bór wilgotny trzcinnikowy

(botanika leśna, fitosocjologia), zespół leśny o nazwie naukowej Calamagrostio villosae-Pinetum  Staszkiewicz 1958, z klasy Vaccinio-Piceetea, rzędu Piceetalia excelsae i związku Piceion excelsae, w typie siedliskowym boru bagiennego lub wilgotnego, znany u nas z Kotliny Orawsko-Nowotarskiej, Kotliny Oświęcimskiej, Wyżyny Śląskiej, Dolnego Śląska, Gór Świętokrzyskich i południowych rejonów Wielkopolski. Drzewostan zbudowany jest przez sosnę z domieszką świerka oraz dębu szypułkowego, brzozy brodawkowatej i omszonej oraz buka, a niekiedy i jodły. W warstwie krzewów występuje podrost drzew, kruszyna, jarzębina, malina i jeżyny. Dominującym gatunkiem w runie jest trzcinnik owłosiony, oprócz którego znaczącą rolę odgrywają: borówka czarna, siódmaczek leśny i szczawik zajęczy. Rzadsze są: orlica pospolita, konwalijka dwulistna, kosmatka owłosiona, trzęślica modra i inne. Z mchów najczęściej występują: rokiet pospolity, płonnik strojny i płonnik pospolity, czasami także torfowiec Girgensohna.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Matuszkiewicz J.M. 2007. Zespoły leśne Polski. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.