

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Sokołowski A.W. 2006. Lasy północno-wschodniej Polski. CILP, Warszawa.