bór sosnowy bagienny

(botanika leśna, fitosocjologia), zespół leśny w typie siedliskowym boru bagiennego z klasy Vaccinio-Piceetea, rzędu Piceetalia excelsae i związku Dicrano-Pinion. Zajmuje najczęściej bezodpływowe zagłębienia terenowe zasilane jedynie wodami opadowymi, wypełnione złożami torfów wysokich (sfagnowych), na powierzchni których w warunkach obniżonego poziomu wody zachodzi proces wkraczania drzew i przeobrażania z natury nieleśnych zbiorowisk torfowiskowych w zbiorowisko leśne. Gleby torfowe torfowisk wysokich. Zasięgiem obejmuje prawie cały kraj z wyjątkiem gór; stosunkowo największą rolę spełnia w krajobrazie obszarów nadmorskich, a ponadto w dolinie Biebrzy i w Puszczach: Augustowskiej oraz Solskiej. Drzewostan jest na ogół luźny z dominacją sosny i domieszką brzozy omszonej, a na północnym wschodzie także świerka. W warstwie krzewów występuje Kruszyna oraz podrost drzew z drzewostanu. Warstwa zielna  dużym udziałem krzewinek, z których dwie: bagno zwyczajne i borówka bagienna są gatunkami charakterystycznymi. Ponadto występują w niej krzewinki – borówka czarna, brusznica i wrzos oraz związane z torfowiskami wysokimi: modrzewnica zwyczajna, żurawina błotna, wełnianka pochwowata i rosiczka okrągłolistna. Ponadto występują między innymi: trzęślica modra, turzyca pospolita oraz w niektórych regionach – woskownica europejska (zachodnie i środkowe Wybrzeże oraz Pobrzeże Bałtyku), bażyna czarna (Pomorze) i wrzosiec bagienny (Pomorze oraz Bory Dolnośląskie). Warstwa mszysta jest obficie wykształcona, zwykle zdominowana przez torfowce, np.: torfowiec zakrzywiony, błotny, magellański, z udziałem innych gatunków siedlisk bagiennych, np. płonnik sztywny, płonnik pospolity oraz występujących w pozostałych zbiorowiskach borów sosnowych, np.: rokiet pospolity, gajnik lśniący, widłoząb falisty.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Matuszkiewicz J.M. 2007. Zespoły leśne Polski. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.