(botanika leśna, fitosocjologia), zbiorowiska w typie siedliskowym boru świeżego z klasy Vaccinio-Piceetea, rzędu Piceetalia excelsae i związku Dicrano-Pinion. W Polsce wyróżnia się dwa zespoły – suboceaniczny (subatlantycki) bór świeży Leucobryo-Pinetum W.Mat. (1962)1973 i subkontynentalny bór świeży Peucedano-Pinetum W.Mat. (1962)1973, dla których typowe są ubogie i świeże siedliska piaszczyste, gleby bielicowe właściwe i bielice właściwe. Pierwszy z nich występuje powszechnie na nizinach i wyżynach w zachodniej i środkowej części kraju, po linię Wisły i dolnego Bugu; bardzo często w Borach Tucholskich (poza rejonami południowo-wschodnimi), w Puszczach: Noteckiej i Rzepińskiej, w Borach Dolnośląskich na obszarze Pradoliny Głogowskiej, w Borach Stobrawskich i Lublinieckich oraz w Puszczy Solskiej. Drugi rozpowszechniony jest we wschodnich rejonach Polski, na obszarach subkontynentalno-subborealnych. Drzewostan składa się z sosny z domieszką brzozy brodawkowatej oraz świerka i jodły w granicach naturalnych zasięgów geograficznych tych drzew. W warstwie krzewów występuje zwykle jarzębina i kruszyna oraz podrost dębów i buka (w suboceniacznym borze świeżym). Warstwa zielna jest zwykle zróżnicowana na postać krzewinkową z borówką czarną, brusznicą i wrzosem oraz trawiastą ze śmiałkiem pogiętym (w suboceanicznym borze świeżym) i kostrzewą owczą. Warstwa porostowo-mszysta jest obficie wykształcona z takimi gatunkami jak: rokietnik pospolity, gajnik lśniący, widłoząb falisty, bielistka siwa. Zespół Peucedano-Pinetum wyróżnia się częstym występowaniem nawłoci pospolitej, wężymordu niskiego, gorysz pagórkowego, kokoryczki wonnej, pajęcznicy gałęzistej i konwalii majowej. Bory sosnowe świeże zwane są także świeżymi borami sosnowym.
Matuszkiewicz J.M. 2007. Zespoły leśne Polski. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa