bór sosnowy wilgotny

(botanika leśna, fitosocjologia),  zespół leśny w typie siedliskowym boru wilgotnego o nazwie naukowej Vaccinio uliginosi-Pinetum Kleist. 1930 em. W.Mat. 1962, z klasy Vaccinio-Piceetea, rzędu Piceetalia excelsae i związku Dicrano-Pinion. Zasięgiem obejmuje większość nizinnych obszarów kraju z wyjątkiem rejonów nadmorskich; zwykle w dużych kompleksach borów sosnowych, zwłaszcza w południowej, wschodniej i północno-wschodniej części kraju, a w szczególności w Borach Stobrawsko-Lublinieckich, w Puszczy Solskiej, na południowym Podlasiu, w Puszczy Zielonej Kurpiowskiej i w Puszczy Augustowskiej. Zasiedla ubogie piaszczyste podłoża przy dość wysokim, lecz zmiennym w ciągu roku poziomie wód gruntowych. Drzewostan jest głównie sosnowy z domieszką brzóz – brodawkowatej i omszonej, w niektórych regionach także i świerka. Warstwa krzewów dobrze wykształcona  z kruszyną, rzadziej  jarzębiną i podrostem brzóz. Warstwa zielna na ogół zdominowana przez łanowo występującą trzęślicę modrą, z udziałem borówki czarnej, borówki bagiennej, wrzosu, a niekiedy także orlicy pospolitej. Warstwa porostowo-mszysta dobrze rozwinięta składa się mchów siedlisk wilgotnych np., płonnika pospolitego oraz takich gatunków jak: rokiet pospolity, gajnik lśniący, widłoząb falisty, czy bielistka siwa.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Matuszkiewicz J.M. 2007. Zespoły leśne Polski. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.