bór wysokogórski (BWG)

(siedliskoznawstwo leśne), wyróżniany w górnej strefie regla górnego w Sudeckiej i Karpackiej krainie przyrodniczo-leśnej; na płytkich i bardzo płytkich glebach słabowykształconych (rankerach) lub bielicowych wytworzonych w krainie Sudeckiej; zwietrzelin granitów i gnejsów oraz z utworów szkieletowo-piaszczystych w zwietrzelinach m.in: granitów, gnejsów i łupków mikowych; w krainie Karpackiej m.in warstw magurskich, godulskich, istebniańskich o uziarnieniu piasków gliniastych i glin pylasych. Próchnica typu tangelmor, mor.
Do roku 2003 był wyróżniany jeden typ siedliskowy - bór wysokogórski (BWG); od 2003 wyróżniane są: bór wysokogórski świeży (BWGśw) oraz rzadziej występujące bór wysokogórski wilgotny (BWGw) i bór wysokogórski bagienny (BWGb). Drzewostan buduje świerk IV-V kl. bonitacji.
Dolnej warstwy drzewostanu brak; podszyt słabo rozwinięty złożony z porzeczki alpejskiej. Gatunkami różnicującymi BWG są m.in.: podbiałek alpejski Homogyne alpina, przytulia nierównolistna Galium anisophyllum, kosmatka olbrzymia Luzula sylvatica, płaszczeniec Plagiotecium undulatum, goryczka trojeściwa Gentiana asclapiadea, trzcinnik owłosiony Calamagrostis villosa. Gatunki częste w runie to m.in.: borówka czarna Vaccinium myrtillus i śmiałek pogięty Deschampsia flexuosa; w BWGw także wietlica alpejska Athyrium distentifolium, liczydło górskie Streptopus amplexifolius; zaś w BWGb torfowce Sphagnum sp i żurawina bagienna Oxyccocus palusrtis.
W roku 2010 siedliska "bory wysokogórskie" zajmowały na terenach w zarządzie Lasów Państwowych obszar ok. 2 100 ha. BWG są m.in. w krainie Sudeckiej w mezoregionie Gór Izerskich i Karkonoszy (VII.2) oraz Masywu Śnieżnika (VII.11); i w krainie Karpackiej w mezoregionach: Beskidu Śląskiego i Małego (VIII.6) oraz Beskidu Żywieckiego (VIII.7), a także Beskidu Sądeckiego (VIII.14).

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Kliczkowska A., Zielony R., i in. (Red.) 2004. Siedliskowe podstawy hodowli lasu. Załącznik do Zasad Hodowli Lasu. ORW LP w Bedoniu, Warszawa 2004.; zmienione uzupełnione w 2013 r. autor Roman Zielony

Publikacje powiązane tematycznie

Zaręba R. 1988. Fitosocjologia i typologia leśna. Wyd. II. Wdawnictwo SGGW-AR, Warszawa.
Sikorska E. 1999: Siedliska leśne. Cz II. Siedliska obszarów wyżynnych i górskich. Wyd. Akademii Rolniczej w Krakowie
Kliczkowska A., Grzyb M. 1997-1998 cykl artyków o typach siedliskowych lasu opublikowanych w "Głosie Lasu"
Klasyfikacja gleb leśnych Polski, PTG. CILP, Warszawa 2000 5. Wyniki aktualizacji stanu powierzchni leśnej i zasobów drzewnych w Lasach Państwowych na dzień 1 stycznia 2011 r., DGLP, BULiGL, Warszawa 2011.